Το μέσο ποσοστό ευστοχίας του στα σουτ τριών πόντων (36%) τον κατατάσσει κάτω από τη μέση της σχετικής λίστας. Αρκετά κάτω. Κι όμως, επί των ημερών του Τσάβι Πασκουάλ ο Παναθηναϊκός -μαζί με τη Ρεάλ Μαδρίτης- είναι η ομάδα που επιχειρεί τα περισσότερα τρίποντα από κάθε άλλη στην Ευρωλίγκα. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με… διαστροφή του προπονητή του. Αλλά, αν το καλοσκεφτείς, ο καταλανός κόουτς δεν έχει άλλη επιλογή. Δεν είναι «βίτσιο», αλλά επιτακτική ανάγκη.

Εαν ο Μπουρούσης ήταν πιο αποτελεσματικός κοντά στο καλάθι, εάν ο Τζεντίλε ήταν… κανονικός παίκτης και όχι το φάντασμα του παλιού, καλού του εαυτού, κι αν ο Γκιστ δεν του έλειπε δραματικά, ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε μπάσκετ – όχι… Λόττο. Ποτέ ο Πασκουάλ δεν θα άφηνε την τύχη να αποφασίζει, σχεδόν σε κάθε ματς, αν η ομάδα του θα ζήσει ή θα πεθάνει. Αλλά, με αυτό το ρόστερ και με αυτά τα δεδομένα, το μακρινό σουτ είναι η μόνη λύση. Και ο Θεός, βοηθός.

Στο αφιλόξενο «Αμπντί Ιπεκτσί» της Κωνσταντινούπολης, ο Θεός βοήθησε σκανδαλωδώς. Με 16 στα 31 τρίποντα, το ποσοστό ευστοχίας του Παναθηναϊκού (51,6%) θύμισε… τους Ουόριορς. Οι «Πράσινοι» βομβάρδιζαν το καλάθι της Γαλατάσαράι έξω από τα 6,75μ., λες και πετούσαν βότσαλα στη λίμνη. Δεν κατάφεραν να ισοφαρίσουν το ρεκόρ τους (18) για μόλις δυο σουτ, ωστόσο αυτή ήταν η καλύτερή τους επίδοση εφέτος. Μόνον ο Ολυμπιακός έχει βάλει 48 πόντους από μακριά, στην 4η αγωνιστική, με αντίπαλο την Μπασκόνια στη Βιτόρια (16/30). Το ρεκόρ όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα είναι τα 19 τρίποντα που είχε πετύχει η Σιένα κόντρα στην Πρόκομ, τη σεζόν 2012-2013.

Με τέτοιο «χέρι», ο «Εξάστερος» ήταν πολύ δύσκολο να χάσει από μια ομάδα σαν τη Γαλατά. Αλλά, όχι ακατόρθωτο. Για τρίτο ματς στη σειρά, μπήκε στο γήπεδο σαν υπνωτισμένος. Οπως στο Βελιγράδι. Οπως στο ΟΑΚΑ, απέναντι στον Ολυμπιακό. Με το… «καλώς ήρθατε» βρέθηκε να χάνει 12-0, όμως κανένας δεν ανησύχησε. Αυτές οι χαλαρές εκκινήσεις του έχουν γίνει συνήθεια, πια. Το ίδιο και οι αυτοκτονικές του τάσεις. Στην τρίτη περίοδο έχασε τη διαφορά των +14 πόντων, όμως ο Πασκουάλ απέφυγε ένα -ακόμη- «Βατερλό». Στα τελευταία κρίσιμα λεπτά απέσυρε από το παρκέ τον Τζέιμς, τον Φελντέιν και τον Σίνγκλετον -τους παίκτες που είχαν σπρώξει την ομάδα ώστε να ξεφύγει στο σκορ- και έριξε στον αγώνα τον Καλάθη, τον Παππά και τον Μπουρούση, οι οποίοι με ηρεμία και καθαρό μυαλό κατάφεραν να διαφυλάξουν την τρίτη εκτός έδρας νίκη της ομάδας τους (μετά το Μιλάνο και το Μπάμπεργκ).

Αυτός είναι ο εφετινός Παναθηναϊκός, είτε κερδίζει είτε χάνει. Αργεί να μπει στη μάχη, ρισκάρει πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων, στηρίζεται υπερβολικά πολύ στα «ένας εναντίον ενός» του χαρισματικού Τζέιμς, και συχνά ξεχνά πως το βασικό του όπλο είναι η άμυνα, όχι η επίθεση. Οταν το παθαίνει αυτό, μετατρέπεται σε μία από τις πιο ευάλωτες ομάδες της Ευρωλίγκας. Ιδίως τα τρίποντα, είναι «η ευχή και η κατάρα» αυτής της ομάδας. Μπορούν να σου δώσουν σπουδαίες νίκες, όπως η χθεσινή (Παρασκευή), όμως στο τέλος δεν σε πάνε πολύ μακριά.

 

Για τον Πασκουάλ, η πιο ευχάριστη έκπληξη ήταν ότι, αυτή τη φορά, πήρε πολλά από πολλούς. Ο Μάικ Τζέιμς ήταν ασταμάτητος. Ο αμερικανός γκαρντ μέτρησε 18 πόντους (με 4/4 δίποντα, 2/3 τρίποντα, 4/5 βολές), είχε δυο ασίστ και ένα κλέψιμο σε 20′:45″. Εχασε μόνο μία βολή και ένα τρίποντο. Ο Νικ Καλάθης επέστρεψε στις καλές εμφανίσεις. Οχι στις εκπληκτικές, των τελευταίων μηνών του 2016, όμως δείχνει να ξεπερνά το ντεφορμάρισμα που τον βασάνιζε από την αρχή της χρονιάς. Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει παίξει πολύ καλύτερα, ωστόσο τη δουλειά του την έκανε σωστά. Ο Νίκος Παππάς έμεινε στους δυο πόντους, όμως -για ακόμα ένα παιχνίδι- μοίρασε την μπάλα με συνέπεια (τέσσερις ασίστ) και δεν έκανε ούτε ένα λάθος.

Ο Φελντέιν βρέθηκε σε μεγάλη βραδιά, το ίδιο και ο Σίνγκλετον, ενώ ο Ρίβερς έδωσε τη χαριστική βολή στην τουρκική ομάδα. Ο Γκάμπριελ, στο φινάλε, βοήθησε με πολύτιμες άμυνες. Ο Παναθηναϊκός διαθέτει ξένους εξαιρετικής ποιότητας, που ο κάθε ένας απ’ αυτούς μπορεί να κερδίσει ένα ματς. Τη διαφορά, όμως, την κάνουν οι ντόπιοι παίκτες του. Από τα δικά τους «κέφια» θα κριθεί, στο τέλος, η τύχη της ομάδας στην εφετινή Ευρωλίγκα.

Ολοι όσοι χρησιμοποιήθηκαν, χθες στην Πόλη, έβαλαν το χεράκι τους -άλλος λίγο, άλλος πολύ- για να πάρει ο Παναθηναϊκός αυτή την πολύτιμη νίκη (84-79). Μοναδική εξαίρεση, ο Αλεσάντρο Τζεντίλε, ο οποίος -για ακόμη μια φορά- έδειξε ότι δεν έχει μπει στο πνεύμα της ομάδας. Οι περισσότεροι παίκτες χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν σε ένα νέο περιβάλλον, όμως κάποιες αλλόκοτες συμπεριφορές του Ιταλού θα πρέπει να ανησυχούν σοβαρά τον Πασκουάλ. Μια από αυτές την είδαμε στο «Ιπεκτσί»: ένα άστοχο σουτ που επιχείρησε τον… προβλημάτισε τόσο, ώστε δεν γύρισε στην άμυνα – και η ομάδα του δέχτηκε τρίποντο, στο 12-0 της Γαλατά. Αμέσως μετά αντικαταστάθηκε (από τον Ρίβερς).

Στα play-offs, που αρχίζουν στις 18 Απριλίου, τα εύστοχα τρίποντα δεν θα αρκούν σε οποιαδήποτε ομάδα, για να «σκοτώσει» την αντίπαλό της. Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να εξαντλήσει τις πιθανότητές του, να επιστρέψει στα Φάιναλ-Φορ για πρώτη φορά μετά το 2012, οφείλει να βάλει μεγαλύτερη ποικιλία στην επιθετική του λειτουργία. Ο Πασκουάλ έχει περιθώριο δυο μηνών (η κανονική περίοδος ολοκληρώνεται στις 8 Απριλίου) και εννέα αγώνων, προκειμένου να βρει τη λύση. Σε ένα μήνα θα έχει κοντά του και τον Τζέιμς Γκιστ, που μέσα στη ρακέτα τα καταφέρνει όσο λίγοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News