Στριμωγμένο σε ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα στεριάς, το Μονακό σφύζει από ζωή αλλά αναζητά τρόπους να επεκταθεί. Και αφού η κατάκτηση γαλλικών εδαφών μάλλον απορρίπτεται εκ προοιμίου –με τι μέσα εξάλλου να γίνει;- η επέκταση στο θαλάσσιο μέτωπο είναι η μόνη λύση και ας προσκρούει σε περιβαλλοντικές δυσκολίες.

Αυτό επιδιώκει ένα μεγάλο σχέδιο επέκτασης της κατοικήσιμης επιφάνειας του πριγκιπάτου κατά 60 εκτάρια που υπολογίζεται να ολοκληρωθεί ως το 2025. Το κέρδος για το Μονακό θα είναι μια αύξηση της έκτασής του κατά 3,3%, αναφέρει η Monde.

Στην νέα ανακτημένη περιοχή θα κατασκευαστούν περί τις 150 πολυτελείς κατοικίες, υπόγειος χώρος στάθμευσης και μαρίνα ενώ θα επεκταθεί και το συνεδριακό κέντρο Grimaldi Forum. Επιδίωξη των κατασκευαστών, μέσα στο πνεύμα της εποχής, οι πράσινες ζώνες και η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, η επέκταση πρέπει να λάβει υπόψη δύο περιοχές με περιβαλλοντικό ενδιαφέρον που βρίσκονται σχεδόν πάνω στην ακτή. Πρόκειται για δύο ζώνες βιοποικιλότητας με προστατευόμενα είδη και κόκκινα κοράλλια, οι οποίες εκ των πραγμάτων θα βρεθούν σε πολύ μικρή απόσταση από την οχληρή ανθρώπινη παρουσία.

Σε αυτό το στάδιο τα έργα αφορούν την προστασία των ζωνών και εκτελούνται μέσα στην θάλασσα πριν προχωρήσουν, στα μέσα του 2020, στις κυρίως εργασίες.

Για αυτούς τους λόγους το σχέδιο που εκτελείται σήμερα είναι μικρότερης κλίμακας από τους αρχικούς σχεδιασμούς, οι οποίοι ακυρώθηκαν το 2008. Ο πρίγκηπας Αλβέρτος Β’ του Μονακό είχε θεωρήσει την μελέτη των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ανεπαρκή.

«Επιλέξαμε λοιπόν να μικρύνουμε το μέγεθος της νέας γειτονιάς για να μην θυσιάσουμε το περιβάλλον», εξηγεί στη Monde ο υπεύθυνος από την πλευρά του πριγκιπάτου για το έργο. Μέρος μόνο αυτής της προσπάθειας είναι η εκτεταμένη τεχνική μελέτη ώστε τα θαλάσσια ρεύματα να εξακολουθήσουν να κινούνται με τη μικρότερη δυνατή αλλαγή γύρω από το νέο έργο.

Παρά ταύτα, παρά τις διαβεβαιώσεις για την προσεκτική τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων, δεν λείπουν οι αντιδράσεις, σε ό,τι έχει να κάνει με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του έργου.

Η επέκταση της πόλης τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται σε βάρος του οικοσυστήματος του βυθού που ως τα 20 μέτρα είναι ήδη αρκετά κατεστραμμένος, εξηγούν επιστήμονες. Πρόκειται για το σημείο όπου ζουν και μεγαλώνουν τα νεαρά ψάρια. Γάλλος βιολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Νίκαιας, συγκρίνει τα τεχνικά έργα που γίνονται με την αποψίλωση των δασών.

Από τη δεκαετία του 1920 κύματα επεκτάσεων έχουν δώσει στο Μονακό για ποικίλες χρήσεις πολλές δεκάδες εκτάρια μεγαλώνοντας το πριγκιπάτο κατά 25%. Σήμερα, το 88% της ακτογραμμής της μικρής χώρας είναι τεχνητό. Σε περιοχή που έχει ανακτηθεί από τη θάλασσα έχουν κατασκευαστεί, μεταξύ άλλων, και το ποδοσφαιρικό γήπεδο του Μονακό, πολλές κατοικίες, χώροι περιπάτου και διασκέδασης.

Αυτό, πάντως, θα είναι και το τελευταίο μεγάλο έργο αυτού του τύπου. Ο πρίγκιπας Αλβέρτος, που είναι ευαισθητοποιημένος για τα περιβαλλοντικά ζητήματα, δηλώνει ότι δεν επιθυμεί άλλη μεγάλη επέκταση μέσα στη θάλασσα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News