Αν είχε μια μικρή (σχεδόν αμυδρή) ελπίδα ο Μαριάνο Ραχόι ότι θα άκουγε το πολυπόθητο «ναι» των Σοσιαλιστών (PSOE), η συνάντησή του -τη Δευτέρα- με τον γενικό γραμματέα του κόμματος, Πέδρο Σάντσεθ, θα πρέπει να του την αφαίρεσε. Το «όχι» ήταν κατηγορηματικό και ηχηρότατο.

Τουτέστιν, αν περιμένει τις ψήφους του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην επικείμενη ψήφο εμπιστοσύνης στην ισπανική Βουλή, μάλλον θα περιμένει άδικα. Ο Σάντσεθ ήταν απόλυτος. «Οι ψηφοφόροι μας ψήφισαν να φύγει ο Ραχόι», δήλωσε, ενώ χαρακτήρισε τη συνάντηση μαζί του «παντελώς αχρείαστη».

Τι κρατάει στα χέρια του Ραχόι; Συγκεκριμένα «κουκιά» που δεν φτάνουν για να του δώσουν την πρωθυπουργία της χώρας – μια εκκρεμότητα που μετρά πλέον περισσότερους από οκτώ μήνες, από τις εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου και δεν δείχνει να λύνεται παρά τη δεύτερη προσφυγή στις κάλπες τον περασμένο Ιούνιο.

Το σενάριο είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο, λίγες ώρες πριν από την έναρξη της διαδικασίας για την ψήφο εμπιστοσύνης και μόνο μια εντυπωσαική έκπληξη μπορεί να το αλλάξει.

Ο Ραχόι αναμένεται να καταψηφιστεί στην πρώτη ψηφοφορία, όπου απαιτείται η απόλυτη πλειοψηφία του Σώματος, δηλαδή 176 ψήφοι. Το δικό του Λαϊκό Κόμμα, οι Ciudadanos και μια βουλευτής των Καναρίων Νήσων αθροίζουν 170 έδρες. Με αυτό το αριθμητικό σύνολο δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Επειτα από δύο ημέρες, ο Ραχόι θα προσπαθήσει να πετύχει το ακατόρθωτο: να βρει τουλάχιστον έξι βουλευτές που θα επιλέξουν την αποχή, έτσι ώστε να πάρει την πλειοψηφία με πλάγιο τρόπο. Θα τους βρει; Θεωρητικά κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει, αλλά επί του παρόντος όλοι κρατούν τα χαρτιά τους κλειστά. Αν τελικά δεν γίνει τίποτα ούτε και στην επαναληπτική διαδικασία τότε θα δοθεί χρόνος και για νέες ζυμώσεις.

Πλέον είναι σαφές πως δίχως την παρουσία του Λαϊκού Κόμματος δεν γίνεται να υπάρξει νέα κυβέρνηση (με το όποιο σχήμα). Τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου και ο συσχετισμός δυνάμεων που προέκυψε από αυτές δείχνουν πως ο Ραχόι είναι ο ρυθμιστής των πραγμάτων. Οσο και αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν οι αντίπαλοί του.

Ελαβε 137 έδρες στη Βουλή, ελέγχει πλήρως τη Γερουσία και είδε τους Σοσιαλιστές και τους Podemos να υποχωρούν αισθητά – δεχόμενοι το μεγαλύτερο μέρος της απογοήτευσης και της κούρασης του εκλογικού σώματος. Οσοι ευελπιστούσαν ότι μπορούσε να προκύψει μια κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς μάλλον θα πρέπει να περιμένουν στο μέλλον. Επί του παρόντος κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί.

Επιπλέον, υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις λεπτομέρειες της προγραμματικής συμφωνίας, ιδίως το θέμα της Καταλονίας. Οι διαφορές είναι τόσο σημαντικές που ο πρώην ηγέτης των Σοσιαλιστών Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα έχει σπεύσει να περιγράψει ένα τέτοιο μελλοντικό σχήμα ως «κυβέρνηση Φρανκεστάιν».

Ο Σάντσεθ που τόσο καιρό είχε στυλώσει τα πόδια και έλεγε σε όλα «όχι», τώρα παραπέμπει στα νεότερα που θα προκύψουν από τη διαδικασία στη Βουλή και συνιστά υπομονή.

Να σημειωθεί ότι αν στις 2 Σεπτεμβρίου αποτύχει ο Ραχόι, τότε ο βασιλιάς Φίλιππος Στ’ θα δώσει χρόνο στα κόμματα για νέες διαβουλεύσεις. Θεωρητικά ο χρόνος μετρά αντίστροφα για πρόωρες εκλογές, αλλά υπάρχει η δυνατότητα για νέο σχήμα.

Ο… υπαρχηγός των Podemos, Ινιγο Ερεχόν, εμφανίστηκε στο προσκήνιο για να δηλώσει ότι υπάρχει ελπίδα. «Δεν παραιτούμαστε. Υπάρχει εναλλακτική, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση» δήλωσε στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου.

Αλλο κορυφαίο στέλεχος των Podemos δήλωσε προ ημερών στην ισπανική εφημερίδα El Pais ότι οι σχέσεις του Ιγκλέσιας με τον Σάντσεθ «έχουν βελτιωθεί». Η αλήθεια είναι ότι από τις τάξεις των Podemos έχουν ακουστεί βαριές κουβέντες κατά των Σοσιαλιστών, ακόμα και από το βήμα της Βουλής. Πολλοί δυσκολεύονται να τις χωνέψουν, πόσο μάλλον να τις ξεχάσουν.

Μάλιστα, οι Podemos φαίνεται να παίρνουν θέση εν όψει των ζυμώσεων που θα γίνουν μετά τη διαφαινόμενη αποτυχία του Ραχόι: έσπευσαν να ασκήσουν κριτική στον ηγέτη των Ciudadanos, Αλμπερτ Ριβέρα, για το γεγονός ότι «τα έδωσε όλα και δεν πήρε τίποτα», στη συμφωνία που έκανε με τον Ραχόι.

«Τον χρησιμοποιούν οι ελίτ σαν την τσίχλα του ΜακΓκάιβερ (του πολυμήχανου ήρωα της γνωστής αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς) για να βουλώνουν τρύπες εκεί που ματώνουν τα παραδοσιακά κόμματα» δήλωσε σκωπτικά η Ιρένε Μοντέρο.

Ο στόχος είναι μάλλον προφανής: την προηγούμενη φορά που ο Σάντσεθ επιχείρησε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και προσέγγισε τους Podemos, επέμενε να είναι μαζί και οι Ciudadanos. Επέμενε τόσο, που τελικά οι Podemos απέρριψαν το σχήμα. Προφανώς αν ανοίξει η συζήτηση για κεντροαριστερή κυβέρνηση, δεν θα ήθελαν να βρουν και πάλι μπροστά τους τον Αλμπερτ Ριβέρα των Ciudadanos.

Τέλος, υπάρχει και ο παράγοντας των κρίσιμων τοπικών εκλογών που θα γίνουν στην Γαλικία και τη Χώρα των Βάσκων στις 25 Σεπτεμβρίου.

Η Γαλικία ανέκαθεν υπήρξε προνομιακός χώρος για το Λαϊκό Κόμμα, ενώ στη Χώρα των Βάσκων υπάρχουν «φήμες» ότι ο Ραχόι θα βοηθήσει το κυρίαρχο εκεί εθνικιστικό κόμμα PNV να παραμείνει στην εξουσία σε περίπτωση που δεν συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία, με κάποια «ανταλλάγματα».

Τα πράγματα είναι τόσο ρευστά πλέον που τίποτα δεν θα πρέπει να αποκλειστεί. Από το να σχηματιστεί κυβέρνηση από το πουθενά μέχρι να παραταθεί η πολιτική αβεβαιότητα και να προκηρυχθούν εκλογές ακόμη και κοντά στα Χριστούγεννα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News