Η κυβερνητική κριτική προς τις θέσεις και τις εξαγγελίες Μητσοτάκη ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενη. Ο πρόεδρος της ΝΔ χαρακτηρίστηκε πολιτικός απόγονος της Θάτσερ, ελεγχόμενος για «ακραίο νεοφιλελευθερισμό».

Χαριτωμένο. Αυτή ακριβώς, με τις ίδιες λέξεις και εκφράσεις, ήταν η κριτική που έκανε το παλιό ΠΑΣΟΚ στον μπαμπά Μητσοτάκη. Γραφικό, βαθιά αναχρονιστικό, απελπιστικά ξεπερασμένο. Εξηγείται από την πολιτική παιδεία και τους κώδικες επικοινωνίας των ανθρώπων γύρω από τον Πρωθυπουργό και στον φιλικό Τύπο. Οι περισσότεροι μεγάλωσαν στα συναρπαστικά ’80ς, ενώ κάποιοι λίγοι έχουν από δίπλα και τον Κουρή ως σημαδούρα.

Αυτό, βέβαια, δεν απαξιώνει την αποτελεσματικότητα της προσπάθειας. Μία ηλίθια ιδέα και ένα καταφανές ψέμα συχνά μαζεύουν περισσότερα ψάρια στο δίχτυ. Εδώ ο Θεοδωράκης λασπώθηκε ως άνθρωπος του Μπόμπολα, ακόμα και από το… «Εθνος», όταν ήταν του Μπόμπολα. Η κοινή γνώμη θέλει εύκολα συνθήματα και καθαρά κλισέ. Αν οι ψηφοφόροι έκαναν σύνθετες σκέψεις με κοινή λογική, ο Τσίπρας θα ήταν ακόμα cool Αλέξης και στο 3%.

Στην Ελλάδα, λοιπόν, η έννοια του φιλελευθερισμού κουβαλάει αρνητικό φορτίο από τη δεκαετία του ’80. Πιθανότατα δε, αν ρωτήσετε τον κύριο στο διπλανό τραπέζι της ταβέρνας τι ακριβώς τον ενοχλεί και τον φοβίζει στον φιλελευθερισμό, δεν θα μπορεί να σας δώσει τεκμηριωμένη απάντηση. Στο μυαλό του μέσου Ελληνα ο φιλελευθερισμός κάνει ανθρώπους να πεθαίνουν στον δρόμο επειδή δεν τους βάζουν στο νοσοκομείο, στρατιές απολυμένων του Δημοσίου, πείνα, μπορεί και δίψα -παρεμπιπτόντως, είναι η Αριστερά που πωλεί την Υδρευση, όχι η Δεξιά.

Στον ΣΥΡΙΖΑ μάλλον την έχουν πατήσει, αλλά θα περιμένουν τις εκλογές για να το διαπιστώσουν. Τα περί Δεξιάς, ακροδεξιάς, Αδωνι και φιλελευθερισμού είναι καλά, αλλά δεν πρόλαβαν την έκθεση για τα ’80ς. Επίσης αποδίδουν όταν αυτός που τα λέει, έχει να δώσει και κάτι. Το παλιό ΠΑΣΟΚ μοίραζε επιδόματα, προσλήψεις και επιδοτήσεις. Και ο ΣΥΡΙΖΑ κάπως το παλεύει, αλλά δύσκολα να φτάσει στο σκορ του Ανδρέα.

Θα φτάσουμε, λοιπόν, στις εκλογές και το δεξί χαράκωμα θα δείχνει, έστω, έναν επιχειρησιακό χάρτη, ενώ το αριστερό θα επιμένει σε συνθήματα, ιδεολογήματα και συναισθηματικές συνδέσεις με το παρελθόν. Το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» δεν λέει τίποτα σε κανέναν κάτω των 40 ετών και τα περί φιλελευθερισμού είναι για τα πάνελ, όχι για την καφενεία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News