Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης ήταν από χρόνια μια πολύ γνωστή φιγούρα της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη. Στους μεγαλύτερους, λόγω των αγώνων του από τη δεκαετία του ’60, ενώ στους νεότερους λόγω της αυτοδιοικητικής του δράσης αλλά και των παρεμβάσεών του σε ζητήματα τόσο εκπαιδευτικά (λόγω επαγγέλματος) όσο και πολιτικά.

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης έχει ζήσει μια ζωή αγώνων. Όλη η Θεσσαλονίκη γνωρίζει ότι ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση, για την οποία τιμωρήθηκε: όπως αναφέρει ο ίδιος στο βιογραφικό του, καταδικάστηκε γι’ αυτήν σε ισόβια κάθειρξη. Ο ίδιος αγαπά να αναφέρεται στους αγώνες του, να αφηγείται ότι ως μαθητής συμμετείχε στους αγώνες του «15% για την Παιδεία» και του «1-1-4», ότι βασανίστηκε από τη χούντα κι ότι υπήρξε γραμματέας του τελευταίου πριν από τη χούντα ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής του ΑΠΘ.

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης έγινε καθηγητής σε δημόσιο σχολείο και μονιμοποιήθηκε χάρη στους αγώνες του. Φιλόλογος, απόφοιτος του ΑΠΘ, δίδαξε σε φροντιστήρια αρχικά, ιδρύοντας τον πρώτο Σύλλογο Καθηγητών Φροντιστηρίων. Στη συνέχεια πέρασε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Εργαζόμενος στη δεκαετία του ’70 στο ιδιωτικό Εσπερινό Γυμνάσιο Βόλου βρέθηκε μαζί με τους συναδέλφους του να ζει τη χρεοκοπία του ιδιοκτήτη του σχολείου. Έτσι, το λειτούργησαν όλη τη χρονιά μόνοι τους, χωρίς μισθούς, μόνο για τα ένσημα. Την επόμενη χρονιά, και επειδή υπήρχαν 1.500 απολυμένοι εκπαιδευτικοί ιδιωτικών σε όλη τη χώρα, έπειτα από 43 ημέρες απεργίας των καθηγητών πέτυχαν, επί Γεωργίου Ράλλη, να περάσει νομοθετική διάταξη για την αποκατάστασή τους στο Δημόσιο. Ειδικότερα δόθηκε στους απολυμένους της ιδιωτικής εκπαίδευσης η δυνατότητα να διορίζονται στη δημόσια με συμβάσεις αορίστου χρόνου, χωρίς τη δυνατότητα διορισμού σε μεγάλο αστικό κέντρο. Έτσι από το 1980 ο κ. Μηταφίδης εργάστηκε στο Λυκειακό Παράρτημα Ευόσμου, στο Σοχό και στον Λαγκαδά, έως ότου μετά τη μεγάλη απεργία του 1988 οι εκπαιδευτικοί με συμβάσεις αορίστου χρόνου μονιμοποιήθηκαν. Αργότερα, διορίστηκε σε γυμνάσια της Θεσσαλονίκης, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε, ενώ εννοείται ότι ουδέποτε είχε εγκαταλείψει τη συνδικαλιστική δράση.

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης ήταν υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης το 2010 και το 2014 με τον ΣΥΡΙΖΑ και παρέμεινε δημοτικός σύμβουλος έως ότου εξελέγη βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, τον Ιανουάριο του 2015.

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ο αγωνιστής, είναι πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Φιλίας με την Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας. Λοιδορεί όσους τολμούν να αμφισβητήσουν τους ισχυρισμούς του ότι ο κόσμος στη Βενεζουέλα ευημερεί υπό τον Νικολάς Μαδούρο, αλλά πες ΟΚ, αυτό είναι αναμενόμενο. Την Παρασκευή, όμως, ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης πέρασε σε άλλο επίπεδο: μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης FOCUS 103,6, είπε το απίθανο! «Νεκρό είχαμε και εμείς το 2008, ένα παιδί εκτελεσμένο από αστυνομικό».

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης ο αγωνιστής, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός με τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και να μην τον εργαλειοποιεί προκειμένου να στηρίξει την ιδεοληψία του. Θα έπρεπε, όμως, να είναι πιο προσεκτικός και με τους αγώνες των άλλων, εκείνων οι οποίοι αγωνίζονται –εκτός από την ελευθερία τους- για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτήν τη στιγμή, με άλλους 11 νεκρούς σε προάστιο, οι νεκροί στη Βενεζουέλα έχουν φτάσει τους 20. Άνθρωποι πεινασμένοι για ψωμί και ελευθερία, σε ένα καθεστώς που τους τα στερεί με μια λυσσασμένη χαρά και δίψα για εξουσία.

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ας είναι πιο προσεκτικός με τους αγώνες των άλλων. Όπως υπήρξε με τους δικούς του, τους οποίους –λυπάμαι που το λέω- εξαργύρωσε μια χαρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News