Στέκομαι όρθια και σκεπτική σ’ ένα σταυροδρόμι κρίσιμων αποφάσεων. Κοιτάζω προσεκτικά τις επιλογές μου. Ποιον δρόμο να διαλέξω; Χρόνο δεν έχω. Σήμανση δεν υπάρχει…

Πόσες φορές στη ζωή μας δεν έχουμε βρεθεί σε σταυροδρόμια κρίσιμων αποφάσεων; Αποφάσεις πάσης φύσεως (για οικονομικά, επαγγελματικά ή προσωπικά θέματα) που θα πρέπει να ληφθούν άμεσα, με ψυχραιμία και με σύνεση. Αποφάσεις και διλήμματα που μας διχοτομούν. Τι να ακούσω: τη λογική ή το συναίσθημα; Τι να σκεφτώ; Τι να «ζυγίσω»; Εσωτερικές συγκρούσεις που μας αποδυναμώνουν ψυχικά και εσωτερικοί διάλογοι που μας οδηγούν σε τέλμα. Ο μισός μας εαυτός σε μετωπική σύγκρουση με τον άλλο. Πώς θα κοπάσει ο πόλεμος αυτός; Πώς θα γαληνεύσει η ψυχή μας; Άραγε, θα επιλέξουμε το σωστό δρόμο; Ο χρόνος λιγοστεύει.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι προικισμένοι με το χάρισμα της διορατικότητας. Βλέποντας μακροπρόθεσμα μπορούν πιο εύκολα να πάρουν αποφάσεις. Ξέρουν τι να περιμένουν από κάθε επιλογή και ανάλογα θα πράξουν. Οι εμπειρίες της ζωής,  σίγουρα, βοηθούν. Όσα περισσότερα έχουμε ζήσει, έχουμε βιώσει, τόσο καλύτερα μπορούμε να αξιολογήσουμε και να διαχειριστούμε τις καταστάσεις.

Ωστόσο, η λήψη αποφάσεων σχετίζεται και με τη διάθεση διακινδύνευσης. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το ρίσκο και άλλοι που το αποφεύγουν. Άνθρωποι που γοητεύονται από τον καινούργιο δρόμο και άνθρωποι που επιμένουν να ζουν στην ασφάλεια του παλιού. Σε αρκετές περιπτώσεις ο ένας δρόμος είναι γνώριμος και οικείος, ενώ ο άλλος άγνωστος και καινούργιος.

Υπάρχουν και άλλοι που αποφεύγουν με κάθε τρόπο τη λήψη αποφάσεων, συνήθως από φόβο ή ανασφάλεια, και επαφίενται στις αποφάσεις που θα πάρουν άλλοι για εκείνους. Αν, όμως, τύχει να πάρουμε αποφάσεις που θα αφορούν και άλλους, επιφορτιζόμαστε, ταυτόχρονα, με τις ευθύνες των αποφάσεων μας. Συνήθως, όταν αποφασίζουν άλλοι για τον εαυτό τους και για εμάς, θα δεχτούμε μοιρολατρικά ή όχι την απόφασή τους. Όταν, όμως, εμείς παίρνουμε την απόφαση επιβαρυνόμαστε με την ευθύνη της. Άραγε, κάναμε το σωστό, όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για τους άλλους; Καμιά φορά το ερώτημα αυτό μπορεί να γίνει πολύ πιο βασανιστικό από το να δεχόμασταν μοιρολατρικά μια απόφαση άλλων.

Ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά κάτω από τις πιεστικές καταστάσεις δύσκολων αποφάσεων στην προσπάθεια του να επιλέξει το σωστό δρόμο. Ποιος είναι όμως ο «σωστός» δρόμος; Η έννοια του «σωστού» είναι σχετική. Μπορεί να διαλέξουμε ένα φαινομενικά λάθος δρόμο που να μας γεμίσει με πλούσιες εμπειρίες και να μας οδηγήσει σ ’έναν όμορφο προορισμό. Αντίστοιχα, μπορεί να διαλέξουμε ένα φαινομενικά σωστό δρόμο που να συνοδεύεται από ακανθώδη προβλήματα και να μας οδηγήσει σ’ ένα δυσάρεστο προορισμό.

Σίγουρα θα πρέπει να «ζυγίσουμε» τα θετικά και τα αρνητικά κάθε επιλογής και να σκεφτούμε λογικά και ψύχραιμα. Καμιά απόφαση δε θα πρέπει να ληφθεί εν θερμώ.  Ίσως, όμως, να μην έχει και τόση σημασία ποιο δρόμο τελικά θα διαλέξουμε. Η λήψη αποφάσεων μας πλημμυρίζει με άγχος αλλά στην ουσία ο κάθε δρόμος έχει τη δική του κρυμμένη ή μη ομορφιά.

Στέκομαι ακόμα στο σταυροδρόμι. Ο χρόνος τελείωσε, το ίδιο και οι σκέψεις μου. Όποιον δρόμο και αν διαλέξω, θα φανώ κερδισμένη…

*Η Λένια Γριζά είναι φιλόλογος- επικοινωνιολόγος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News