Ναι λοιπόν, οι άνθρωποι φαίνονται απ’ τις λεπτομέρειες. Απ’ τον τρόπο που αντιδρούν σε μικρές στιγμές που γλιστρούν πολλές φορές κάτω απ’ τα μάτια, εκεί τους «βλέπεις». Ακτινογραφία πεντακάθαρη, πόρισμα ξάστερο της αληθινής τους ταυτότητας βγάζεις.

Η σκηνή είναι η εξής και έπαιξε πολύ: το απερχόμενο προεδρικό ζεύγος υποδέχεται το νέο στα σκαλιά του Λευκού Οίκου. Μια παραδοσιακή συνάντηση που φαντάζομαι πρέπει να συνοδεύεται από την τυπικότητα που της αρμόζει, για να μη χαλάσουν οι ισορροπίες. Αμα, ας πούμε, ο ένας απ’ τους δύο κουβαλάει μαζί του ένα κουτί απ’ τα Tiffany & Co για να το δώσει στον άλλο ενώ το πρωτόκολλο μάλλον δεν προβλέπει δώρα δημοσίως, τότε πάει, τις έκανε τις ισορροπίες σμπαράλια.

Αυτό έκανε η Μελάνια, αποφάσισε να δώσει ένα δωράκι απ’ τα Tiffany & Co στη Μισέλ, εκεί, στα σκαλιά του Λευκού Οίκου. Σκέψου πόσο αμήχανο είναι να σου δίνει δώρο κάποιος ενώ εσύ δεν σκέφτηκες αντίστοιχα. Σκέψου τώρα πόσο τρομαχτικά αμήχανο γίνεται, όταν συμβαίνει σε τέτοιες στιγμές. Εδώ νιώθεις άσχημα όταν το παθαίνεις σε γιορτή μεταξύ φίλων, όχι στο τελετουργικό για την ορκωμοσία του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, με όλο τον κόσμο να είναι στραμμένος πάνω σου.

Και βλέπεις ξαφνικά μια Μισέλ, να στέκεται σύξυλη, με ένα γαλάζιο κουτί στα χέρια, χωρίς να ξέρει από πού της ήρθε και πού να το αφήσει. Η επιτομή του awkward moment. Κι εκεί, αναλαμβάνει πρωτοβουλία ο άντρας ο σωστός. Παίρνει το κουτί απ’ τα χέρια της γυναίκας του που έχει μείνεις σέκος, γυρνάει την πλάτη στις κάμερες, το αφήνει κάπου πίσω και επανέρχεται στο προσκήνιο. Την έβγαλε απ’ τη δύσκολη θέση δηλαδή με συνοπτικές διαδικασίες.

Μπορεί να σου φαίνεται λίγο, εμένα όμως μου δείχνει πολλά. Είναι η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά, είναι η μικρή στιγμή που έλεγα πριν που σου δίνει το δείγμα του ανδρός. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι αποχωρεί ένας απ’ τους πιο κουλ και ανθρώπινους τύπους που έμειναν ποτέ στο Λευκό Οίκο. Ο Μπιγκ Λεμπόφσκι στο πιο εστέτ, ο Στιβ ΜακΚουίν σε πρόεδρο.

Είναι η στιγμή που αποχωρεί ο μίστερ Τζέντλεμαν για να δώσει τη θέση του στον μίστερ «Να πιάνεις τις γυναίκες απ’ το pussy» (το pussy σέρνει καράβι, αυτό σημαίνει pussy αν δεν ξέρεις αγγλικά). Είναι η στιγμή που κατανοείς γιατί αυτός ο άνθρωπος ολοκλήρωσε δύο θητείες ενώ για τον νέο πέφτουν στοιχήματα ότι δεν θα ολοκληρώσει ούτε μία, γιατί όταν ορκιζόταν εκείνος Πρόεδρος οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι ενώ τώρα δεν είναι.

Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις γιατί η γυναίκα του στάθηκε τόσο αγέρωχη στο πλευρό του και γιατί του δείχνει την αγάπη και το σεβασμό της σε κάθε ευκαιρία. Γιατί μπορεί να την απαλλάξει από ένα κουτί απ’ τα Tiffany & Co, που βρέθηκε στα χέρια της μια άκυρη στιγμή. Και για πολλά άλλα βεβαίως, αλλά και γι’ αυτό. Ναι, οπωσδήποτε και γι’ αυτό.

ΥΓ. Σε ό, τι αφορά την παντελή έλλειψη παντός είδους κόμπλεξ, θυμίζει τον Τζον Κένεντι. Όταν είχε πάει στη Δυτ. Γερμανία και επευφημούσαν τη Τζάκι οι Γερμανοί, είπε: μου φαίνεται ότι δεν συνοδεύει η γυναίκα μου εμένα αλλά εγώ τη γυναίκα μου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News