Είχα μεγάλη απορία τι είναι αυτά τα «Σεμινάρια ρητορικής» που κάνει ο Aδωνις Γεωργιάδης και ποιον μπορεί να ενδιαφέρουν. Oταν έμαθα ότι διοργανώνει ένα στη Θεσσαλονίκη, δεν έχασα την ευκαιρία να πάω για να μάθω.

Στην αίθουσα «Μαρία Κάλλας 1» του art hotel «Les Lazaristes» της Θεσσαλονίκης, είχαν συγκεντρωθεί περίπου 35 άτομα προκειμένου να το παρακολουθήσουν. Ο νεότερος ήταν λίγο πάνω από 25 ετών, ο μεγαλύτερος πάνω από 60, αλλά οι περισσότεροι ήταν ανάμεσα στα 35-50. Λίγες οι γυναίκες, μόλις τέσσερις. Σχεδόν όλοι με σπουδές, αρκετοί γιατροί, δικηγόροι, επιχειρηματίες, επαγγελματίες, καθηγητές, κάποιος ήρθε από τον Βόλο, άλλος από τη Λάρισα κι η μεγάλη έκπληξη ήταν ένας κάτοικος Λονδίνου που ήρθε στη Θεσσαλονίκη ειδικά για το σεμινάριο!

Η πρώτη έκπληξη ήταν ότι γνώριζα ήδη αρκετούς από τους συμμετέχοντες (τους υπόλοιπους τους γνώρισα εκεί). Η δεύτερη έκπληξη ήταν ότι δεν επρόκειτο αποκλειστικά για παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, ούτε για αυτοπροσδιοριζόμενους ως «Δεξιούς». Η επόμενη ήταν ότι η συζήτηση στο σεμινάριο δεν κινήθηκε καθόλου σχεδόν γύρω από την πολιτική, αλλά στάθηκε αποκλειστικά στο σκοπό του: πώς να βελτιώσει κάποιος την παρουσία του όταν πρέπει να μιλήσει σε ακροατήριο. Οτιδήποτε σχετικό με τη Βουλή, την κυβέρνηση και τη σύγχρονη πολιτική σκηνή ακούστηκε στο σεμινάριο, χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο ως παράδειγμα.

Γιατί κάποιος πολυάσχολος να θυσιάσει το σαββατόβραδο και ολόκληρο το πρωινό της Κυριακής για να ακούσει τον Αδωνι Γεωργιάδη να παραδίδει σεμινάριο ρητορικής; «Εχει ενδιαφέρον», «θέλω να βελτιωθώ», «με ενδιαφέρει να γίνομαι καλύτερος», «ανάλογα σεμινάρια έχουν πολύ πιο υψηλό κόστος», «άκουσα γι αυτό και μου φάνηκε καλό» ήταν μερικές από τις απαντήσεις. Το Σάββατο, το σεμινάριο άρχισε λίγο μετά τις 6 το απόγευμα και τελείωσε στις 10.30 μ.μ., ενώ την Κυριακή άρχισε στις 10.30 π.μ. και τελείωσε στις 2.30 μ.μ.. Το κόστος ήταν 100 ευρώ ανά άτομο.

Το σαββατιάτικο ήταν one Adonis show. Aρχισε εξηγώντας τη σημασία της ρητορικής στην Αρχαία Ελλάδα, τον ρόλο των ρητόρων, την επίδρασή τους στους πολίτες ενώ δεν έλειψαν οι ενδιαφέρουσες και γλαφυρές ιστορίες, όπως εκείνη της εταίρας Φρύνης και του ρήτορα Υπερείδη ή του ρήτορα Κόρακα από τις Συρακούσες. «Λες και ήσουν εκεί και τα έβλεπες», όπως είπε κάποιος. Μίλησε για την αξία του συναισθήματος και την υπεροχή του έναντι του «στεγνού» επιχειρήματος και στη συνέχεια ζήτησε από το κοινό να συμμετέχει σε ντιμπέιτ. Το πρώτο θέμα ήταν «ευρώ – δραχμή». Οι συμμετέχοντες ανέπτυσσαν τα επιχειρήματά τους κι οι υπόλοιποι ψήφιζαν την παρουσία που τους κέρδισε. Κάποιος από το κοινό πρότεινε για επόμενο θέμα το «ΚΑΣ εναντίον Gucci», κάτι που άρεσε και στον κ. Γεωργιάδη όσο και στους υπόλοιπους.

Την Κυριακή υπήρχαν και δυο εισηγήσεις από συνεργάτες: μια ψυχολόγο και μια ηθοποιό. Ακολούθησαν από τον κ. Γεωργιάδη ασκήσεις για τη διαφραγματική αναπνοή και ανάγνωση του «Επιταφίου του Περικλέους» από τη μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου καθώς και παρατηρήσεις επί του κειμένου αλλά και σχετικά με το πνεύμα της εποχής. Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ο Θουκυδίδης τον βοήθησε πολύ στη διαχείριση τον καιρό του μνημονίου. Εκεί, ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν κρατήθηκε κι ανέφερε ότι σε επίκαιρη ερώτηση που είχε καταθέσει προς τον υπουργό Παιδείας σχετικά με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στο σχολείο, ο υφυπουργός Παιδείας Θεοδόσης Πελεγρίνης -ο οποίος ανέλαβε να απαντήσει- δεν είχε ιδέα ότι ο Επιτάφιος έχει αφαιρεθεί από τα σχολικά βιβλία. «Εχουμε κάνει τέτοιο πράγμα;» ήταν η απάντηση του κ. Πελεγρίνη στη Βουλή και μόνο που το θυμήθηκε ο Αδωνις φούντωσε.

Μετά τον Περικλή, ήρθε και πάλι η ώρα του ντιμπέιτ με θέμα «Παγκοσμιοποίηση, υπέρ και κατά». Πιο ξεψαρωμένοι, πλέον, οι συμμετέχοντες, μίλησαν με πάθος τόσο υπέρ όσο και κατά. Ετσι κι αλλιώς, τυχαία ήταν η επιλογή της ομάδας και δεν είχε καμιά σημασία η πραγματική πεποίθηση κάθε συμμετέχοντος, όπως συμβαίνει πάντα σε ανάλογες ασκήσεις. Ελα όμως που σε όλες τις ψηφοφορίες κέρδισαν οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης! Γιατί αυτό; Απλούστατο: επειδή ήταν πολύ εύκολο να ποντάρουν στο συναίσθημα. Αντίθετα, οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης είχαν να αντιτάξουν τη λογική. Οταν, λοιπόν, πετάει κάποιος ένα «ο Σόιμπλε είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης», τι πιο λογικό απ’ το να σκεφτεί ο ακροατής «ε, τότε εγώ είμαι κατά». Ή, όταν σε φέρνει αντιμέτωπο με το επιχείρημα «θέλετε σούσι ή σκουμπρί;», ασυναίσθητα θα πεις «σκουμπρί κι ας λυσσάξω απ’ τη δίψα, θα πλακωθώ στα τσίπουρα και θα έχω αιώνιο καλοκαίρι στο μυαλό». Αν σας φαίνονται εξωφρενικά αυτά τα «επιχειρήματα», ρίξτε μια ματιά στα ντιμπέιτ γύρω σας, από τα τηλεοπτικά παράθυρα μέχρι τα ταξί και σκεφτείτε εάν τα όσα ακούγονται έχουν πιο σοβαρή βάση από το «σούσι Vs σκουμπρί».

Ο Αδωνις Γεωργιάδης όλη αυτήν την ώρα κρατούσε το χρόνο με ρολόι και καμπανάκι, παρενέβαινε, εξηγούσε, διόρθωνε, ενώ γενικά η ατμόσφαιρα είχε γίνει πολύ ευχάριστη κι έπεφτε και γέλιο. Η «ήρεμη δύναμη», πάντως, του σεμιναρίου ήταν η σύζυγός του, Ευγενία Μανωλίδου. Παρούσα όλη την ώρα, φρόντιζε τα πάντα: να κρατά τη διαδικασία και τον χρόνο στον Αδωνι, να χειρίζεται το power point, να παρακολουθεί τα social media, να σημειώνει ασταμάτητα στο κινητό της, να βγάζει φωτογραφίες, να γράφει και να στέλνει δελτία Τύπου. Δεν μπορώ να καταλάβω πότε πρόλαβαν, πάντως ο Aδωνις κι η Ευγενία είχαν μάθει και συγκρατήσει τα ονόματα και τις ιδιότητες των συμμετεχόντων τους οποίους είχαν γνωρίσει μόλις λίγες ώρες νωρίτερα. Στο τέλος απονεμήθηκαν διπλώματα συμμετοχής, ενώ διανεμήθηκαν σε όλους σημειώσεις περί ρητορικής και οδηγίες για τη βελτίωση της εμφάνισης ενώπιον ακροατηρίου.

«Είναι η δουλειά μου. Από αυτό ζω την οικογένειά μου», εξήγησε ο Aδωνις Γεωργιάδης στο Protagon. Του αρέσει, όμως, κιόλας, αυτό είναι προφανέστατο. Το κάνει με ένα αξιοζήλευτο κέφι, από την αρχή που μιλά για το Δημοσθένη και τον Αριστοτέλη, μέχρι να βγει και η τελευταία selfie. Κι η Ευγενία το ίδιο. Από την ώρα που καλωσορίζει τον κόσμο, ως τη στιγμή που βγάζει εντελώς ακομπλεξάριστα τις ψηλοτάκουνες γόβες κι ανεβαίνει σε μια καρέκλα για να βγάλει την «οικογενειακή φωτογραφία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News