Την ήθελε πολύ αυτή την εκτός έδρας νίκη. Την έψαχνε καιρό. Τη βρήκε πάνω στην ώρα. Είναι ένα «διπλό» που μπορεί να του χαρίσει το πλεονέκτημα της έδρας στα play-offs, διευκολύνοντάς τον να φτάσει στο Φάιναλ-Φορ της Κωνσταντινούπολης. Αλλά, ακόμα κι αν η βαθμολογική του αξία δεν αποδειχτεί τόσο σπουδαία, πρόκειται για το πιο σημαντικό δίποντο του Παναθηναϊκού την τελευταία τριετία. Με αυτό το 72-63 επί της Μπασκόνια -της πιο φορμαρισμένης ευρωπαϊκής ομάδας αυτή την εποχή (που προερχόταν από μια παραλίγο «κατοστάρα» εκτός έδρας)- και μάλιστα στο «σπίτι» της, ο Παναθηναϊκός νίκησε (και) τους φόβους του. Απέδειξε -στον εαυτό του- ότι μπορεί και μακριά από το Μαρούσι. Αν κέρδισε στη Βιτόρια, με αντίπαλο μια ομάδα της κορυφαίας «δεκάδας», γιατί όχι και στη Μόσχα ή στην Κωνσταντινούπολη; Ηταν μια ένεση αυτοπεποίθησης, λίγο πριν από την τελική ευθεία της Ευρωλίγκας.

Ισως για πρώτη φορά εφέτος, οι «Πράσινοι» μπήκαν σε εκτός έδρας αγώνα με νοοτροπία νικητή, με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα, ομαδικό πνεύμα και απόλυτη συγκέντρωση. Για 30 λεπτά τα έκαναν όλα (σχεδόν) τέλεια. Από το πρώτο δευτερόλεπτο έπιασαν τους Βάσκους «από τον λαιμό», με άμυνα για σεμινάριο. Απόδειξη, οι μόλις έξι πόντοι που δέχτηκαν στην πρώτη περίοδο, στη διάρκεια της οποίας ο Αλόνσο και οι παίκτες του να προσπαθούν να καταλάβουν το παιχνίδι που έπαιζε ο Παναθηναϊκός. Στην επίθεση μπορεί να μην έκαναν σπουδαία πράγματα, όμως ήταν αρκετά για να έχουν την Μπασκόνια διαρκώς πίσω στο σκορ. Επιτέλους, δεν αναζητούσαν πάση θυσία το μακρινό σουτ, αλλά έψαχναν -και έβρισκαν- πιο ασφαλείς επιλογές. Ο Παναθηναϊκός της Βιτόρια έμοιαζε με ομάδα Πασκουάλ περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ωρες ώρες έμοιαζε και με τον Παναθηναϊκό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που «έπνιγε» τον αντίπαλο. Στο πρώτο δεκάλεπτο -ίσως το καλύτερό του στην εφετινή Ευρωλίγκα και ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών- προηγήθηκε με 18 πόντους διαφορά (24-6), χάρη -κυρίως- στην καταπληκτική του άμυνα, δηλαδή στο εξαιρετικό «διάβασμα» του αγώνα από τον Πασκουάλ, που έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ στο κοουτσάρισμα. Ετσι κι αλλιώς, η προετοιμασία των παιχνιδιών είναι η «σπεσιαλιτέ» του Καταλανού τεχνικού. Για όποιον παρακολούθησε τα πρώτα 30 λεπτά του χθεσινού αγώνα και θυμάται πώς έπαιζε ο Παναθηναϊκός λίγο πριν αφιχθεί ο Πασκουάλ, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για τον καλύτερο προπονητή που κάθισε στον πάγκο του «Τριφυλλιού» στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή.

Η διάχυτη αισιοδοξία που υπάρχει, πλέον, στην ομάδα δεν έχει να κάνει τόσο με τα αποτελέσματα και τις βαθμολογικές προοπτικές της, όσο με την αγωνιστική της εικόνα. Ιδίως μετά την επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ, ο Παναθηναϊκός έχει βελτιωθεί θεαματικά σε όλα τα επίπεδα. Η άμυνα έγινε πιο αποτελεσματική, η επίθεση πιο πλουραλιστική, το pick and roll επέστρεψε στο… ρεπερτόριο της ομάδας, ανέβηκε το επίπεδο ενέργειας και μαχητικότητας, και ο Καλάθης ξανάγινε Καλάθης. Οι αριθμοί του πλησιάζουν εκείνους του 2016.

Στα μέσα στης τρίτης περιόδου η διαφορά είχε φτάσει στους 22 πόντους (25-47). Υστερα, όμως, άρχισαν να μαζεύονται μαύρα σύννεφα. Στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός έκανε εννέα λάθη -τα περισσότερα απ’ αυτά… παιδικά- Αν και κρατούσε διαφορά δέκα πόντων (67-57) δύο λεπτά πριν από το τέλος, δύο «γκάφες» του Φελντέιν παραλίγο να μετατρέψουν τον θρίαμβο σε ακόμα μία… αυτοκτονία. Ευτυχώς, μία καλή προσωπική άμυνα του Σίνγκλετον και ένα καλάθι του Γκιστ έσωσαν την κατάσταση. Πάλι τα ίδια; Οχι ακριβώς. Αυτή τη φορά, το καλό διάστημα του Παναθηναϊκού ήταν πολύ μεγαλύτερο από το αυτοκαταστροφικό. Το black-out δεν κράτησε ένα ολόκληρο ημίχρονο, αλλά κάτι λιγότερο από δέκα λεπτά. Μεγάλη πρόοδος.

Και τώρα, τι γίνεται; Μετά την ήττα της Φενέρμπαχτσε και τη νίκη του Παναθηναϊκού, ο «Εξάστερος» ξαναμπήκε γερά στη διεκδίκηση της τέταρτης, προνομιούχου θέσης. Θα την κατακτήσει, εάν κάνει μία νίκη παραπάνω από τους Τούρκους. Τα σπουδαία θα τα ζήσουμε την ερχόμενη εβδομάδα. Ο Παναθηναϊκός φιλοξενεί την ΤΣΣΚΑ, ενώ η Φενέρ ταξιδεύει στη Μαδρίτη για να παίξει με τη Ρεάλ. Αν και στα δυο παιχνίδια νικήσουν οι γηπεδούχοι, ο Παναθηναϊκός θα είναι τέταρτος μια στροφή πριν από το φινάλε. Εάν, στην τελευταία αγωνιστική, νικήσει στο Ισραήλ την αδιάφορη Μακάμπι, θα πάει με πλεονέκτημα έδρας στα play-offs της Ευρωλίγκας, ό,τι κι αν συμβεί στο ματς της Φενέρ με την Μπαρτσελόνα.

Εάν η Φενέρ και ο Παναθηναϊκός κάνουν από μία νίκη και η Μπασκόνια δύο ήττες στα ματς που απομένουν, θα έχουμε περίπτωση τριπλής ισοβαθμίας (Φενέρμπαχτσε, Παναθηναϊκού και Μπασκόνια). Τότε, η ελληνική ομάδα θα είναι τέταρτη, η Μπασκόνια πέμπτη και η Φενέρμπαχτσε έκτη. Εάν ο Παναθηναϊκός κάνει δυο ήττες και η Μπασκόνια δυο νίκες, οι«Πράσινοι» θα βγουν έκτοι – και τότε μάλλον θα πέσουν πάνω στον Ολυμπιακό. Εάν ο Παναθηναϊκός καταφέρει, τελικώς, να τερματίσει τέταρτος, ο «ελληνικός εμφύλιος» αποφεύγεται.

Θα είναι πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, να κατακτήσει το αβαντάζ, επειδή είναι -με διαφορά- η καλύτερη ομάδα εντός έδρας. Αλλά και χωρίς αυτό, ο Παναθηναϊκός, πλέον, δείχνει ικανός για μεγάλα πράγματα. Εάν, στον σχεδόν ένα μήνα που μεσολαβεί μέχρι την έναρξη των προημιτελικών, ο Πασκουάλ καταφέρει να εξαφανίσει εντελώς αυτά τα κενά απόδοσης που είχε και στη Βιτόρια, το πού θα παίζει θα τον απασχολεί πολύ λιγότερο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News