Το θέμα των συμβασιούχων είναι από εκείνα που συνήθως φέρνουν αμηχανία στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τις περισσότερες φορές καλούν την κυβέρνηση να «μην παίζει με την αγωνία» χιλιάδων οικογενειών και το θέμα κλείνει κάπου εκεί. Εύκολα και ωραία. Λογικό. Η σακούλα με τα σκουπίδια θα σκάσει στην πόρτα του υπουργείου, όχι έξω από κομματικά γραφεία.

Εχει, λοιπόν, ενδιαφέρον να παρατηρήσετε τις θέσεις των κομμάτων, έτσι όπως ξεπροβάλλουν πίσω από τους σωρούς των σκουπιδιών. Ειδικά η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ως και διασκεδαστική, αφού στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Βγαίνει ο Κικίλιας και ζητεί «λύση στο θέμα», χωρίς ο ίδιος να βάζει στο τραπέζι κάποια συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη κλίνει προς τις προσλήψεις, θέση που είναι λαϊκά αποδεκτή και διαχρονικά ασφαλής, αρκεί να μην είσαι στην κυβέρνηση. Το δε Ποτάμι, πήγε και αυτό προς τις προσλήψεις δια μέσου του ΑΣΕΠ.

Στο μεταξύ, κανένας τους δεν έχει επισημάνει ότι οι πιο αποτελεσματικές υπηρεσίες αποκομιδής των σκουπιδιών, παρέχονται στους Δήμους που ανέθεσαν το έργο σε ιδιώτες. Ναι, είναι οι «εργολάβοι», οι οποίοι στην αναχρονιστική λαϊκίστικη φρασεολογία, περιγράφονται περίπου ως αρπακτικά που λυμαίνονται δημοτικούς πόρους.

Η «Ωρα Αποφάσεων» (Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης) είναι ο μοναδικός πολιτικός σχηματισμός που τάσσεται με σαφήνεια υπέρ της εισόδου ιδιωτών στην αποκομιδή των σκουπιδιών. Όπως επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση: «Είναι προφανές ότι μια τέτοια διαδικασία που ακολουθήθηκε και λειτουργεί σε κάποιους Δήμους, υπό τον διαρκή έλεγχο της Ανεξάρτητης Αρχής για τις Δημόσιες Συμβάσεις και με προδιαγραφές που ορίζονται από τους Δήμους σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε τόπου, μπορεί να επιφέρει πολύ καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών από τη σημερινή και μικρότερα κόστη για Δήμους και Δημότες. Ταυτόχρονα, μπορεί να δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, σε σταθερότερη βάση από αυτήν των συμβασιούχων. Οι Δήμοι έχουν την αρμοδιότητα να παρέχουν υπηρεσίες καθαριότητας. Ωστόσο, δεν προκύπτει από πουθενά ότι αυτή η παροχή υπηρεσιών πρέπει να γίνεται από μόνιμους υπαλλήλους. Άλλωστε, εδώ και χρόνια, μεγάλες μονάδες του Δημοσίου, όπως Υπουργεία, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια κλπ, αναθέτουν  το έργο της καθαριότητας σε εταιρίες».

Είναι απλό και, προφανώς, θέτει σε πρώτη προτεραιότητα το δημόσιο συμφέρον. Δεν μπορεί, όμως, να υπηρετηθεί και εύκολα όταν έξω από την πόρτα του δημάρχου ή του υπουργού υπάρχουν άνθρωποι που φωνάζουν με αγωνία. Όμως αυτή δεν είναι η πολιτική; Η διαχείριση μικρών και μεγάλων κρίσεων με το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για όλους ή τη μικρότερη ζημία…

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News