Από την ημέρα των Χριστουγέννων συμβαίνει μια περίεργη τρέλα! Ξεκινάει από την Αμερική και το NBA και φτάνει στην Ελλάδα με συνδετικό κρίκο τοn Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον μπασκετμπολίστα που βγάζει το ψωμί του εκεί.

Υπάρχει δυνατότητα να ψηφίζει ο κόσμος τους αθλητές που θέλει να δει στο All-Star Game, δηλαδή στην εκδήλωση όπου παίρνουν μέρος οι καλύτεροι και προσφέρουν θέαμα. Από τη στιγμή που είναι υποψήφιος ένας Ελληνας παίκτης, φαντάζεστε πόση τρέλα θα έχει δημιουργήσει στους Ελληνες φιλάθλους και μη. Τα κοινωνικά δίκτυα είχαν γεμίσει με αναρτήσεις με το όνομά του. Κάθε απλός χρήστης ή σελίδα κάνανε συνεχώς ενημερώσεις κι έτσι βοηθούν στην ψηφοφορία.

Εγώ δεν παρακολουθώ NBA. Απλά με κάποιον τρόπο παρασύρθηκα και άρχισα κάθε μέρα να γράφω το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο σε σχόλια και δημοσιεύσεις. Μπήκα και στην επίσημη σελίδα του NBA, έδωσα τα στοιχεία μου και ψήφισα κι εκεί και γενικά συμμετείχα. Είχα την αίσθηση ότι όσο περισσότερες φορές πατούσα το όνομά του, τόσες περισσότερες ψήφους του έδινα και μακάρι να ‘ναι έτσι. Ξέρετε τί ήταν αυτό που με ωθούσε; Η αίσθηση ότι συμμετέχω στην όλη διαδικασία. Η αίσθηση ότι αν ο Γιάννης πάει στο All-Star, που μάλλον θα πάει και βασικός, θα ‘χω και εγώ συμμετοχή με τις εκατοντάδες ψήφους μου. Πιο πολύ είναι η αίσθηση ότι συμμετείχα παρά ότι θέλω να οικειοποιηθώ την επιτυχία του.

Βέβαια, για το τελευταίο δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ούτε για τον εαυτό μου ούτε για πολλούς γύρω μου. Γενικά, είμαστε λαός που θέλουμε να οικειοποιούμαστε επιτυχίες άλλων και να περηφανευόμαστε για αυτές. Συμβαίνει με αθλητές, καλλιτέχνες, επιστήμονες. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι επιτυχίες είναι αποκλειστικά για αυτούς που τις κάνουν και η περηφάνεια μπορεί να είναι για όλους όσους χαίρονται με αυτήν.

Εγώ λοιπόν θα χαρώ αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πάει στο All-Star Game και το προσωπικό μου κέρδος θα είναι ότι έμαθα να γράφω σωστά το όνομά του και στα αγγλικά! Ο άτιμος έχει δύσκολο επώνυμο και είναι αλήθεια ότι μπορεί να έχει χάσει ψήφους από αυτό. Ομως, εκεί έρχεται ο Ελληνας φίλαθλος με την υπερβολή του να καλύψει αυτό το κενό. Και μ’ αρέσει αυτό.

Αυτό που δε μ’ αρέσει και μπορεί να υποκρύπτει και αλήθεια είναι ότι το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας ‒ δεν ξέρω αν θα το είχαμε και για πρόσωπα που δεν είχαν διακριθεί στον τομέα τους. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εκφράζω γνώμη άλλων ούτε γενικεύω, όποιος θέλει να ταυτιστεί με αυτά που θα αναφέρω ας το κάνει.

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί πώς θα φερόμασταν στον Πύρρο Δήμα ή στον Γιάννη Αντετοκούνμπο αν δεν ήταν οι επιτυχημένοι άνθρωποι πού είναι; Η απορία πάει και στον εαυτό μου και στο σύνολο. Την απάντηση θα τη βρούμε γύρω μας, στην κοινωνία. Στο πώς φερόμαστε στους ομοίους αυτών των αθλητών. Πώς φερόμαστε σε μετανάστες ή αλλοδαπούς; Κι αν δεν είναι εύκολη η απάντηση, τουλάχιστον ας αναλογιστούμε όλοι το εξής:

Η Ελλάδα είναι πλέον μια πολυπολιτισμική χώρα. Δέχεται πληθυσμούς που αναζητάνε ένα καλύτερο μέλλον και δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους το στερήσουμε.

Προβληματισμός δεύτερος: Με τον ίδιο ζήλο που ψηφίσαμε Giannis Antetokounmpo #NBAVote, ας συμμετέχουμε και στα κοινά της δικής μας πατρίδας, κοινώς τις εκλογές. Οποτε και όπως κι αν γίνονται, παραμένουν σημαντικός τρόπος έκφρασης ‒ θα έσκαγα αν δεν έκανα πολιτικό σχόλιο!

*Ο Σάββας Ιορδανίδης, είναι φοιτητής Ιατρικής ΑΠΘ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News