Τι έγινε, ρε παιδιά; Δεν έρχεται το τέλος της λιτότητας, όπως μας διαβεβαίωσαν ο Τσίπρας («ούτε ένα ευρώ»), ο «σοβαρός» αντιπρόεδρος Δραγασάκης (μετα-λιτότητα) και η «τριτοκοσμική» ΕΡΤ, που λέει κι ο Ξυδάκης;

Πώς δεν τελειώνει, αφού είναι στο πλευρό μας οι Γάλλοι (Ολάντ και…), οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες και ο Γιούνκερ; Αφού οι «ευρωπαϊκοί θεσμοί» στήριζαν τις ευγενείς προθέσεις του Γεωργίου Κατρουγκάλου με το pochette (ναι, αυτού που έφτιαξε το ασφαλιστικό-απάτη και τρέχουν τώρα οι διάδοχοί του να σουλουπώσουν);

Οι ίδιοι «θεσμοί» δεν στηρίζουν τις φιλεργατικές προθέσεις της κυρίας Αχτσιόγλου;

Πώς και δεν κλείνει η αξιολόγηση, αφού ο βασανιστής Σόιμπλε έκανε πίσω μετά από «απαίτηση» του Αλέξη Τσίπρα στην καλόβολη Ανγκελα του Βερολίνου; (εδώ).

Λοιπόν, ας τα δούμε με τη σειρά. Για να καταλάβουμε πώς διοχετεύεται συστηματικά το κουτόχορτο στην ζαλισμένη κοινή γνώμη. Και πώς προετοιμάζεται να παρουσιαστεί η νέα συμφωνία ως το «μη χείρον βέλτιστον» μιας «υπερήφανης» διαπραγμάτευσης.

1. Πριν επανέλθουν οι εκπρόσωποι των «Θεσμών» στην Αθήνα, κυριαρχούσε ο κακός δαίμονας Σόιμπλε, ο οποίος «υπονόμευε» την επίτευξη συμφωνίας με τα διάφορα παιχνίδια του (εδώ). Υποτίθεται ότι ο επίμονος Γερμανός ήταν ο μόνος που ήθελε να μείνει το ΔΝΤ και αυτό το παραμύθι το σερβίριζαν εντέχνως οι φωστήρες του Μαξίμου.
2. Το τελευταίο διάστημα ο Σόιμπλε «εξαφανίστηκε», ούτε κόντρες ούτε τίποτα. Αλλά τα παραμύθια ότι «τελειώνει η λιτότητα», «έρχονται αντίμετρα» και στα εργασιακά θα εφαρμοστεί το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», που διοχέτευσαν οι του Μαξίμου πριν κάν βγει ο Τσακαλώτος από το Eurogroupe, ήταν άλλη μια μεγάλη απάτη.
3. Τώρα, που «παραμερίστηκε» ο Σόιμπλε, βρέθηκε ο επόμενος «κακός» που «υπονομεύει» την επίτευξη συμφωνίας. Ιδού (εδώ και εδώ) η μέγαιρα Ντέλια. Μόνο που το (ξαναζεσταμένο) αυτό παραμύθι δεν πουλάει πια. Οι «καλοί» Ευρωπαίοι από τη μια μεριά και οι «κακοί» Τόμσεν και Βελκουλέσκου από την άλλη είναι μια φαντασίωση ή σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας. Αν ήταν έτσι, γιατί η εκπρόσωποι των Ευρωπαίων κάνουν το παγώνι και αφήνουν τη Ντέλια να «αλωνίζει» και να βασανίζει το δικό μας καλό κορίτσι, την Εφη του Εργασίας; Γιατί οι Ευρωπαίοι της τρόικας δεν λένε ρητά «όχι» στις ομαδικές απολύσεις και «ναι» στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, για να κλείσει αυτό το κεφάλαιο και να πετύχει η κυβέρνησή μας, επιτέλους, μια «νίκη»;

Η απάντηση είναι πολύ απλή και ισχύει από την αρχή της κρίσης, το 2010. Οι εκπρόσωποι της τρόικας έλεγαν (και λένε) σταθερά τα ίδια πράγματα. Και τα θέματα που διαφωνούν μεταξύ τους (πχ ελληνικό χρέος) δεν τους εμποδίζουν να συμφωνούν στα άλλα, τα οποία είναι αυτά που καίνε εμάς. Λοιπόν, για να μην μας κοροϊδεύουν: ουδείς από το «κουαρτέτο» διαφωνεί στη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων κι ας λένε ό,τι θέλουν οι προπαγανδιστές του Μαξίμου για «αντίμετρα». Αυτά είναι σκέτη απάτη. Είναι σαν την «προσωπική διαφορά» του ανεκδιήγητου Κατρούγκαλου, την οποία θα πετσοκόψει τώρα η διαδοχός του, πρώην αριστερό του χέρι.

Για να μην κουραζόμαστε άλλο. Επειδή δεν είναι μικρό πράγμα να σε δέρνει η μέγαιρα Ντέλια στα υπόγεια του Χίλτον, ας πουν το «ναι» ο Ευκλείδης και η Εφη. Πώς να αντέξουν άλλο; Και μετά; Ας μην ανησυχούν. Η μέθοδος διοχέτευσης κουτόχορτου έχει αναβαθμιστεί, τα κυβερνητικά σαΐνια της προπαγάνδας είναι έτοιμα. Η «υπερήφανη» διαπραγμάτευση θα νικήσει.

Και μετά; Ερχεται η ανάπτυξη με 500 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, που είπε ο Τσίπρας στο Υπουργικό Συμβούλιο (εδώ). Ποιος θα τις χρηματοδοτήσει; Ε, όλο και κάποιος Σώρρας θα βρεθεί. Οταν το ένα τέταρτο των Ελλήνων ανήκει στους ψεκασμένους (εδώ), ακόμα και ο σανός γίνεται νόστιμος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News