Μια απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς και μια πορεία ή συγκέντρωση διαμαρτυρίας αρκούν για να παραλύσει το κέντρο μιας μεγαλούπολης, κι αυτό, σίγουρα, οι Αθηναίοι το γνωρίζουν πολύ καλά – και, εσχάτως, και οι Θεσσαλονικείς λόγω της επίσχεσης εργασίας στην οποία προέβησαν οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ. Στις πόλεις του βρετανού Χέρμαν Ναρούλα (Herman Narula), όμως, οι περί τους δέκα ή είκοσι ή εκατό χιλιάδες οδηγούς που βρίσκονται ακινητοποιημένοι σε δρόμους και λεωφόρους, ούτε αγχώνονται ούτε αγανακτούν και σίγουρα δεν βρίζουν. Γιατί δεν είναι άνθρωποι με σάρκα και οστά άλλα όντα ψηφιακά, κάτοικοι μιας εικονικής πόλης, ιδανικής για την ανάπτυξη υποθετικών σεναρίων και την αρωγή δημάρχων, πολεοδόμων, αρχιτεκτόνων και λοιπών ειδικών με στόχο τη μετάλλαξη των σύγχρονων αστικών κέντρων.

Αλλά οι ψηφιακοί πολίτες στους εικονικούς κόσμους του ινδικής καταγωγής βρετανού προγραμματιστή δεν καλούνται να υποστούν μόνον πολύωρα μποτιλιαρίσματα αλλά μπλακάουτ και υπερφορτώσεις δικτύων και πλημμύρες και λοιπές φυσικές καταστροφές και τρομοκρατικές επιθέσεις και όλα όσα είναι προτιμότερο είτε να προβλεφθούν και να αποτραπούν είτε ν’ αντιμετωπιστούν με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια. Κατασκευάζοντας αυτά τα εικονικά μοντέλα εκτάκτων καταστάσεων, ο 29χρονος Narula είναι σήμερα ο startupper με τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση στην Ευρώπη χάρη στα περισσότερα από 500 εκατομμύρια δολάρια που έλαβε από την πανίσχυρη ιαπωνική πολυεθνική των τηλεπικοινωνιών Softbank.

Σήμερα η αξία των «Απίθανων Κόσμων» (Improbable Worlds) όπου απασχολούνται 200 άτομα εκτιμάται στο ένα δισεκατομμύριο δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν κάποιοι που όντως πιστεύουν ότι οι προσομοιώσεις του νεαρού επιστήμονα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επίλυση σοβαρών προβλημάτων των μεγαλουπόλεων του μέλλοντος. Απόφοιτος πληροφορικής από το Κέιμπριτζ, ίδρυσε τους «Απίθανους Κόσμους» το 2012, μαζί με τον συμφοιτητή του Rod Whitehead. Ο αρχικός τους στόχος ήταν αναπαράγουν εικονικά περιβάλλοντα όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά, και σίγουρα πιο ικανοποιητικά από τους απαρχαιωμένους ψηφιακούς κόσμους παιχνιδιών όπως το Second Life και το Minecraft. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία της SpatialOS, μιας πλατφόρμας ικανής να συνυπολογίζει ταυτόχρονα και σε πραγματικό χρόνο εκατομμύρια αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε υποκείμενα και αντικείμενα στα όποια περιβάλλοντα και κάτω από τις όποιες συνθήκες με μια πρωτόγνωρη ισχύ επεξεργασίας και ανάλυσης δεδομένων καθώς πραγματοποιείται από χιλιάδες υπολογιστές ταυτόχρονα.

Το πέρασμα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στις εικονικές πόλεις του μέλλοντος συνέβη καθώς συζητούσαν με τους καθηγητές τους για την έλλειψη (και την ανάγκη δημιουργίας) αξιόπιστων μοντέλων προσομοίωσης σύνθετων πραγματικοτήτων. Έτσι ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω σ’ ένα μοντέλο με σκοπό να κατανοήσουν τι θα συμβεί σε μια πόλη – σε επίπεδο μεταφορών και μετακινήσεων, παραγωγικότητας και βιοτικού επιπέδου – εάν οι σημερινές υπηρεσίες πρόνοιας αντικατασταθούν από ένα καθολικό βασικό εισόδημα για όλους τους πολίτες. Στη συνέχεια, αφιερώθηκαν – μέσω της θυγατρικής τους Immense Simulations και με χρηματοδότηση από τη βρετανική κυβέρνηση – στη δημιουργία ενός μοντέλου για τη μελέτη του αντίκτυπου της κυκλοφορίας οχημάτων χωρίς οδηγό στις πόλεις διερωτώμενοι τι θα γίνεται στους χώρους στάθμευσης, εάν θα μειωθεί η κίνηση στους δρόμους και κατά πόσο θα είναι δυνατή η επαναχάραξη των δρόμων.

Το πρώτο δημιούργημά τους, ωστόσο, ήταν ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, οι «Ακυβέρνητες Πολιτείες» (WorldsAdrift) : ένας κόσμος γεμάτος μετέωρα νησιά, το καθένα με το δικό του ξεχωριστό οικοσύστημα όπου εκατομμύρια παίκτες βρίσκονται διαρκώς υπό αλληλεπίδραση με εκατομμύρια πλάσματα και αντικείμενα, ταξιδεύοντας πάνω σε ιπτάμενα πλοία και όλα αυτά ακολουθώντας κατά γράμμα τους φυσικούς νόμους.

Όσον αφορά τις πόλεις του μέλλοντος, το Κέιμπριτζ, πάντως, είναι ήδη έτοιμο. Οι 120.000 ψηφιακοί κάτοικοί του διαθέτουν ο καθένας από ένα κινητό με ξεχωριστό αριθμό και μπορούν να αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους αλλά και με το αστικό περιβάλλον – με τις υποδομές μεταφορών, για παράδειγμα. Κάθε πολίτης μπορεί να πάει στη δουλειά του, να μετακινηθεί ελεύθερα στην πόλη, ακόμα και να σταθεί σε μια γωνία. Όσον αφορά τις πρακτικές εφαρμογές αυτού του υπαρκτού εικονικού κόσμου, συνδυάζοντας ένα από τα μοντέλα της κυκλοφορίας στην πόλη με το αντίστοιχο της κινητής τηλεφωνίας, θα μπορούσαν να εξεταστούν πιθανές λύσεις για την αποφυγή μιας υπερφόρτωσης του τηλεφωνικού δικτύου όταν οι χρήστες, όντας κολλημένοι στην κίνηση, χρησιμοποιούν όλοι μαζί το κινητό τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News