Την ιδιαίτερη σχέση του Μπαράκ Ομπάμα με το μπάσκετ, ο πολύς κόσμος την έμαθε το 2008. Κατά τη διάρκεια της (πρώτης) προεκλογικής του εκστρατείας επισκέφτηκε ένα αμερικανικό στρατόπεδο στο Κουβέιτ, για να μιλήσει στους στρατιώτες και τους αξιωματικούς που είχαν συγκεντρωθεί σε ένα κλειστό γήπεδο. Χωρίς να το έχει προγραμματίσει, χωρίς «ζέσταμα» και με ακατάλληλα για την περίσταση παπούτσια, μπροστά στις κάμερες, πήρε μια πορτοκαλί μπάλα και σούταρε για τρίποντο. Το έβαλε.

Ως βουλευτής της Γερουσίας του Ιλινόις (1997-2004) και αργότερα ως γερουσιαστής (2005-2008), τα έβαζε -για το κέφι του- τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Σε κοινή θέα άρχισε να παίζει από το 2007, όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές του 2008. Προτιμούσε να συστήνεται στον κόσμο με το μπάσκετ, παρά με τα λόγια. Οπως γράφτηκε τότε, ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους τον ψήφισαν πολιτείες με μεγάλη παράδοση στο άθλημα, όπως η Ιντιάνα και η Βόρεια Καρολίνα.

Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Ο Ομπάμα δεν χρησιμοποίησε το μπάσκετ για ψηφοθηρία – ήταν ο τρόπος του να εκφράζεται, από μικρός. Εξακολούθησε να το αγαπά, κι όταν έγινε πρόεδρος. Στις πρώτες του μέρες στον Λευκό Οίκο, τον Ιανουάριο του 2009, ζήτησε να του φτιάξουν -στον περιβάλλοντα χώρο- ένα γηπεδάκι με δυο μπασκέτες. Οταν οι ειδικοί τον ενημέρωσαν ότι μπορούσε να χωρέσει μόνον εκεί που βρισκόταν το κορτ του τένις, εκείνος τους απάντησε: «Ξηλώστε το, ποιος το χ@ζ@@ το τένις;».

Στο προεδρικό γήπεδο με τις μπασκέτες που φέρουν στη βάση τους το εθνόσημο των ΗΠΑ -τον φαλακρό αετό- ο Ομπάμα δεν έπαιζε με όποιον να ‘ναι. Οι συμπαίκτες και οι αντίπαλοί του στα «διπλά» ήταν επιμελώς επιλεγμένοι, και πάντα οι ίδιοι άνθρωποι: ο υπουργός Παιδείας Αρνε Ντάνκαν (παραιτήθηκε πριν από έναν χρόνο), ο οποίος στα νιάτα του έπαιξε μπάσκετ επαγγελματικά, ο Ρέτζι Λοβ -προσωπικός βοηθός του Προέδρου που, επίσης, έπαιξε στο κολέγιο- και καμιά δεκαπενταριά ακόμη συνεργάτες του ή μέλη του προσωπικού του Λευκού Οίκου.

Τα κριτήρια με τα οποία τους επέλεξε, ήταν δύο: να είναι πρώην επαγγελματίες ή ημιεπαγγελματίες, και να μην του χαρίζονται. Τρεις τέσσερις φορές ο Ομπάμα κατέληξε στο ιατρείο της προεδρικής κατοικίας. Η χειρότερη ήταν, όταν χρειάστηκε 16 ράμματα στο πρόσωπο, έπειτα από μια αγκωνιά που είχε δεχτεί.

Στη διάρκεια της θητείας του έπαιξε μπάσκετ παντού όπου τον οδήγησαν οι εξαιρετικά πιεστικές υποχρεώσεις του: σε γυμναστήρια, σε στρατιωτικές βάσεις και πρεσβείες των ΗΠΑ ανά τον κόσμο, στο Πεντάγωνο, στα κεντρικά της CIA και του FBI. Αλλά το πιο αξέχαστο παιχνίδι του ήταν ένα δώρο – έκπληξη για τα 49α γενέθλιά του, από τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, τον Κόμπι Μπράιαντ, τον Καρμέλο Αντονι και άλλους αστέρες του ΝΒΑ που τον επισκέφθηκαν στον Λευκό Οίκο για ένα «διπλό».

Ακόμη και ως Πλανητάρχης, ο Ομπάμα δεν κατάφερε να ξεπεράσει το απωθημένο του. Ως νεαρός δικηγόρος, προτού μπει στην πολιτική, ονειρευόταν ότι θα καταφέρει -κάποτε- να αγοράσει την αγαπημένη του ομάδα. Δεν τα κατάφερε…

ΝΒΑer ήθελε να γίνει ο Ομπάμα, όχι πολιτικός. Αποφάσισε να σπουδάσει (νομικά) μόνον όταν το πήρε απόφαση πως δεν είχε τα προσόντα για επαγγελματική καριέρα στο μπάσκετ. Ηταν εξαιρετικός πασέρ, με καλές κινήσεις κοντά στο καλάθι και ένα πολύ ιδιαίτερο σουτ -με το αριστερό- που ξεκινούσε πίσω από το κεφάλι του. Πολύ αξιοπρεπές, ιδίως από μέση απόσταση. Αλλά δεν τον βοηθούσαν, ούτε το ύψος του (1,85), ούτε το λεπτοκαμωμένο του κορμί (80 κιλά).

Στα φοιτητικά του χρόνια -στο κολέγιο Οξιντένταλ του Λος Αντζελες κι έπειτα στο Κολούμπια και στο Χάρβαρντ- δεν έχανε ευκαιρία να παίξει μπάσκετ. Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, έτσι «έριξε» και τη Μισέλ. Οταν γνωρίστηκαν, εκείνη ζήτησε από τον αδερφό της -τον γνωστό προπονητή του κολεγιακού Πρωταθλήματος, Κρεγκ Ρόμπινσον- να κανονίσει έναν αγώνα με τον Μπαράκ, για να «διαβάσει» τον χαρακτήρα του. Προφανώς, της είπε τα καλύτερα για τον νέο της φίλο.

Ακόμη και ως Πλανητάρχης, ο Ομπάμα δεν κατάφερε να ξεπεράσει το απωθημένο του. Το 2015, σε συνέντευξή του στο περιοδικό GQ (με αφορμή την ανάδειξή του σε «Ανδρα της Χρονιάς»), παραδέχτηκε ότι ζηλεύει τον Τζέρι Ρέινσντορφ, τον ιδιοκτήτη των Σικάγο Μπουλς. Ως νεαρός δικηγόρος, προτού μπει στην πολιτική, ονειρευόταν ότι θα καταφέρει -κάποτε- να αγοράσει την αγαπημένη του ομάδα. Δεν τα κατάφερε. Η μοίρα τον προόριζε για τον Λευκό Οίκο, μάλλον χωρίς να τον ρωτήσει.

Με το μπάσκετ «κόλλησε» από μαθητής. Από τότε που ο παππούς του «φίλησε κατουρημένες ποδιές» για να δεχτούν τον εγγονό του στην Ακαδημία Πουνάχου, ένα σχολείο για τα παιδιά της λευκής ελίτ της Χαβάης. Ηταν δέκα ετών. Αν και γελαστός, βολικός και φιλικός με όλους, το χρώμα του δέρματός του και η ταπεινή καταγωγή του (ήταν ο μόνος μαθητής που ζούσε σε διαμέρισμα κι όχι σε έπαυλη) τον είχαν κάνει στόχο παρενοχλήσεων από τους συμμαθητές του. Το bullying σταμάτησε μόνον όταν τα άλλα παιδιά εντυπωσιάστηκαν με τις ικανότητές του στο μπάσκετ, κι όλα τον ήθελαν στην ομάδα τους.

Οπως έχει γράψει στο βιβλίο του «Dreams from my father», το μπάσκετ ήταν το καταφύγιό του, το μέρος στο οποίο απέκτησε κάποιους από τους καλύτερους φίλους που είχε ποτέ. Οσοι έζησαν από κοντά τα παιδικά χρόνια του Barry -έτσι τον φώναζαν τότε-, μόνο αυτό τον έκανε χαρούμενο. Ιδίως από τα Χριστούγεννα του 1971 που ο άφαντος πατέρας του, του χάρισε μια πορτοκαλί μπάλα. Το μοναδικό δώρο που του έκανε ποτέ…

Στα προεδρικά του χρόνια, δεν του αρκούσαν οι ευκαιρίες του Πρωτοκόλλου για να… μυρίσει λίγο μπάσκετ. Τον Οκτώβριο του 2015 πήγε να δει τους Σικάγο Μπουλς στον αγώνα τους με τους Καβαλίερς. Στο τέλος του ματς έκανε μια «ψαγμένη» ανάλυση περί ισορροπίας μεταξύ άμυνας και επίθεσης, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Τον Μάρτιο συναντήθηκε με τους παίκτες των Μιλγουόκι Μπακς, στο περιθώριο ομιλίας του σε κέντρο κοινωνικών υπηρεσιών του Ουισκόνσιν. Εκεί τραβήχτηκε η φωτογραφία που τον έδειχνε με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να μετράνε τις παλάμες τους.

Την περασμένη Παρασκευή υποδέχθηκε στον Λευκό Οίκο την πρωταθλήτρια ομάδα του NBA, τους Κλίβελαντ Καβαλίερς που βρίσκονταν στην Ουάσινγκτον για να αγωνιστούν με τους Ουίζαρντς τα ξημερώματα του Σαββάτου. Μάλιστα, η Μισέλ Ομπάμα πρωταγωνίστησε στο βίντεο κλιπ που γυρίστηκε μέσα στην προεδρική κατοικία για κάποιον διαγωνισμό της ομάδας.

Ετυχε να βρίσκεται εκεί και ο Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου η σχέση με τα σπορ εξαντλείται στο φούτμπολ, το μπέιζμπολ και το μπάσκετ που έπαιξε στα μαθητικά του χρόνια. Με την ευκαιρία, ο Τραμπ κάλεσε τον Ομπάμα να παίξουν στα δικά του γήπεδα «που είναι από τα καλύτερα στον Κόσμο». Χλωμό. Για τον απερχόμενο Πρόεδρο, το μπάσκετ είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τη μοιραστεί με έναν «άσχετο».

Τον τελευταίο καιρό, και ο ίδιος το είχε γυρίσει στο γκολφ: το αγαπημένο άθλημα των 15 από τους τελευταίους 18 Πλανητάρχες. Ο ένας λόγος είναι ότι του έδινε τη δυνατότητα να αθλείται και -ταυτοχρόνως- να συνομιλεί με τους συνεργάτες του. Ο άλλος, ότι… ου γαρ έρχεται μόνον. Αν και fit πενηνταπεντάρης, δεν διαθέτει -πια- τη φυσική κατάσταση και την ενέργεια που είχε στα 47 του, τότε που έγινε ο πέμπτος νεαρότερος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι και αυτή η πελματιαία απονευρωσίτιδα που τον ταλαιπωρεί από τα νιάτα του, αλλά τώρα αγρίεψε.

Οπως είχε ομολογήσει πέρυσι ο ίδιος ο Ομπάμα, «ποτέ δεν ήμουν εκπληκτικός μπασκετμπολίστας, όμως ήμουν καλός και έπαιζα σοβαρά. Τώρα, κατάντησα ένας από αυτούς τους γέρους που τρέχουν πέρα δώθε. Τα παιδιά με τα οποία έπαιζα -και είναι νεώτεροι από μένα- νιώθουν οίκτο. Είμαι ο αδύναμος κρίκος στο γήπεδο, και αυτό με εκνευρίζει».

Πριν από μερικά χρόνια, ο New Yorker έγραψε ότι το μπάσκετ δεν φέρθηκε καλά στον Ομπάμα. Ενώ εκείνος ονειρευόταν να παίξει στο NBA, απλώς τον βοήθησε να φτάσει μέχρι τον Λευκό Οίκο. Α, ναι: και να γίνει «ο πιο διάσημος φίλαθλος στον κόσμο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News