Αρκετοί περίμεναν τη συζήτηση στη Βουλή για τις τελευταίες περιπέτειες του υπουργού-Κλουζό Πάνου Καμμένου, για δουν πόσο θα τον υποστηρίξουν οι συνάδελφοί του, ιδίως οι του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο θα εκτεθούν.

Δεν χρειαζόταν. Ολα αυτά είναι από καιρό λυμένα στο ανώτατο επίπεδο (εδώ). Σιγά που περίμεναν αυτήν την αφορμή για να το αποδείξουν ξανά. Ετσι, η θλιβερή συνηγορία -αυτή τη φορά του υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή– δεν προκαλεί απολύτως καμία έκπληξη. Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη, δηλαδή να βρεθεί ένας υπουργός που να πάρει αποστάσεις, έστω για τα μάτια του κόσμου, από τις εμφανώς παράτυπες-στα όρια της παρακρατικής λειτουργίας- δραστηριότητες του υπουργού Αμυνας.

Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα. Αν ο Καμμένος είχε την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν, θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει τις παρατυπίες και να πει «δεν πειράζει, το έκανε για καλό σκοπό», δηλαδή για να πέσει φως σε μια σκοτεινή υπόθεση, όπως αυτή του Νοοr1. Όμως, ο Καμμένος έχει παρελθόν. Δεν είναι η πρώτη φορά που παριστάνει τον επιθεωρητή Κλουζό.  Εχει και άλλοτε συκοφαντήσει πρόσωπα, για να αποκομίσει ίδιον όφελος. Είναι  συνωμοσιολόγος και φαντασιόπληκτος, γι’ αυτό εντελώς αναξιόπιστος.

Ένα μόνο παράδειγμα: το 1992 ο φέρελπις (τότε) βουλευτής «έγραψε» (τα εισαγωγικά τίθενται διότι αργότερα κάποιος άλλος ισχυρίστηκε ότι τού το έγραψε) ένα  βιβλίο για την τρομοκρατία. Τότε είχε προκαλέσει σάλο, σήμερα γελάνε και οι κότες. Τότε ο Καμμένος-Κλουζό «αποκάλυπτε» ότι πίσω από την τρομοκρατία βρισκόταν το… ΠΑΣΟΚ! Ακόμη και η τότε κυβέρνηση της ΝΔ (Μητσοτάκη) τον είχε αποδοκιμάσει. Κάμποσα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε ο υπεύθυνος για την προπαγάνδα επί  χούντας Γεώργιος Γεωργαλάς, μακαρίτης πλέον, να διεκδικεί την πατρότητα του βιβλίου και αμοιβή, που (ισχυρίστηκε ότι) δεν του είχε δώσει ο (εμφανιζόμενος ως) συγγραφέας (εδώ).

Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Μπας και προβληματιστούν, επιτέλους, κάποιοι από τους εδώ και τρία χρόνια αριστερούς συνεταίρους του στην κυβέρνηση, τους οποίους ο ντετέκτιβ Πάνος τραβάει από τη (δεξιά) μύτη. Να προβληματιστούν γιατί, όταν οι δρόμοι τους χωρίσουν, από τη στιγμή που δεν θα τους ενώνει η εξουσία, ο Καμμένος είναι ικανός να γράψει κι άλλο βιβλίο. Στο οποίο μπορεί να λέει «τι καλά που πέρασα με τους αριστερούς συντρόφους στην κυβέρνηση», μπορεί και όχι. Και να γράψει άλλα, ιδιαίτερα αν αισθανθεί «προδομένος» ή «ριγμένος», μετά την απώλεια της καρέκλας (του).

Και όσοι νομίζουν ότι αυτά είναι υπερβολές, δεν έχουν καταλάβει με ποιον έχουν μπλέξει. Ο Καμένος δεν ορρωδεί προ ουδενός, όταν πρόκειται για την εξουσία. Εδώ εγκατέλειψε τους ευεργέτες του (οικογένεια Μητσοτάκη) και συνοδοιπόρους του στο κόμμα (Σαμαράς κ.α), θα διστάσει να τα βάλει με  τους σημερινούς αριστερούς συνοδοιπόρους του και να επανέλθει στη(δεξιά) κοιτίδα του;

Ας μην έχουν τέτοιες αυταπάτες. Στην περίπτωση του σημερινού «συντρόφου» τους ισχύει αυτό που λέει ο Μακιαβέλι: «Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News