Εντάξει, οι Ρώσοι μπορεί να ορκίζονται ότι δεν έχουν ροζ υλικό με το οποίο κρατάνε τον Ντόναλντ Τραμπ από το υπογάστριο, όπως έγραφε χθες το Protagon. Η Corriere della Sera υπενθυμίζει, όμως, ότι αυτή η τακτική δεν είναι καθόλου άγνωστη στη Ρωσία από την εποχή της KGB και της Σοβιετικής Ενωσης. Η μάλλον είναι τόσο γνωστή που έχει και όνομα: Kompromat (στα ρωσικά компромат).

Ενα από τα τελευταία θύματα αυτής της πρακτικής ήταν ο πρώην πρωθυπουργός και εκ των ηγετών της αντιπολίτευσης Μιχαήλ Κασιάνοφ. Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του περασμένου χρόνου διέρρευσε ένα ροζ βίντεο στο οποίο εμφανιζόταν ο ίδιος στο κρεβάτι με ένα μέλος του κόμματός του. Φυσικά, καταστράφηκε η καριέρα του. Τη δεκαετία του 1980 ήταν ο ίδιος ο Πούτιν, τότε στέλεχος της KGB, που ενορχήστρωνε τέτοιου και άλλου τύπου αντίμετρα απέναντι στους αντιφρονούντες. Στα απομνημονεύματά του δεν κάνει λόγο φυσικά για «Kompromat». Παραδέχεται όμως ότι στην Αγία Πετρούπολη διοργάνωνε αντιδιαδηλώσεις σε απάντηση των διαδηλώσεων των πολιτών.

Επιχειρήσεις με στόχο ξένους διπλωμάτες ήταν εξάλλου στην ημερήσια διάταξη της KGB. Τη δεκαετία του 1950, για παράδειγμα, ο βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος Τζον Βάσαλ ανακάλυψε ότι ο εραστής του ήταν στην πραγματικότητα άνθρωπος της KGB. Το 2009 διέρρευσε στο Διαδίκτυο ένα βίντεο με έναν άλλο βρετανό διπλωμάτη να συνοδεύεται από δύο πόρνες, ενώ με μια πόρνη απαθανατίστηκε και ο αμερικανός διπλωμάτης Χάτσερ. Μια κλασική τακτική επίσης είναι η επιστράτευση νεαρών κοριτσιών που συμμετείχαν επί πληρωμή (από την KGB) σε σουαρέ.

Oπως πάντως σημειώνει η Corriere, οι πρωταγωνιστές αυτών των ιστοριών την πατάνε καμιά φορά και μόνοι τους. Για παράδειγμα, ο γενικός εισαγγελέας Γιούρι Σκουράτοφ που ερευνούσε το 1999 μια υπόθεση με μίζες στο Κρεμλίνο, «συνελήφθη» με δυο νεαρές γυναίκες στη σάουνα του σπιτιού ενός από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση. Κυρίως θύτης και όχι θύμα δηλαδή όπως οι άλλοι που έπεσαν στην παγίδα της KGB. Ο Τραμπ σε ποια κατηγορία να ανήκει άραγε;

Φωτό: Σκηνή από το βίντεο με τον Μιχαήλ Κασιάνοφ και την ερωμένη του. Ου μπλέξεις.

Σύμφωνα με την επιστολή ενός Ολλανδού, ο οποίος λεγόταν Πέτερ Σάγκεν, το νησί του Μανχάταν πουλήθηκε το καλοκαίρι του 1626 από τους Ινδιάνους στους λευκούς, οι οποίοι έδωσαν για να το αποκτήσουν 60 oλλανδικά φιορίνια. Πιάστηκαν τόσο εύκολα κορόιδα οι Ινδιάνοι; Οχι ακριβώς, απαντούν οι σύγχρονοι ιστορικοί. Το πιθανότερο είναι ότι έγινε κάποια παρεξήγηση. Γιατί δεν υπήρχε περίπτωση οι γηγενείς που κατοικούσαν στο νησί να έδωσαν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας της γης τους στους λευκούς εποίκους. Επομένως ούτε οι Ινδιάνοι πούλησαν και (αφού δεν πούλησαν οι Ινδιάνοι) ούτε οι Λευκοί αγόρασαν.

Τουλάχιστον, γράφουν οι New York Times, υπάρχει κάποιος που θέλει να άρει αυτήν την παρεξήγηση – ή μάλλον να αποκαταστήσει αυτήν την αδικία. Ο Ζαν Λουί Γκόλντγουορ Μπουρζουά, ιστορικός της Αρχιτεκτονικής και πολυεκατομμυριούχος, γνωστοποίησε την πρόθεσή του να επιστρέψει «λίγο Μανχάταν» στους πραγματικούς ιδιοκτήτες του. Και πόσο είναι αυτό το «λίγο Μανχάταν»; Ενα τριώροφο οίκημα στις όχθες του ποταμού Χάντσον, το οποίο η οικογένειά του είχε αγοράσει αντί 2,2 εκατ. δολαρίων το 2006 και σήμερα εκτιμάται στα 4 εκατ.

«Το Μανχάταν είναι ένας καπιταλιστικός βράχος. Αυτή μου είναι μια ενέργεια είναι μια διαμαρτυρία απέναντι σε αυτό» δήλωσε ο Ζαν Λουίς Γκόλντγουορ Μπουρζουά στους ΝΥΤ. «Το επιστρέφω σε αυτούς από τους οποίους κλάπηκε η γη τους και το κάνω με χαρά». Η ιδιοκτησία θα περάσει σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, επικεφαλής του οποίου είναι ο Αντονι Τζέι Βαν Ντάνκ, πρώην αρχηγός της φυλής των Ραμάπου. Ο ίδιος ανέφερε ότι το οίκημα θα μετατραπεί σε ένα Pahtamawiikan, δηλαδή σε έναν παραδοσιακό χώρο προσευχής, ενώ θα φιλοξενεί και διάφορες εκδηλώσεις εκπαιδευτικού χαρακτήρα.

Και για να θυμίζει πραγματικά κάτι από τα παλιά, το πάτωμα του ισογείου θα ξηλωθεί έτσι ώστε οι επισκέπτες του να πατούν απευθείας στα ιερά χώματα του Μανχάταν. Που στη γλώσσα των Ινδιάνων δεν σημαίνει «καπιταλιστικός βράχος», αλλά «το νησί των πολλών λόφων».

Φωτό: Ο λευκός Ζαν Λουί Γκόλντγουορ Μπουρζουά με τον Ινδιάνο Αντονι Τζέι Βαν Ντάνκ. Τι λείπει; Η πίπα της ειρήνης. Πηγή: NYT/ Sam Hodgson

Οχι ότι δεν το υποψιαζόταν κανείς, αλλά είναι αλλιώς να το λένε οι αριθμοί: περισσότερο από το 20% των γυναικών των χωρών του ευρωπαϊκού νότου που έχουν γεννηθεί τη δεκαετία του 1970 θα μείνουν άτεκνες στη ζωή τους, έναντι του 15% στη βόρεια Ευρώπη και του 18% στη δυτική. Οι αιτίες αυτού του χάσματος ανάμεσα στις Ελληνίδες, τις Ισπανίδες, τις Ιταλίδες και τις υπόλοιπες Ευρωπαίες είναι προφανείς: η εργασιακή ανασφάλεια αλλά και οι έλλειψη φιλικών πολιτικών προς την οικογένεια κάνει πολλές γυναίκες να αποποιούνται τη μητρότητα.

Στην έρευνα του γαλλικού Εθνικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Μελετών που αναδημοσιεύει το BBC, αναφέρεται ακόμη ότι η ακληρία ήταν σε υψηλά επίπεδα και πριν από έναν αιώνα. Περίπου το 17 με 25% των γυναικών που γεννήθηκαν την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα έμειναν άτεκνες εξαιτίας γεγονότων όπως ήταν οι απώλειες πολλών νέων ανδρών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η μετανάστευση και η Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του 1930.

Αντίθετα, έγιναν μητέρες πολλές γυναίκες που γεννήθηκαν τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 – ήταν οι γονείς της γενιάς που έμεινε γνωστή και ως «baby boom». Η άνθηση αυτή οφείλεται στη γενικότερη ευημερία της εποχής, τη χαμηλή ανεργία και την ενίσχυση των κοινωνικών δομών του κράτους. Στην ανατολική Ευρώπη, λέει ακόμη η έκθεση, η έκρηξη των γεννήσεων κράτησε περισσότερο απ’ ό,τι στις δυτικές χώρες καθώς δεν ήταν διαθέσιμα όσοι στη Δύση τα μέσα αντισύλληψης.

Η ακληρία άρχισε να αυξάνεται ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν γεννηθεί τη δεκαετία του 1940 (στη Δύση) και τη δεκαετία του 1960 (στην Ανατολή) εξαιτίας ενός συνδυασμού προσωπικών και εξωτερικών παραγόντων. Παραμένει γεγονός πάντως ότι είναι πολύ λίγες οι γυναίκες που αποφασίζουν να μην κάνουν ποτέ παιδιά. Οι περισσότερες «αναβάλουν συνεχώς τη μητρότητα έως ότου είναι πολύ αργά».

Με άλλα λόγια, το πνεύμα είναι πρόθυμο. Αλλά όλα τα άλλα…

Φωτό: Μια εικόνα που θα βλέπουμε όλο και πιο σπάνια; Πηγή: BBC/AFP

Το είδος τους είχε ταυτιστεί με το ναζιστικό καθεστώς. Σήμερα, όμως, οι επιστήμονες κάνουν αγώνα δρόμου για να «αναστήσουν» τη ράτσα αγελάδας «Χεκ». Οχι για να ξυπνήσουν μνήμες από ένα ζοφερό παρελθόν. Αλλά για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον.

Το είδος αυτό της αγελάδας είχε εξαφανιστεί πριν από 400 χρόνια. Δυο αδέλφια ζωολόγοι από τη Γερμανία, οι οποίοι του έδωσαν και το όνομά τους, είχαν προσπαθήσει να προσφέρουν μια νέα ζωή σε αυτά τα άγρια ζώα για ιδεολογικούς λόγους: για κάποιον λόγο οι ναζί τα είχαν συμπεριλάβει στη μυθολογία της άριας φυλής. Με αυτόν τον σκοπό, ο Λουτς και ο Χέινς Χεκ χτένισαν την Ευρώπη. Ο στόχος τους ήταν να εντοπίσουν τις πιο πρωτόγονες ράτσες βοοειδών και να τις διασταυρώσουν ελπίζοντας ότι έτσι θα προέκυπτε ο κοινός τους πρόγονος. Κι αυτός δεν ήταν άλλος από τον βου τον ταύρο, όπως ήταν η επιστημονική ονομασία που είχε δοθεί στο σύνολο των οικόσιτων βοοειδών του Παλαιού Κόσμου και τα οποία κατάγονται από τον άγριο άουροχς.

Λέγεται ότι το τελευταίο δείγμα του είδους πέθανε σε ένα δάσος της Πολωνίας το 1627. Σύμφωνα με τον Independent, πριν από μερικά χρόνια ένας βρετανός κτηνοτρόφος είχε την «αμφιλεγόμενη ιδέα» να αναστήσει τη ράτσα. Αλλά «εκείνες οι ναζίστριες αγελάδες αποδείχθηκαν πολύ επιθετικές. Τόσο ώστε προσπάθησαν πολλές φορές να σκοτώσουν τους εκτροφείς τους με αποτέλεσμα αυτοί οι τελευταίοι να αναγκαστούν να τις σφάξουν».

Οι οικολόγοι υποστηρίζουν ωστόσο σήμερα ότι αυτός ο άγριος πρόγονος των βοοειδών είναι απαραίτητος για την προστασία του οικοσυστήματος της Γηραιάς Ηπείρου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι ειδικοί προσπαθούν να επαναφέρουν το είδος. Και αισιοδοξούν. Εως το 2025, λένε, η έβδομη γενιά των νέο- άουροχς θα είναι ό,τι πιο κοντινό έχει υπάρξει στο αυθεντικό είδος. Μόνο μην πέσει κανείς στον δρόμο τους.

Φωτό: Μια άουροχς με το μοσχαράκι της. Μπορεί να έχει βλέμμα αγελάδας αλλά είναι να μην βάλει κανέναν στο μάτι. Πηγή: Independent/PA