Μίλησε στον σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι για το αμερικανικό περιοδικό Interview. Αφορμή είναι το τριπλό κινηματογραφικό comeback της, το 2017, με τρεις μάλλον ενδιαφέρουσες ταινίες:

• «The Wizard of Lies» (τηλεταινία) του Μπάρι Λέβινσον με συμπρωταγωνιστή της τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο.
• «Mother!» του Ντάρεν Αρονόφσκι με συμπρωταγωνιστές της τη Τζένιφερ Λόρενς και τον Χαβιέ Μπαρδέμ.
• «Murder on the Orient Express» του Κένεθ Μπράνα με τους Τζόνι Ντεπ, Πενέλοπε Κρουζ Τζούντι Ντεντς και στον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό τον Κένεθ Μπράνα.

Είναι όμως μια ενδιαφέρουσα περίπτωση η Μισέλ Φάιφερ; Είναι μία καλλιτέχνις που έχει πράγματα να μας πει πέρα από τα «λόγια» των ρόλων της; Δεν θα σκεφτόμουν κάτι τέτοιο σε άλλη περίπτωση – επειδή είχα όμως καιρό να τη δω και να την ακούσω, επειδή πλέον μεγάλωσε και έχει εμπειρίες, και επειδή ο Αρονόφκι είναι ένας ενδιαφέροντας σκηνοθέτης, σκέφτηκα ότι η συνέντευξη αυτή μπορεί να είχε «κάτι».

Υπάρχει ένας άτυπος κανόνας, που λέει πως ο σπουδαίος καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να είναι και σπουδαία προσωπικότητα. Υπάρχει κι ένας άλλος άτυπος κανόνας που λέει πως ο καλλιτέχνης με την τέχνη του λέει τα πράγματα που έχει μέσα του.

Η Μισέλ Φάιφερ, πάντως, στον Ντάρεν Αρονόφσκι, για λογαριασμό του Interview, είπε πολλά κοινότοπα πράγματα. Πράγματα που τα έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές από ένα σωρό ωραίες ηθοποιούς που στάθηκαν τυχερές και κάποιος τις είδε και έγιναν σταρ, για λίγο ή για πολύ.

Είπε λοιπόν η Μισέλ στον σκηνοθέτη του «Μαύρου Κύκνου» (2010), του «Παλαιστή» (2008), του «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» (2010), ότι μεγάλωσε σε περιβάλλον που δεν είχε καμία σχέση με την τέχνη και ότι μικρή δεν πήγαινε καν σινεμά. Επειδή η μητέρα της δεν οδηγούσε και επειδή ο πατέρας της βαριόταν να την πάει. Παρακολουθούσε όμως τα βράδια ταινίες στην τηλεόραση, και σήμερα δεν θυμάται καμία από αυτές, αλλά τότε εκεί μπροστά στην οθόνη σκεφτόταν ότι αυτό που έβλεπε στην τηλεόραση μπορούσε να το κάνει και η ίδια.

Είπε επίσης ότι ήταν μάλλον αγοροκόριτσο – έκανε σέρφινγκ, κυκλοφορούσε με σαγιονάρες χειμώνα καλοκαίρι, είχε μακριά ίσια μαλλιά και ξημεροβραδιαζόταν στην παραλία. Κάποια στιγμή ως μαθήτρια έγινε και μαζορέτα, αλλά προέκυψε ένα πρόβλημα (δεν θέλει να το αποκαλύψει) και έφυγε από την ομάδα.

Καταλαβαίνουμε φυσικά ότι η Φάιφερ θα ήταν ένα μάλλον πάρα πολύ ωραίο «αγοροκόριτσο», όπως φανταζόμαστε ότι θα ήταν και όλες οι εντυπωσιακές σούπερ σταρ που έχουν περιγράψει έτσι τον εαυτό τους στα χρόνια της εφηβείας – σας θυμίζω τη Τζούλια Ρόμπερτς και την Ούμα Θέρμαν. Η λέξη «αγοροκόριτσο» για μένα κατατάσσεται στα κλισέ των χολιγουντιανών συνεντεύξεων.

Μετά λοιπόν είπε πως όταν τελείωσε το σχολείο πήγε σε σχολή στενογραφίας, επειδή είχε πάει και μια φίλη της μαμάς της και αυτό φαινόταν μια καλή ιδέα για το μέλλον της. Παράλληλα εργαζόταν ως ταμίας σε σούπερ μάρκετ.

Σε αυτό το σημείο είπε κάτι που κάπως ξεφεύγει από τη βαρετή αφήγηση μιας μίζερης ζωής: Όταν ήταν στο ταμείο εκνευριζόταν! Ονειρευόταν καθώς «χτυπούσε» το εμπόρευμα στη μηχανή ότι έλεγε στους πελάτες «να πάρουν τα πράγματά τους και να τα βάλουν εκεί που ξέρουν». Γιατί σκεφτόταν κάτι τέτοιο; Δεν ήξερε να απαντήσει στον Αρονόφσκι. Ωστόσο του είπε πως κάποια στιγμή αναρωτήθηκε, εκεί στο ταμείο, πώς θα ήθελε να περάσει τη ζωή της και η απάντηση που της ήρθε στο μυαλό ήταν «ως ηθοποιός».

Μετά πήγε στα καλλιστεία, διότι ο κομμωτής της τής είπε ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να κάνει μια αρχή στο Χόλιγουντ. Ή μάλλον όχι, πριν από αυτό, ο κομμωτής τής είχε πει ότι έπρεπε να βγάλει μερικές καλλιτεχνικές φωτογραφίες και εκείνη δεν ήξερε τίποτα απ΄αυτά. (Πόσο μπανάλ! Μα πόσο μπανάλ!)

Πάντως εκεί στο Χόλιγουντ που πήγε για τα καλλιστεία, βρήκε έναν ατζέντη και έτσι άρχισε να παίζει σε ταινίες.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η Φάιφερ έχει παίξει σε πάρα πολλές ταινίες στις δεκαετίες 1980, 1990, 2000. Εχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες. Εχει λάβει μέρος στις ακριβότερες παραγωγές. Σας θυμίζω τον «Σημαδεμένο» (1983), τις «Επικίνδυνες σχέσεις» (1988), την «Επιστροφή του Μπάτμαν» (1992), την «Υπόθεση πολύ προσωπική» (1996), το «Ενοχο μυστικό» (2000) κτλ. Μιλάμε για ταινίες πρώτης γραμμής εκείνη την εποχή. Μιλάμε για ρόλους ζηλευτούς. Και για συμπρωταγωνιστές «θρύλους».

Πώς νιώθει λοιπόν γι’ αυτή την καριέρα που έχει πίσω της; Νιώθει απατεώνας, έτσι είπε. «Μου έστειλε ένα email ο Στιβ Κλόουβς, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος των “Σχέσεων πάθους” (1989) και με ρώτησε πώς πήγαν τα γυρίσματα στο “Οριάν Εξπρές” του Κένεθ Μπράνα. Του  απάντησα λοιπόν: “Ωχ, με ξέρεις… Νιώθω ότι καταστρέφω την ταινία”. Το είπα αυτό επειδή την πρώτη εβδομάδα των γυρισμάτων στις “Σχέσεις” είχα πει και σε εκείνον “Νιώθω ότι κάνω χάλια δουλειά εδώ”. Τελικά βέβαια δεν έκανε χάλια δουλειά εκεί, όπου υποδυόταν το μήλον της έριδος των αδελφών Μπρίτζες. Και φαντάζομαι ότι δεν θα κατέστρεψε τελικά την ταινία του Μπράνα – όπως δεν έχει καταστρέψει ποτέ καμιά ταινία.

Βασικά η Μισέλ Φάιφερ δεν κάνει ποτέ και πουθενά «χάλια δουλειά». Πάντα οι ερμηνείες της είναι καλές. Όχι συνταρακτικές αλλά σίγουρα αξιοπρεπείς. Αλλά δεν καταλαβαίνει τι κάνει και πώς το κάνει όταν υποδύεται έναν ρόλο – έτσι είπε στον Αρονόφσκι.

Κι όταν εκείνος της εξομολογήθηκε πως τον είχε σαγηνεύσει στα «Χρόνια της αθωότητας» (1993), πως θυμόταν σε ποιο σινεμά και από ποια θέση είχε δει την ταινία πριν από 25 χρόνια και τη ρώτησε πώς αισθανόταν εκείνη τότε έχοντας να υποδυθεί μια ηρωίδα άλλης εποχής, η Μισέλ Φάιφερ του μίλησε για τα κοστούμια και τα χτενίσματα της ταινίας. Αναπόλησε μία σκηνή με γάντια… Αναπόλησε το τίποτα δηλαδή. Χαρακτήρισε την ταινία «costume movie».

Περίπου τα ίδια είπε και για τον ρόλο της στο «Οριάν Εξπρές» του Κένεθ Μπράνα, το οποίο βασίζεται στο διάσημο βιβλίο της Αγκαθα Κρίστι. «Είναι πολύ καλογραμμένο. Η ηρωίδα έχει έξυπνες ατάκες. Και η ατμόσφαιρα είναι ’30s».

Τελικά ο Αρονόφσκι τη ρώτησε πού είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια, γιατί αποτραβήχτηκε από το σινεμά… Η απάντηση ήταν απλή και στερεοτυπική:

«Κάθε φορά που βρίσκομαι σε πλατό νιώθω σαν στο σπίτι μου. Νιώθω πιο ισορροπημένη όταν δουλεύω. Αλλα τα τελευταία χρόνια ήμουν, λόγω των παιδιών, τόσο επιλεκτική με τα γυρίσματα, που δεν μπορούσε να με προσλάβει κανένας. Πού θα γίνονταν; Πόσο θα διαρκούσαν; Θα μπορούσα να πάρω μαζί μου τα παιδιά; Είχαν δύσκολη χρονιά στο σχολείο τα παιδιά; Τέτοια πράγματα. Τώρα θέλω πολύ να ξαναδουλέψω, επειδή μπορώ. Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος έρχεται κι ο δάσκαλος».

Ο δάσκαλος πράγματι ήρθε με μεγάλη προθυμία. Όπως το έθεσε ο Αρονόφσκι, το σύστημα είπε όταν κυκλοφόρησε η φήμη πως η Μισέλ Φάιφερ είναι back to business: «Ω θεέ μου ναι, βέβαια! Πόσο υπέροχη, υπέροχη ιδέα».

Αυτά δήλωσε πάνω κάτω στην πρώτη της συνέντευξη ύστερα από αρκετά χρόνια η Μισέλ Φάιφερ. Ένα γοητευτικό «τίποτα» δηλαδή. Που σε κάνει να πιστεύεις ότι όλη η συνέντευξη έγινε για να βγουν οι φωτογραφίες. Και που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι αυτά τα γοητευτικά «τίποτα» θα έχουν τελικά πολλές ευκαιρίες στο Χόλιγουντ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News