Ξημερώματα Σαββάτου 20 Αυγούστου 2016 και η Ελλάδα προσθέτει ένα ακόμη μετάλλιο στη συλλογή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Και τι μετάλλιο… ολόχρυσο. Η Κατερίνα Στεφανίδη κάνει εκπληκτική εμφάνιση και κερδίζει τις αντιπάλους της στο άλμα επί κοντώ, κάνοντας τους Έλληνες περήφανους και ανταμείβοντας το ξενύχτι τους με τον καλύτερο τρόπο. Η Κατερίνα όμως δεν ήταν η μόνη. Είχαν προηγηθεί η Άννα Κορακάκη (χρυσό & χάλκινο) στη σκοποβολή, ο Λευτέρης Πετρούνιας (χρυσό) στους κρίκους, ο Σπύρος Γιαννιώτης (ασημένιο) στα 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας και οι Τάκης Μάντης και Παύλος Καγιαλής (χάλκινο) στα 470 ιστιοπλοΐας. Έξι μετάλλια σύνολο.  Όλοι τους ήρωες, όλοι τους ξεχωριστοί και δυνατοί κατάφεραν να ξεπεράσουν τα… αξεπέραστα εμπόδια που βρήκαν στο δρόμο τους και να κερδίσουν κάτι που το ονειρεύονταν από μικρά παιδιά.

Στον αγώνα τους αυτόν προς τη δόξα και το oλυμπιακό μετάλλιο, η ελληνική πολιτεία στάθηκε αμέτοχη, αδιάφορη, αγνοώντας την ύπαρξη τους.  Οι αντιξοότητες που αυτά τα παιδιά κατάφεραν να ξεπεράσουν πάρα πολλές. Αρχικά οι ελλιπείς πλέον στην Ελλάδα υποδομές, καθώς προπονητικά κέντρα, στάδια και αθλητικές εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στο έλεος τους. Επιπλέον ουσιαστική χρηματική βοήθεια από το κράτος δεν υπήρχε. Όλοι οι Έλληνες αθλητές που έφτασαν στην Ολυμπιάδα δεν είχαν τη σιγουριά της κρατικής στήριξης για τα έξοδα τους, αλλά βρέθηκαν επιχειρηματίες, άνθρωποι και εταιρείες που δέχθηκαν ή θέλησαν να βάλουν και αυτές το λιθαράκι τους στην επιτυχία των ελλήνων αθλητών.

Όμως ας κοιτάξουμε κάτι. Η Ελλάδα, αυτό το σχετικά μικρό κράτος της Μεσογείου, έστειλε στο Ρίο 92 αθλητές. Ήταν η δεύτερη φορά που η ελληνική αποστολή αποτελείται από λιγότερα από 100 μέλη μετά τη Βαρκελώνη (70). Αυτό και μόνο του μας δείχνει πολλά.

Το ελληνικό κράτος έχει πάψει μέσα στα όλα προβλήματα που αντιμετωπίζει να είναι αρωγός του ελληνικού αθλητισμού, που πάντα έβγαζε, βγάζει και θα βγάζει ταλέντα. Χωρίς την κρατική στήριξη όλα μοιάζουν πιο δύσκολα. Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και νομίζω πως πολλοί το είδαν, ο χώρος στον οποίο έκανε προπόνηση η κινέζα αντίπαλος της Άννας Κορακάκη στη σκοποβολή καθώς και το «προπονητήριο» της δικής μας χρυσής Ολυμπιονίκη. Από τη μία η απόλυτη χλιδή από την άλλη η απόλυτη απλότητα ‒εξαθλίωση‒ ταπείνωση του σημερινού ελληνικού αθλητισμού.

Μας δείχνει όμως και κάτι άλλο η σχετικά μικρή ελληνική αποστολή. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με πολλές επιτυχίες στον αθλητισμό οι έλληνες γονείς έχουν σταματήσει να βάζουν τα παιδιά τους στο αθλητικό κύμα. Δε σας μιλάω για πρωταθλητισμό. Σας μιλάω για τον απλό υγιή αθλητισμό, αυτόν που ομορφαίνει τη ζωή μας σε οποιαδήποτε μορφή του. Πιστεύω πως μετά τις επιτυχίες του Ρίο θα έρθουν νέες γενιές Ελλήνων, με νέα πλέον είδωλα και θα μπουν στον αθλητισμό για να διασκεδάσουν πρώτιστα και να πετύχουν εάν αυτό προκύψει.

Επιστρέφοντας στους Ολυμπιονίκες μας θα ήθελα να πω κάτι για τον καθένα ξεχωριστά. Χωρίς να τους ξέρω προσωπικά τους θεωρώ δικούς μου ανθρώπους, νομίζω όλοι μας άλλωστε. Μας έδωσαν χαρά και ελπίδα. Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι τους μαζί. Ο Σπύρος με τη δύναμη και την επιμονή του, η Άννα με το σθένος της, ο Λευτέρης με την τελειότητα και την εργατικότητα του, ο Τάκης και ο Παύλος με το ομαδικό πνεύμα και την πίστη στον διπλανό τους και η Κατερίνα με το χαμόγελο και τη δύναμη. Τα 6 μετάλλια του Ρίο είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην Ελλάδα αυτό το έτος.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News