Δεν είναι «άλλη μία (προπαγανδιστική) ταινία για τον Ιωσήφ Στάλιν. Είναι μία ταινία για το «Ντιβάνι του Στάλιν». Για τις σκέψεις και τα όνειρα που θα αποκάλυπτε ο σοβιετικός δικτάτορας αν προς τα τέλη της ζωής του -και της εποχής του μεγάλου Τρόμου- ξάπλωνε σε ένα ντιβάνι και έπαιζε ένα παιχνίδι με την ερωμένη του. Αλλά είναι μία ταινία φτιαγμένη περισσότερο για τον πρωταγωνιστή και λιγότερο για τον ήρωα, περισσότερο για τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ και λιγότερο για τον Στάλιν.

«Ηθελα να δουλέψω μαζί του και να βρω έναν ρόλο στα μέτρα του. Στην ιστορία που ήθελα να αφηγηθώ, ο Ζεράρ θα έφερνε την αμφισημία του, τη γνώση του για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, το παιχνιδιάρικο πνεύμα του, την ικανότητά του να σε σαγηνεύει, την λαμπρή ευφυΐα του μα πάνω απ΄όλα την ευαισθησία του», έχει πει η γαλλίδα ηθοποιός Φανί Αρντάν, η οποία από το 2009 πειραματίζεται με τη σκηνοθεσία και σεναριογραφία. Με άλλα λόγια, η ταινία που υπογράφει η ίδια βασίζεται στο γαλλικό μυθιστόρημα του Ζαν-Ντανιέλ Μπαλτασάτ («Le divan de Staline», 2013) και στην προσωπικότητα του Στάλιν αλλά είναι εξίσου εμπνευσμένη από την εκρηκτική προσωπικότητα του Ντεπαρντιέ.

Φυσικά ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ δεν θα έλεγε όχι σε μία ταινία που αφορά το (σκοτεινό) παρελθόν της νέας του πατρίδας. Περήφανος Ρώσος, πλέον, και στα χαρτιά από το 2013, ο έμπειρος ηθοποιός έχει εκφράσει το ενδιαφέρον του για τη ρωσική ιστορία και κουλτούρα. Η αγάπη του για τη Ρωσία σίγουρα προήλθε από την ανάγκη του να απαλλαχθεί από τη γαλλική υπηκοότητα, λόγω φορολογίας. Και βέβαια ενισχύεται από τη δηλωμένη απέχθειά του προς το ιστορικό των ΗΠΑ ενώ εξωτερικεύεται στους στενούς δεσμούς που έχει αναπτύξει με τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν καθώς. Αλλά ίσως πηγάζει και από το περισσότερο ρωσικό παρά γαλλικό ταμπεραμέντο του. «Είναι πραγματικό πνεύμα, ελεύθερο πνεύμα. Είναι πραγματικός άνδρας, είναι πραγματικός άνθρωπος. Είναι σπουδαίος ηθοποιός, επειδή είναι σπουδαίος άνθρωπος. Είναι προβοκάτορας, είναι αβρός, έχει έντονη την αρσενική και τη θηλυκή του πλευρά», έχει δηλώσει γι’ αυτόν η Αρντάν.

Η ταινία θα προβληθεί στο φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ της Σουηδίας που θα πραγματοποιηθεί από τις 27 Ιανουαρίου μέχρι τις 6 Φεβρουαρίου. Η υπόθεση εκτυλίσσεται γύρω στο 1950 -δηλαδή λίγο πριν σβήσει ο δικτάτορας- κατά τη διάρκεια διακοπών του σοβιετικού ηγέτη ο οποίος δραπετεύει σε ένα κάστρο μαζί με την ερωμένη του Λύδια (Εμανουέλ Σενιέ). Ενα ντιβάνι σε ένα από τα δωμάτια του κάστρου οδηγεί σε ένα παιχνίδι ψυχανάλυσης, ενώ την ίδια ώρα φτάνει ένας ταλαντούχος ζωγράφος (Πολ Αμί) στο κάστρο, ο οποίος έχει αναλάβει να φτιάξει «ένα μνημείο στο μεγαλείο του ηγέτη» -η προπαγάνδα που λέγαμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News