Τη στιγμή που η Ειρήνη είδε τον Μάνο μέσα στο γήπεδο του Γκέτεμποργκ ένιωσε να ξεχειλίζει από υπερηφάνεια. Ο γιος της ήταν μόλις 12 ετών κι όμως συμμετείχε μαζί με τον Αθλητικό Όμιλο Αγίας Παρασκευής, στο Gothia Cup, το μεγαλύτερο διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου για νέους, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι στη Σουηδία. Ήταν ο νεαρότερος αθλητής της ομάδας του και ένα από τα μικρότερα παιδιά που συμμετείχαν στο διεθνές τουρνουά. Κι η μητέρα του ήταν στο πλευρό του.

Η Ειρήνη βρέθηκε εκεί #apoagapi και χάρη στην Amita κατάφερε να παρακολουθήσει όλους τους αγώνες. Πώς ένιωσε; «Μια υπερήφανη μάνα γεμάτη αγάπη για τον γιο μου, αυτό ένιωθα», μου είπε στην τηλεφωνική μας επικοινωνία.

Πριν ακόμα γεννηθεί, ο Μάνος κλώτσαγε τόσο πολύ ώστε όλοι της έλεγαν «ποδοσφαιριστής θα γίνει» και κάθε φορά που το άκουγε, ενθουσιαζόταν. Ποδόσφαιρο έπαιζε και ο πατέρας του, από εκείνον δέχτηκε τις πρώτες επιρροές. Το βασικό όμως είναι ότι η μπάλα άρεσε ανέκαθεν στον Μάνο. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν την έπιανε απλά στα χέρια του, συγκεντρωνόταν με σοβαρότητα στο παιχνίδι, πράγμα που τον έκανε να ξεχωρίσει. Και στα τεσσεράμισι χρόνια του, πριν καν πάει στο σχολείο, άρχισε να προπονείται στον Αθλητικό Όμιλο της  Αγίας Παρασκευής.

Η μητέρα του ήταν πάντα παρούσα στους αγώνες που έδινε ο μικρός ποδοσφαιριστής.  Εκείνος πάλι δεν είχε απομακρυνθεί ποτέ από το σπίτι. Η Ειρήνη δεν το κρύβει. Μόλις πληροφορήθηκε ότι το παιδί της είχε επιλεγεί να συμμετάσχει μαζί με την ομάδα του στο διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου, αγχώθηκε. Ήταν  η πρώτη φορά που θα έκανε ένα τόσο μακρινό ταξίδι μόνο του. Αλλά και ο Μάνος είχε τους ενδοιασμούς του. Στην αρχή δεν ήθελε να πάει. Τα έξοδα ήταν πολλά, επιπλέον η Ειρήνη θα έπρεπε να αφήσει τη δουλειά της για μια ολόκληρη εβδομάδα. «Τον καθησύχαζα, όμως, ότι μαζί του θα ήταν ο Γιώργος Τζίτζης, ο προπονητής του, ο άνθρωπος που τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ μέχρι τώρα. Αγαπιούνται πολύ», μας λέει.

Η Ειρήνη δεν έδειξε στον γιο της την αγωνία της. Τον αγκάλιασε σφιχτά και του είπε ότι όλα θα πάνε καλά, ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και ότι δεν θα έπρεπε να νιώσει μόνος, ούτε για μια στιγμή. Εκείνη δεν θα μπορούσε μεν να πάει μαζί του, αλλά με τη σκέψη της θα ήταν συνεχώς κοντά του. Η αλήθεια είναι ότι είχε μεγάλο πόθο να βρεθεί στο πλάι του σε αυτή την πρώτη τόσο σπουδαία στιγμή της ζωής του. «Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για τον Μάνο. Ήθελα να βρίσκομαι κοντά του, αλλά ξέραμε και οι δύο ότι ήταν αδύνατο. Οπότε δεν με περίμενε με τίποτα», λέει η Ειρήνη. Να όμως που τελικά τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αρκεί όλα να γίνονται #apoagapi, όπως αποδείχτηκε και στη δική της περίπτωση, αφού με ένα κλικ στην ιστοσελίδα της Amita, κατάφερε να ταξιδέψει στο Γκέτεμποργκ και να παρακολουθήσει από κοντά όλους τους αγώνες του γιου της.

#‎eisaipantaesy, ένα μήνυμα ξεκάθαρο

Η ευχή της έγινε πραγματικότητα χάρη στην ειδική πλατφόρμα apoagapi.gr που έχει δημιουργήσει η Αmita για όλες τις μαμάδες που θέλουν να βρεθούν δίπλα στα παιδιά τους στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα λόγω υποχρεώσεων ή άλλων περιορισμών. Η Ειρήνη συμπλήρωσε τη φόρμα συμμετοχής περιγράφοντας τη στιγμή του γιου της που δεν ήθελε να χάσει και τους λόγους που θα την κρατούσαν μακρυά του. Οι υπεύθυνοι ήρθαν αμέσως σε επαφή μαζί της, επικοινώνησαν επίσης με τον προπονητή του Μάνου και όλα τακτοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να πάρει είδηση ο μικρός ποδοσφαιριστής την ωραία έκπληξη που ετοιμαζόταν πίσω από την πλάτη του.

Την ημέρα του αποχωρισμού, στο αεροδρόμιο της Αθήνας, η αγωνία της Ειρήνης είχε πλέον κορυφωθεί. Τέσσερις ώρες μετά την απογείωση του αεροπλάνου που θα έφερνε τον Μάνο και την ομάδα του στη Σουηδία, η Ειρήνη θα αναχωρούσε επίσης για το Γκέτεμποργκ με το εισιτήριο που της είχε εξασφαλίσει η Amita.  Και έτσι, μητέρα και γιος θα ζούσαν μαζί τα πρώτα γκολ, τις πρώτες χαρές, τα πρώτα διεθνή χειροκροτήματα.

Πώς όμως θα αντιμετώπιζε αυτή την έκπληξη ο Μάνος; Πώς αντιδρά ένας έφηβος τη στιγμή που βλέπει ξαφνικά μπροστά του τη μαμά του, ενώ γύρω τους είναι όλα τα μέλη της ομάδας, οι φίλοι και οι συναθλητές του; Η Ειρήνη είχε άγχος. Φοβόταν μήπως η αναπάντεχη εμφάνισή της στο σουηδικό γήπεδο θα έκανε το γιο της να ντραπεί. «Είναι 12 χρονών. Περνάει… φάση, δεν θέλει πολλά-πολλά με τη μαμά του. Δεν είχα ιδέα αν θα χαρεί. Να εμφανιστώ έτσι ξαφνικά; Μπροστά σε όλα τα παιδιά της ομάδας; Σκεφτόμουν ότι δεν θα ήθελε καν να με αγκαλιάσει!», λέει. Βέβαια, ο Γιώργος Τζίτζης, ο προπονητής του θα ήταν παρών, αυτός άλλωστε ήταν που επικοινωνούσε συνεχώς με την Amita για τη διοργάνωση της έκπληξης.

Μεγάλες στιγμές #apoagapi

Τελικά, λίγα λεπτά πριν από τον πρώτο αγώνα, ο μικρός ποδοσφαιριστής είδε ξαφνικά μπροστά του τη μαμά του. Η Ειρήνη τον περίμενε με ένα πλατύ χαμόγελο και με τα χέρια απλωμένα για να τον κλείσει μέσα τους. Πώς αντέδρασε ο Μάνος; «Ε, είσαι και λίγο ψεύτρα», της είπε, καθώς χωνόταν στην ζεστή αγκαλιά της για να πάρει τη δύναμη που χρειαζόταν για τους αγώνες που θα ακολουθούσαν.

Η μητέρα του ήταν εκεί, στο πλευρό του, τον παρακολουθούσε από τις κερκίδες γεμάτη χαρά και υπερηφάνεια. Ανεξάρτητα από το αν ο αγώνας ήταν καλός ή κακός. Με γκολ ή χωρίς. Με ενθουσιασμό ή απογοήτευση. «Σε όλους τους αγώνες έπαιζε με την ψυχή του. Ναι, έπαιζε και δεν τον ένοιαζε. Πώς να μην τον καμαρώνω; Αν και είναι ο μικρότερος στην ομάδα, δεν θέλει να του χαρίζονται. Θέλει να τον βλέπουν ως ίσο, το αγόρι μου», διηγείται με συγκίνηση η Ειρήνη.

Πράγματι, κάθε φορά, και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ο Μάνος έδινε τον καλύτερό του εαυτό. Βλέποντας, εξάλλου, τη μαμά του στις κερκίδες να πανηγυρίζει για κάθε του σουτ, έπαιρνε δύναμη και κουράγιο για να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή της από το ταξίδι στο Γκέτεμποργκ; «Μα το γκολ που έβαλε ο Μάνος! Αυτή η εικόνα και το έντονο συναίσθημα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή θα μείνουν για πάντα στη μνήμη μου. Ένας μικρούλης ανάμεσα σε μεγαλύτερους –τόσο ηλικιακά όσο και σωματικά- αθλητές, και να βάζει γκολ!», μου λέει για τη μεγάλη στιγμή που ήρθε στο δεύτερο ημίχρονο του τρίτου αγώνα. «Χάρηκα τόσο πολύ που το έζησα όλο αυτό αφού [ο Μάνος] έχει μεγαλώσει πια και θα αρχίσει να φεύγει μακριά μου», λέει η Ειρήνη συνειδητοποιώντας τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος. Όμως, του έχει εμπιστοσύνη. «Ο Μάνος είναι ένα πολύ συνειδητοποιημένο παιδί, χαρακτήρας σταθερός και συγκροτημένος. Και στα μαθήματά του είναι εξίσου καλός όπως και στη μπάλα», λέει η τρυφερή μητέρα. 

https://www.youtube.com/watch?v=vAPxSMsJx1E

Το ταξίδι στη Σουηδία είναι πλέον παρελθόν, όμως, οι στιγμές που έζησαν στα γήπεδα του Γκέτεμποργκ θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη της Ειρήνης όπως και στη μνήμη του γιου της. Και θα τους εμψυχώνουν. Και τώρα και πάντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News