Αν κάποιος εκφραζόταν αυθόρμητα θα έλεγε το γνωστό «πού πας ρε Καραμήτρο;»…

Ελέγχοντας όμως τον αυθορμητισμό του, απλώς διαπιστώνει κανείς το δραματικό έλλειμμα της κυβέρνησης σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη διαχείριση της τύχης της χώρας.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει υποπέσει τις τελευταίες εβδομάδες σε τόσο πολλά και τόσο μεγάλα λάθη, που οι δηλώσεις του προκαλούν απορία και θλίψη. Από το «too good to be true» και τον δήθεν φόβο του μήπως και φορέσει γραβάτα, στο ότι θα ζητήσει πάλι «πολιτική λύση» στην Σύνοδο Κορυφής της 22ας Ιουνίου, διαπιστώνει κανείς την τεράστια απόσταση από την πραγματικότητα.

Σε αυτήν την συγκυρία έρχεται μία εξέλιξη που δημιουργεί συνθήκες μείζονος παγκόσμιας κρίσης. Η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από την Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, μετατρέπει τις ευρω-αμερικανικές σχέσεις σε πεδίο μάχης, ενδεχομένως και σε θέατρο πολέμου – τουλάχιστον οικονομικού.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η Σύνοδος Κορυφής της 22ας Ιουνίου αποκτά αυτομάτως τόσο σοβαρή ατζέντα, που η φιλοδοξία του Πρωθυπουργού να ζητήσει λύση για το δικό μας (του) πρόβλημα μοιάζει -και είναι- εκτός τόπου και χρόνου.

Στις Βρυξέλλες έχουν ούτως ή άλλως ήδη ξεκαθαρίσει τι βρίσκεται στο τραπέζι: το κλείσιμο της αξιολόγησης και η δόση. Ολα τα άλλα (QE, χρέος κλπ.), είτε χάνονται είτε μετατίθενται για αργότερα και βλέπουμε.

Το χειρότερο είναι δε, ότι ο κ. Τσίπρας επισήμως και με τις τελευταίες δηλώσεις του Σόιμπλε θεωρείται ένας αναξιόπιστος συνομιλητής, που έχει κάνει τα πάντα για να εξαντλήσει την υπομονή των πάντων.

Το ίδιο συμβαίνει και στο εσωτερικό της χώρας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαντλήσει όλα τα λαϊκιστικά περιθώρια, έχει διαψεύσει όλες τις προσδοκίες που καλλιέργησε και τώρα προσκρούει σε έναν τοίχο.

Η ατμόσφαιρα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη είναι τέτοια που δεν φαίνεται να υπάρχουν περιθώρια για τα παιχνίδια του κ. Τσίπρα και της ομάδας του. Είναι και θέμα timing πλέον. Και φαίνεται το κακό της «τακτικής» της συνεχούς καθυστέρησης. Η πραγματικότητα ξεπερνά πλέον το ελληνικό ζήτημα με τρόπο ξεκάθαρο.

Τρεις μήνες πριν από τις γερμανικές εκλογές και λίγα 24ωρα μετά τις γαλλικές, οι οποίες θα διαμορφώσουν και το νέο πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης, η ελληνική παραφωνία δεν θα ενοχλήσει κανέναν. Θα κάνουν απλώς ότι δεν ακούν.

Στο οικονομικό πεδίο η Ελλάδα βρίσκεται σε καραντίνα εδώ και δύο χρόνια.

Ο ορατός κίνδυνος είναι να παραμείνει εκεί όσο ο Πρωθυπουργός της θα συζητεί για γραβάτες και φέσια…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News