Ας πούμε ότι το Ελληνικό δεν ιδιωτικοποιείται. Και παραδίδεται στους Δήμους της περιοχής, για την ακρίβεια στους δημάρχους. Το αίτημα είναι να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο, το Σέντραλ Παρκ του Σαρωνικού. Να έρθουν ο Σάιμον με τον Γκαρφάνκελ για την πραγματικά τελευταία συναυλία τους. Και έχουμε πάντα τους Scorpions και τους Πυξ Λαξ.

Στην όμορφη πατρίδα μας το αίτημα για πράσινο νομιμοποιεί ακόμα και τον παραλογισμό. Το πράσινο θεωρείται ιερό, καθαγιάζει τα πάντα. Κάθε δήμαρχος θέλει να δημιουργεί χώρους πρασίνου, να φυτεύει δένδρα, παγκάκια και ρουσφέτια. Κανένας, βέβαια, δεν εξηγεί το αυτονόητο, δείχνοντας την απαξίωση του Πάρκου Τρίτση: αυτές οι εγκαταστάσεις είναι πολύ ακριβές για να είναι δημοτικές. Και, εκτός των άλλων, όσοι ζουν μακριά από το Ελληνικό δεν πρόκειται να αποκομίσουν κανένα όφελος από τη μετατροπή του σε δημοτικό πάρκο. Από την άλλη, η αξιοποίηση δια των ιδιωτών προσδίδει όφελος στον προϋπολογισμό, δηλαδή σε όλους. Κατανοητό; Ωραία. Μισό λεπτό να δούμε τι συμβαίνει τώρα.

Το Ελληνικό πρέπει να παραδοθεί στον ιδιώτη τον Ιούνιο, όπως προβλέπεται από τη σχετική σύμβαση. Μέχρι τότε, υποτίθεται, θα έχουν αποχωρήσει οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που φιλοξενούνται εκεί, ενώ το νομικό τοπίο θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, δηλαδή να μην εκκρεμούν προσφυγές, αποφάσεις κ.λ.π. Ομως δύο περιστατικά, που πιθανότατα συνδέονται, δείχνουν ότι τα πράγματα ίσως έχουν τόσο δρόμο μπροστά τους, ώστε η Φύση να πάρει τον χρόνο της και να φτιάξει μόνη της τροπικό δάσος στο Ελληνικό.

Με ερώτηση τους, 18 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν να ενημερωθούν σε ποιο στάδιο βρίσκεται η διαδικασία των εγκρίσεων, οι οποίες σχετίζονται με τους αρχαιολογικούς χώρους εντός του ακινήτου του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Εχουν βρεθεί αρχαία στο Ελληνικό; Οχι ακριβώς, αλλά «πιθανώς» θα βρεθούν. «Ενα από αυτά τα θεσμικά βήματα, είναι ο ορισμός των αρχαιολογικών χώρων εντός του ακινήτου» αναφέρουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και σημειώνουν ότι ο ορισμός αρχαιολογικών χώρων εντός του ακινήτου δεν ακυρώνει τη δυνατότητα δόμησης από την πλευρά του επενδυτή, αλλά τη θέτει υπό τον έλεγχο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, η οποία δύναται να επιβάλει τροποποιήσεις στον σχεδιασμό, σε περίπτωση εύρεσης αρχαιοτήτων. Μην το κουράζουμε, όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει όταν μπαίνει κάπου η Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Παράλληλα, όμως, η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού (η συμμετοχή της Νάντιας Βαλαβάνη περιγράφει το ιδεολογικό στίγμα της Επιτροπής), προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητεί να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση που δεν χαρακτηρίζει ως μνημεία κτίρια εντός του πρώην αεροδρομίου.

Και ποια είναι αυτά τα μνημεία να πάμε να τα δούμε πριν τα καταπιεί η φαγάνα; Πρόκειται για το το αρχικό κτίριο του πρώην Δυτικού Αεροσταθμού, ο παλαιός Πύργος Ελέγχου και το «ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας» συγκρότημα πέντε κτιρίων του πρώην Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων των αρχών της δεκαετίας του 1930. Είναι όντως χαριτωμένο μία αριστερόστροφη πρωτοβουλία να ενδιαφέρεται για τα απομεινάρια ενός αμερικανικού κολεγίου. Εδώ το θέμα έχει ως εξής: αν το Συμβούλιο της Επικρατείας κάνει δεκτή την προσφυγή και αυτά τα κτίρια αναγνωριστούν ως νεότερα μνημεία, τότε ουσιαστικά μπλοκάρεται η εκκίνηση των έργων.

Στο τέλος βρίσκεσαι να υπερασπίζεται τη λογική ενώ κάποιοι από τη γαλαρία σε εγκαλούν για συστράτευση με οικονομικά συμφέροντα κλπ. Το θέμα είναι πιο απλό από όσο δείχνει: πέρα από τις χιλιάδες θέσεις εργασίας, το Ελληνικό φέρει πλέον έναν ισχυρό συμβολισμό. Η εκκίνηση του έργου θα στείλει θετικό σήμα προς όσους ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Βέβαια σε αυτόν τον τόπο πάντα θα υπάρχει η ιδεοληπτική γραφικότητα που ταυτίζεται με τα μικροσυμφέροντα. Οχι ότι δεν επιτρέπεται κανείς να διαφωνεί με αυτά τα σχέδια, όμως μπορεί να αρχίσει με πιο απλά πράγματα. Ας πούμε, με τις ρημαγμένες εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και τα ολυμπιακά ακίνητα. Στέκονται εκεί, σαν φαντάσματα, περιμένοντας δημιουργικές ιδέες προς αξιοποίηση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News