… Είναι πιο επικίνδυνα όταν βρεθούν σε πανικό κινδύνου.

Φοβάμαι ετούτων των χρόνων την πλειοψηφία του ενός και τις δικτατορίες που δεν βγάζουν τάνκς, γιατί οι άλλες οι «ανεπιτήδευτες» παλεύονται αντρίκια.

Φοβάμαι τους εξουσιαστές με τα κεφάλια μιας Λερναίας Ύδρας που είναι διαρκώς σε στύση και τα σενάρια κεκλεισμένων των θυρών απ΄την πολιτική πορνεία, και την αποβλάκωση του πλήθους μέχρι αποδοχής των πάντων. Φοβάμαι την άγρια παρωπίδα που με τη μορφή υψηλής τέχνης ή μαζικής πληροφόρησης, διαχέεται στις μάζες… Φοβάμαι τη διανόηση που γονατίζει σε ισχυρούς και τη μαύρη βαρβαρότητα που έχει ξεκινήσει από καιρό και έρπει…

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα ακόμα, φοβάμαι και ειδοποιώ…

Για τον παντοδύναμο Τύπο των νεόπλουτων εκατομμυριούχων που «εκδίδονται» μόνο από ψυχοπάθεια, σε εποχή κατεστημένων μασκαράδων τραβεστί, που εκπορνεύονται από βίτσιο, μπροστά σε μια άβουλη σιωπηλή πλειοψηφία φανατισμένων οπαδών χωρίς ιδεολογία, ληστών πολιτικών, χαμαιλεόντων, ανδρεικέλων δοσίλογων, κλεφτών και αστυνόμων ή νονών. Των τόσων αγράμματων γλειφτών ψευτογραφιάδων ή των «βραβευόμενων» τηλεπερσόνων.

Και έναντι όλων αυτών, μάρτυρας τελικά στον επιθανάτιο ρόγχο μιας χώρας που πεθαίνοντας συνεχίζει να σκοτώνει… Μάρτυρας, που αγωνίζεται να κρατηθεί ενάντια στο πλήθος των βαρβάρων, με τίμημα -και τιμωρία- τη μοναξιά, μέσα σε δέκα εκατομμύρια έντεχνα νυσταγμένων σιωπηλών, μόλις δυο βήματα απ’ τον Εφιάλτη.

*Ο Κώστας Χατζιδάκης είναι πολιτικός συγγραφέας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News