Του είπα, όχι. Μακαρόνια δεν τρώμε σήμερα. Μου είπε, καλά, πάντως έξω δεν βγαίνουμε, τι προτείνεις; Ρύζι, θα φάμε, ρύζι, όπως τα δύο τρίτα του πλανήτη, άνθρωπέ μου. Να μη σου πω πόσο αγχολυτικό, αντικαταθλιπτικό και δυναμωτικό μαζί είναι. Γιατί, πέρα από όλα τα άλλα θρεπτικά στοιχεία, είναι και φουλ σε βιταμίνες B και υδατάνθρακες, σε κάλιο και σε μαγνήσιο.

Είπε, λοιπόν, αμέσως ναι και συμφωνήσαμε σε ένα ριζότο με ό,τι υπάρχει στο ψυγείο μας. Μισό κίτρινο και μισό πράσινο κολοκυθάκι από το μποστάνι του Άντυ, φρέσκα κρεμμυδάκια και μαϊντανός της μαμάς μου, που τα ξέχασε στο ψυγείο της όταν έφυγε για να ξεκαλοκαιριάσει στο χωριό, λίγο κουρκουμά και ρύζι εκλεκτό από την Ανθήλη, χωριό – ορυζώνα έξω από τη Λαμία, που το προμηθεύτηκα πριν από λίγο καιρό σε μια αγορά παραγωγών στην Ηλιούπολη.

Τυριά έχουμε μπόλικα, τα βάλαμε στη σειρά για κατανάλωση. Πρώτη, αποφασίσαμε, να φύγει η παρμεζάνα που είχε αρχίσει να ξεραίνεται. Την έτριψα. Κρασί είχε περισσέψει από προχθές. Ζέστανα και τον ζωμό λαχανικών. Εννοείται ότι όσος περίσσεψε ξαναμπήκε στο ψυγείο σε γυάλινο μπουκάλι.

Με 2 κουταλιές ζωμό ζέστανα προ ολίγου το πιάτο που έμεινε, έτσι δεν χρειάστηκε να προσθέσω βούτυρο και περιττές θερμίδες. Ήταν υπέροχο, θα το ξαναφτιάξω. Και μαζί θα βγάλω πάλι λίγη από εκείνη την υπέροχη λούζα του Κρητικού που είχα φέρει τις προάλλες από την Τήνο ή με πικάντικο λουκάνικο από το χωριό μου. Του δίνει αυτή την έξτρα νοστιμιά που μερικές φορές είναι απαραίτητη.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News