Η ζωή είναι περίεργο πράγμα. Μπορεί μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες να βρεθείς ξαφνικά να συζητάς με έναν Λιθουανό σκηνοθέτη για την παρασκευή της φάβας. Να βρεθείς σε ένα σπίτι γεμάτο βεντάλιες, γραμμόφωνα του ’20 και θεατρικά κοστούμια του μεσοπολέμου να ακούς τις ερωτικές ιστορίες της δισέγγονης της Κυβέλης ενώ στην ταράτσα γίνεται πάρτι και ακούγεται διαπεραστικά μια τσαμπούνα.

Μπορεί στις 11 η ώρα το πρωί να βρεθείς ξαφνικά σε ένα τριπάκι όπου ξεδιπλώνονται από μπροστά σου παράξενα όνειρα τούρκων δημιουργών κινουμένων σχεδίων. Μπορείς να βρεθείς στην πρώτη σειρά ενός θεάτρου που αποτελεί πιστό αντίγραφο υπό κλίμακα της Σκάλας του Μιλάνου ενώ στην απέναντι σειρά κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο οι εκπρόσωποι των τεσσάρων επικρατέστερων θρησκευτικών δογμάτων στον ελλαδικό χώρο, δηλαδή ένας Ορθόδοξος, ένας Καθολικός, ένας Εβραίος και ένας Μουσουλμάνος που μιλάνε για την εξωστρέφεια και την ανοχή στη διαφορετικότητα.

Και στη συνέχεια μπορείς να παρακολουθήσεις μια μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων για μια νεαρή ποιήτρια από τον Καναδά με σχιστά μάτια που αναζητά τον εξαφανισμένο πατέρα της στο σημερινό Ιράν μαθαίνοντας ταυτόχρονα να αγκαλιάζει όλες εκείνες τις πολιτισμικές διαφορές και βρίσκοντας την κοινή γλώσσα που θα τη βοηθήσουν να τις κατανοήσει και να αποδεχθεί τον εαυτό της. Και όλα αυτά μόλις τέσσερις ώρες μακριά από την Αθήνα. Στη Σύρο. Οπού για 9η χρονιά διοργανώθηκε το Διεθνές Φεστιβάλ και Αγορά Κινουμένων Σχεδίων με την ονομασία «Animα Syros».

Ψυχή του φεστιβάλ είναι ένας νέος δικηγόρος, ο Βασίλης Καραμητσάνης. Kάθε χρόνο οργανώνει αυτό το πολύχρωμο πλήθος από εθελοντές, δημιουργούς, σπόνσορες και δημοσιογράφους που για πέντε μέρες περιφέρεται με τις πολύχρωμες κάρτες διαπίστευσης του φεστιβάλ στους δρόμους της Ερμούπολης, στην Άνω Σύρο στο θέατρο Απόλλων και στα περίφημα σκαλιά του Δημαρχείου αφού ακόμα κι εκεί στην επιβλητική πλατεία διοργανώνονται υπαίθριες προβολές. Ναι, είναι ακριβώς αυτό που λένε τα δελτία τύπου «Η πόλη συμμετέχει στο φεστιβάλ».

Εξάλλου δεν είναι μόνο οι προβολές ταινιών, τα αφιερώματα σε αντίστοιχα διεθνή φεστιβάλ, στους δημιουργούς και τα studio. Παράλληλα υπάρχουν εργαστήρια για παιδιά, εφήβους και ενήλικες κι άλλες παράλληλες δράσεις ενώ φέτος ξεκίνησε και το τμήμα της Αγοράς που κάνει τις επαφές ανάμεσα στους επαγγελματίες του κινουμένου σχεδίου, ακόμα πιο ενδιαφέρουσες.

Ο πρόεδρος του Animα Syros, ντυμένος συνήθως με βερμούδες και μακό, δεν ξεχωρίζει από τους προσκεκλημένους. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι επίτηδες το λογότυπο του φεστιβάλ έχει και ελληνικά γράμματα για να δείξει ότι κι εμείς έχουμε θέση σε ένα διεθνές περιβάλλον. Θα μιλήσει με ενθουσιασμό για τα τουρκικά κινούμενα σχέδια που εξασφάλισε φέτος και για τη συνεργασία με το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού.

Φεύγοντας πάντως από τη Σύρο, συνειδητοποιείς ότι ακόμα και για λίγες ώρες η απόσταση από την Αθήνα και την ζοφερή πολιτική καθημερινότητα είναι καθαρτική και λυτρωτική. Και ότι δεν είναι τυχαίο που τα περισσότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ γίνονται δίπλα στη θάλασσα. Προφανώς γιατί αυτή η εναλλαγή του ορίζοντα που σου ανοίγεται μέσα στην σκοτεινή αίθουσα με τον ορίζοντα της θάλασσας μόλις βγαίνεις έξω, συμπληρώνουν ιδανικά ο ένας τον άλλον.

Πιθανότατα λοιπόν να μην έχει τόση σημασία ποιος κέρδισε το πρώτο βραβείο και ποιος τα υπόλοιπα του φεστιβάλ. Ομως η αναφορά τους δίνει μια πολύ καλή αφορμή για να δει κανείς πώς εξελίσσεται και ενηλικιώνεται σιγά-σιγά η λεγόμενη 9η τέχνη: Το animation. Που δεν έχει τυχαία την ίδια ρίζα με τη λέξη «anima» που σημαίνει «ψυχή». Και που εκτός από «κινούμενο σχέδιο» σημαίνει και «εμψύχωση». Γιατί οι δημιουργοί χωρίς ηθοποιούς και πραγματικά σκηνικά, έχουν την ευκαιρία να εμψυχώσουν κυριολεκτικά ένα δικό τους, τελείως ελεύθερο σύμπαν.

Τα βραβεία λοιπόν για το 9ο Aniμα Syroς έχουν ως εξής:

Το μεγάλο βραβείο της κατηγορίας του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος απονεμήθηκε στην ταινία Περιφέρεια (Peripheria) τουDavid Coquard-Dassault.

Ειδική Μνεία στην ταινία Πιάνο (Piano) του Kaspar Jancis.

Το πρώτο βραβείο στην κατηγορία τηλεόραση και ταινίες ευαισθητοποίησης στην ταινία HIAS: Για τον πρόσφυγα του βρετανικού στούντιο Moth Collective, το οποίο τιμήθηκε επίσης και με την ειδική μνεία της κατηγορίας για την ταινία Σύγχρονη Αγάπη: Ένα Φιλί που Αναβλήθηκε.

 

Το πρώτο βραβείο του Φοιτητικού Διαγωνιστικού Τμήματος, με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την κριτικό κινηματογράφου και παραγωγό Βένια Βέργου, απονεμήθηκε στην ταινία Μια Φορά και Μια Γραμμή της Alicja Jasina.

Το Βραβείο Ελληνόφωνης Ταινίας  (θεσμοθετημένο για πρώτη φορά από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου απονεμήθηκε στην ταινία Mrs Metro του Άγγελου Παπαντωνίου.

Και τέλος, το Βραβείο Κοινού του Διαγωνιστικού Τμήματος Μεγάλου Μήκους, τέλος, απονεμήθηκε στην ταινία “Window Horses” της Ann Marie Fleming.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News