Δεν χρειάζεται καμία εισαγωγή αυτή η άγνωστη ιστορία χιούμορ και ευφυΐας με πρωταγωνιστή τον Ρότζερ Μουρ που διηγείται ο σεναριογράφος Μαρκ Χέινες. Ηταν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, διηγείται στον Independent, και ο ίδιος είχε μόλις συμπληρώσει τα επτά του χρόνια.

Ο Μαρκ βρισκόταν με τον παππού του στο αεροδρόμιο της Νίκαιας όταν είδε τον Ρότζερ Μουρ να περιμένει την ίδια πτήση διαβάζοντας την εφημερίδα του. Φυσικά το είπε αμέσως στον παππού του ότι είχε δει μόλις τον Τζέιμπς Μποντ και τον παρακάλεσε να του ζητήσει ένα αυτόγραφο. Ο παππούς δεν ήξερε ούτε ποιος ήταν ο Ρότζερ Μουρ αλλά ούτε και ο Τζέιμς Μποντ. Ωστόσο του έκανε τη χάρη: «Ο εγγονός μου λέει ότι είσαι διάσημος. Μπορείς να υπογράψεις αυτό;». Ο Μουρ ρώτησε τον μικρό πώς τον λένε κι έπειτα πήρε το εισιτήριο του για να γράψει μια μικρή αφιέρωση στο πίσω μέρος.

Ο παππούς και ο εγγονός επέστρεψαν στις θέσεις τους αλλά εκεί η χαρά του Μαρκ μετατράπηκε σε θρήνο. Γιατί διαβάζοντας την αφιέρωση δεν είδε πουθενά το όνομα του Τζέιμς Μποντ – ο Μποντ είχε υπογράψει με ένα όνομα που του ήταν εντελώς άγνωστο, Ρότζερ Μουρ. Το είπε στον παππού, ο παππούς πήρε τον εγγονό από το χέρι και ξαναπήγαν στον Μουρ: «Ο εγγονός μου λέει ότι υπέγραψες με λάθος όνομα» του είπε. Εκείνος πήρε τον Μαρκ στα πόδια του, κοίταξε δεξιά – αριστερά σαν να ήθελε να διαπιστώσει εάν τους παρακολουθούσε κανείς, σήκωσε το ένα φρύδι και είπε εμπιστευτικά στον Μαρκ: «Μην το πεις σε κανέναν. Επρεπε να υπογράψω ως Ρότζερ Μουρ γιατί αλλιώς ο Μπλόφελντ μπορεί να καταλάβει ότι είμαι εδώ». Οταν θα επέστρεφαν στις θέσεις τους, ο παππούς θα ρωτούσε τον εγγονό εάν η υπογραφή άλλαξε σε «Τζέιμς Μποντ». «Όχι» του απάντησε εκείνος. «Εκανα λάθος». Ηταν βοηθός του 007 πλέον και είχε ένα μυστικό να κρατήσει.

Ο Μαρκ Χέινες θα συναντούσε ξανά τον Ρότζερ Μουρ πολλά πολλά χρόνια αργότερα σε ένα γύρισμα για την UNICEF της οποίας ο ηθοποιός ήταν πρεσβευτής καλής θέλησης. Καθώς το συνεργείο ετοίμαζε τις κάμερες, του είπε για εκείνη τη συνάντησή τους το 1983 στο αεροδρόμιο της Νίκαιας. Την άκουσε με ευχαρίστηση. «Λοιπόν, δεν το θυμάμαι, αλλά χαίρομαι που συνάντησες τον Τζέιμς Μποντ» του είπε. Μόνο που όταν στο τέλος του γυρίσματος βρέθηκαν για λίγο μόνοι, ο Μουρ έσκυψε στο αυτί του Μαρκ και του είπε: «Φυσικά και θυμάμαι τη συνάντησή μας στη Νίκαια. Αλλά δεν είπα τίποτε εκεί γιατί κάποιος από το συνεργείο μπορεί να δουλεύει για τον Μπλόφελντ…»

Φωτό: «Μην πεις ότι είμαι ο 007»… Πηγή: Photo by Peter Buck/BIPs/Getty Images/Ideal Images

Εντάξει, πέρα απ’ όλα τα καλά της, η τεχνολογία γεννάει και τέρατα. Αλλά στην περίπτωση του κυβερνομπούλινγκ είναι και αυτή που θα το σκοτώσει. Γιατί δημιουργήθηκαν οι πρώτες εφαρμογές που εντοπίζουν φωτογραφίες με, ας πούμε «άσεμνο περιεχόμενο», που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι έφηβοι δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους γονείς να προλάβουν το κακό. Μια τέτοια εφαρμογή είναι η Gallery Guardian που με τη βοήθεια ενός αλγόριθμου αναγνωρίζει τις εικόνες και ειδοποιεί τους γονείς σε σχεδόν πραγματικό χρόνο.

Ο αλγόριθμος, σημειώνει η ιταλική έκδοση του Business Insider, αναγνωρίζει το ποσοστό που καταλαμβάνει στη φωτογραφία το γυμνό δέρμα και εάν εκτίθενται ή όχι τα γενετικά όργανα. Και αν η εφαρμογή Gallery Guardian δεν μεταδίδει τις εικόνες, η εφαρμογή Selfie Corp τις στέλνει όλες αδιακρίτως στο μέιλ του γονέα. Και η ιδιωτικότητα των παιδιών; Εδώ τώρα σηκώνει πολλή κουβέντα.

Φωτό: Πηγή: Shutterstock/ Burdun Iliya

Το πρώτο τεύχος του «Γκελαρά» κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες. Και είναι μια επαναστατική πράξη – που κοστίζει μάλιστα μόλις ένα ευρώ. Γιατί το «Γκελαρά» είναι ένα γυναικείο περιοδικό που εκδίδεται στο Αφγανιστάν από μια 23χρονη γυναίκα που διεκδικεί το δικαίωμά της σε μια κανονική ζωή. Και το κάνει σαν να βγάζει τη γλώσσα της στον θρησκευτικό φανατισμό: το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει ένα ρεπορτάζ μόδας για τις έγκυες γυναίκες, συνεντεύξεις με νεαρές καλλιτέχνιδες, ένα ιατρικό θέμα για τον καρκίνο του στήθους, αλλά και ένα πολιτικό σχόλιο για το νέο νομοσχέδιο για την οικογένεια που μπλοκάρει το συντηρητικό μπλοκ.

Τον επαναστατικό ρόλο του περιοδικού αναγνωρίζουν οι New York Times στο ευρύ ρεπορτάζ που του αφιερώνουν. Oπως και το γεγονός ότι ένα τέτοιο περιοδικό μπορεί να εξοργίσει τους περισσότερο ή λιγότερο θερμόαιμους συντηρητικούς. Η 23χρονη εκδότρια ασφαλώς το ξέρει. Και γι’ αυτό από την ταυτότητα του «Γκελαρά» απουσιάζει η διεύθυνση των γραφείων του.

Φωτό: Αριστερά το εξώφυλλο. Και στο υπόλοιπο η μυρωδιά από το μελάνι. Πηγή: The New York Times

Α όχι, οι φάλαινες δεν ήταν πάντα τα μεγαλύτερα σπονδυλωτά του πλανήτη. Απέκτησαν το σημερινό τους μέγεθος σχετικά «πρόσφατα», πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια, για να προσαρμοστούν στις αλλαγές που προκάλεσε στο οικοσύστημά τους η εποχή των παγετώνων. Οπως αναφέρει το Science, οι ερευνητές του μουσείου φυσικής ιστορίας Smitshonian κατέληξαν στο συμπέρασμά τους μελετώντας τη μουσειακή συλλογή, η οποία είναι και η μεγαλύτερη στον κόσμο. Ετσι μπόρεσαν να υπολογίσουν το μήκος 63 ειδών φάλαινας που έζησαν πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια και έχουν εξαφανιστεί και να το συγκρίνουν με 13 είδη που υπάρχουν σήμερα.

Η βασική εκτίμηση είναι ότι οι φάλαινες άρχισαν να αναπτύσσονται και να ξεπερνούν τα δέκα μέτρα πριν από 4,5 εκατομμύρια χρόνια, ενώ συγχρόνως τα πιο μικρά είδη άρχισαν να εξαφανίζονται. Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή που οδήγησε στην εποχή των παγετώνων και την επακόλουθη αναδιανομή της τροφής. Και τώρα που λιώνουν οι πάγοι; Θα αρχίσουν πάλι να μικραίνουν;

Φωτό: Στην περίπτωσή τους, το μέγεθος αλλάζει. Πηγή: Shutterstock/ Martin Prochazkacz