Από το πρωί ως το μεσημέρι της Τετάρτης, οι πτήσεις από τη Θεσσαλονίκη μετέφεραν «γνωστούς» νεοδημοκράτες που άλλοτε έπαιξαν ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου, οι οποίοι μετέβαιναν στην Αθήνα για την κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Άλλοι, πρώην ΟΝΝΕΔίτες, ιδίως της δεκαετίας του ’90, είχαν ξεκινήσει από το πρωί με αυτοκίνητα για τον ίδιο προορισμό. Το ίδιο έγινε κι από άλλες πόλεις της Ελλάδας. Πολλοί ήθελαν να είναι «εκεί», να τον αποχαιρετήσουν.

Τα περισσότερα αυτοκίνητα που περνούσαν από τη Βασιλίσσης Σοφίας έως τις 3.00 το απομεσήμερο, μετέφεραν διπλωμάτες, επιχειρηματίες, πολιτικούς, φίλους και γνωστούς της οικογένειας Μητσοτάκη. Κάποια εξ’ αυτών, κατέβαιναν και την οδό Μητροπόλεως κι αποβίβαζαν στη Μητρόπολη. Πολύς κόσμος την κατέβαινε με τα πόδια κι αν υπολογίσει κάποιος και την καθημερινή κίνηση στην περιοχή, που είναι αυξημένη αυτές τις ώρες, θα έβγαζε το συμπέρασμα ότι πολλές χιλιάδες κόσμου θα «βούλιαζαν» την περιοχή.

Δεν ήταν, όμως, ανάλογος με τις ενδείξεις και τις προβλέψεις. Η πλατεία της Μητρόπολης ήταν γεμάτη, είχε κόσμο και στην οδό Μητροπόλεως, αλλά αυτό ήταν όλο. Οι εποχές έχουν αλλάξει, δεν είναι πια τα ‘90’ς με τις κηδείες με τα κανόνια και τις χιλιάδες κόσμου να ακολουθούν όλη την πομπή παραληρώντας.

Ο κόσμος που πήγε στην κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δεν πήγε για να φωνάξει, δεν πήγε για να διαμαρτυρηθεί, όπως κάποιοι ονειρευόντουσαν. Ήταν κόσμος που πήγε επειδή ήθελε να νιώσει ότι είναι εκεί στον αποχαιρετισμό. Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς φανφάρες, χωρίς εντάσεις. Γι αυτό τον λόγο και ήταν, στο μεγαλύτερο μέρος του, βουβός. Στεκόμουν ανάμεσα σε ανθρώπους που οι περισσότεροι δεν μιλούσαν ασταμάτητα, δεν έκαναν κους κους, δεν χάζευαν τα κινητά τους, δεν ήθελαν και πολλά-πολλά. Για να καταλάβετε τι εννοώ, δημοσιογράφος από ραδιοφωνικό σταθμό δυσκολευόταν να βρει κόσμο για να μιλήσει ζωντανά, λέγοντας δύο λόγια για τον εκλιπόντα. Μια τέτοια κίνηση έμοιαζε παράταιρη. Όπως, επίσης, τελείως παράταιρο έμοιαζε το «ου» που ακούστηκε για τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν ταίριαζε στην περίσταση, δεν ταίριαζε στον τόπο, ήταν γενικώς κάτι που δεν έπρεπε να ακουστεί.  Και έτσι σχολιάστηκε από πολλούς παρευρισκόμενους. Μάλιστα, αυτό που έλεγαν ήταν ότι ο εκλιπών δε θα το ήθελε, με τίποτε. Και ο Αλέκος Φλαμπουράρης άκουσε ένα «ου», αλλά όχι τόσο δυνατό όσο του Αλέξη.

Ο Κώστας Καραμανλής απέσπασε θερμό χειροκρότημα. Ο Αντώνης Σαμαράς πήγε να μπει στη Μητρόπολη από την κεντρική είσοδο αλλά μάλλον ένιωσε λίγο περίεργα να περάσει μπροστά από τόσους μητσοτακικούς, οπότε οπισθοχώρησε και προτίμησε την πλαϊνή είσοδο. Ηταν εκεί παλαιοί ΟΝΝΕΔίτες που κατόπιν πρωταγωνίστησαν στην πολιτική ζωή για να αποστρατευτούν αργότερα, όπως ο Γιώργος Βουλγαράκης, άλλα κυβερνητικά στελέχη της τριετίας 1990-1993 που ακολούθησαν εντελώς άλλη πορεία στη συνέχεια της ζωής τους, με τον αριθμό των αντρών να είναι συντριπτικά μεγαλύτερος από των γυναικών.

Από τον επιχειρηματικό κόσμο, ήταν πολλοί εκεί: η Γιάννα Αγγελοπούλου, ο Θέμης και ο Γιάννης Αλαφούζος, ο Φώτης Μπόμπολας, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, άλλοι καθισμένοι πίσω-πίσω, άλλοι στις πρώτες σειρές. Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη ήταν ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και δεχόταν συλλυπητήρια, πριν ακόμη κι από τα παιδιά του εκλιπόντος.

Ήταν μια σεμνή τελετή, σε απευθείας μετάδοση. Παρά τις παρακλήσεις της οικογένειας να μη σταλούν στεφάνια αλλά τα χρήματα να διατεθούν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, δεν ήταν λίγοι όσοι έστειλαν. Ανάμεσα σε αυτούς, με «συλλυπητήρια», σκέτα ειλικρινή ή θερμά ήταν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, η ΠΑΕ Ολυμπιακός, η οικογένεια Δημήτρη Κοπελούζου, ο Ιωάννης Πλακιωτάκης τ. πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας όπως έγραφε στο στεφάνι, η οικογένεια Πάνου Καμμένου, η οικογένεια Γιώργου Μπόμπολα, η Ειρήνη Μαρινάκη, η Καθημερινή, το Ίδρυμα Ωνάση, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, η οικογένεια Βαγγέλη Μαρινάκη, ο Δάκης και η Λέττα Ιωάννου, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος κλπ.

Δεν έλειψαν και τα στεφάνια χωρίς συλλυπητήρια, παρά μόνο με την αναγγελία της ταυτότητας του αποστολέα, όπως του Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση, του ΣΥΡΙΖΑ, της Μαριάννας και του Βαρδή.

Ήρεμα, η τελετή ολοκληρώθηκε, η οικογένεια δέχτηκε τα συλλυπητήρια, η περιοχή γέμισε και πάλι λιμουζίνες για να παραλάβουν τους υψηλούς προσκεκλημένους και η σορός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ξεκίνησε για την Κρήτη. Στον κόσμο έμεινε ο απόηχος του αποχαιρετισμού του Κυριάκου: «Σε θυμάμαι καθώς μεγάλωνα, να κονταίνεις ενώ εγώ ψήλωνα, ώστε η σκιά σου να μην με σκεπάζει»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News