Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά μιας ντίβας είναι το ότι παραμένει, έστω και νοερά, στη ζωή για πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της. Υπάρχουν πάντα γράμματα που έρχονται ξαφνικά στο φως, ακυκλοφόρητες φωτογραφίες που εντοπίζονται τυχαία, άνθρωποι που αποφασίζουν να μιλήσουν και να αποκαλύψουν καλά κρυμμένα μυστικά.

Το 2000, περισσότερα από 20 χρόνια μετά τον θάνατο της Μαρίας Κάλλας, ο Ελληνοαμερικανός Νίκος Γκατζογιάννης (ή Νικ Γκέιτζ), δημοσιογράφος και συγγραφέας της πολύκροτης και πολυμεταφρασμένης «Ελένης» , κυκλοφόρησε την «Ελληνική Φλόγα», ένα βιβλίο αφιερωμένο στη σχέση της ντίβας του μπελ κάντο με τον Αριστοτέλη Ωνάση, στο οποίο υποστηρίζει ότι απέκτησαν, στις αρχές της σχέσης τους, τον Ομηρο, ένα δικό τους παιδί που πέθανε, όμως, μερικές ώρες μετά τη γέννησή του.

Εκείνη την περίοδο η «αποκάλυψη» αμφισβητήθηκε έντονα: γέννα με καισαρική τομή τη δεκαετία του 1960; μια εγκυμοσύνη η οποία παρέμεινε κρυφή για οκτώ μήνες;

Αλλά, σήμερα, 40 χρόνια μετά την 16η Σεπτεμβρίου του 1977, οπότε η Ελληνίδα υψίφωνος άφησε την τελευταία της πνοή στο Παρίσι, ο ισχυρισμός αυτός παρότι εξακολουθεί να αμφισβητείται, είναι συμβατός τουλάχιστον με μια ζωή -αυτήν της Κάλλας- περισσότερο μυθιστορηματική παρά πραγματική, παθιασμένη και δραματική: κεφάλαιο Ι) οι γονείς που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν το ταλέντο άλλα και τη φήμη της θυγατέρας τους, κεφάλαιο ΙΙ) ο γάμος της με έναν άνδρα μικροπρεπή που την βλέπει περισσότερο σαν επένδυση παρά ως σύζυγο, κεφάλαιο ΙΙΙ) η ψύχωση με την εξωτερική εμφάνισή της και η αποφασιστικότητά της να αλλάξει το σώμα της, κεφάλαιο ΙV) η φίλη της που θα της κόψει την καλημέρα επειδή θα αφήσει τον Μενεγκίνι για τον Ωνάση, κεφάλαιο V) ο μεγάλος έρωτας και η σχέση με τον εκρηκτικό κι απρόβλεπτο έλληνα μεγαλοεφοπλιστή, κεφάλαιο VI) η ακαταμάχητη αντίζηλός της που είναι περισσότερο διάσημη, πιο κομψή, αλλά και χήρα του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, κεφάλαιο VII) η δύσκολη σχέση με τη μητέρα της.

Θα μπορούσε να γίνει λόγος για μια τάση προς το μελόδραμα -και στη ζωή πέρα από τη σκηνή- την οποία ο Γκατζογιάννης εξηγεί στην ιταλική La Repubblica, υποστηρίζοντας πως «οι Έλληνες εφηύραν το δράμα, δεν είναι άνθρωποι που κάνουν πίσω όταν πρόκειται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ας μην ξεχνάμε ότι η Κάλλας είχε μια ταραγμένη ζωή: όταν ήταν μικρή η μητέρα της προτιμούσε την μικρότερη αδελφή της ενώ λίγο μεγαλύτερη την ανάγκασε να εμφανιστεί ενώπιον των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα. Και υπήρξε μια νεαρή υπέρβαρη γυναίκα, γεγονός για το οποίο χλευάστηκε. Συναισθανόταν τα πάντα πολύ βαθιά, όπως αποδεικνύει, άλλωστε, η απόπειρα αυτοκτονίας όταν έμαθε για τον Ωνάση και την Τζάκι». 

Στο βιβλίο του ο Γκατζογιάννης αφηγείται πως ο Ωνάσης εντυπωσιάστηκε πρωτίστως από τη σκηνική παρουσία της Κάλλας, από το απαράμιλλο ταλέντο της, από τη φήμη της. Στην πραγματικότητα, όμως «εκείνη λαχταρούσε να γίνει σύζυγος και μητέρα», είπε στην ιταλική εφημερίδα, προσδιορίζοντας πως «στο απόγειο της δόξας της, την περίοδο 1959 – 1960, σταμάτησε τις παραστάσεις γιατί περίμενε παιδί από τον Ωνάση, αναζήτησε ένα σπίτι στην Ελβετία ώστε να αποσυρθεί μετά τη γέννα και διαλύθηκε όταν το μωρό πέθανε. Θεωρητικά η κανονικότητα που επιζητούσε εκείνη δεν είναι συμβατή με τη διασημότητα που γοήτευσε εκείνον. Αλλά ο Ωνάσης ήταν Ελληνας: οι Ελληνες θέλουν γυναίκες πιστές και νοικοκυρές σαν την Πηνελόπη, όχι απρόβλεπτες κοκέτες, σαν την Κίρκη».

Οσον αφορά τους ισχυρισμούς σύμφωνα με τους οποίους ο πραγματικά μεγάλος έρωτας του Ωνάση ήταν η Τζάνετ Λι Μπουβιέ, μικρότερη αδελφή της Ζακλίν, «επρόκειτο για ένα σύντομο φλερτ που σήμαινε ελάχιστα για εκείνον και δεν διαδραμάτισε κανέναν άλλο ρόλο στη ζωή του πέρα από το να αποτελέσει αφορμή για να γνωρίσει την Τζάκι», ανέφερε ο Γκατζογιάννης, επισημαίνοντας, όμως, πως εάν ο Ωνάσης «είχε ζήσει παραπάνω ώστε να χωρίσει από την Τζάκι, θα επέστρεφε στη Μαρία. Στο τέλος, άρρωστος όντας, αρνήθηκε να νοσηλευτεί στη Νέα Υόρκη γιατί στο Παρίσι θα μπορούσε να δει για μία τελευταία φορά τη Μαρία. Ο μεγάλος έρωτας του Ωνάση ήταν η Κάλλας». 

Πάντως εκείνη, όντας αδίστακτη -ειδικά όποτε ήταν πληγωμένη- όταν κλήθηκε να σχολιάσει τον γάμο του άνδρα της ζωής της με τη χήρα Κένεντι δεν δίστασε να δηλώσει πως «η κυρία Κένεντι έκανε πολύ καλά να βρει έναν παππού για τα παιδιά της». 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News