Κατά καιρούς φτιάχνονται λίστες με ανακαλύψεις και εφευρέσεις που άλλαξαν τον κόσμο μας. Κάποιες εμφανίζονται σε όλες, η τυπογραφία ίσως, το ηλεκτρικό ρεύμα, οι ασύρματες επικοινωνίες, τα αντιβιοτικά, άλλες εμφανίζονται σπανιότερα, άλλες είναι αμφισβητούμενες. Ο προσωπικός υπολογιστής, όμως, πάντα διατηρεί μία από τις κεντρικές θέσεις, αν και πολύ νεότερη επινόηση.

Η επανάσταση ξεκίνησε όχι πολύ εντυπωσιακά, μ’ ένα λίγο άχαρο κουτί που παρουσίασε η IBM στις 12 Αυγούστου 1981 και σήμερα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί σε ισχύ ούτε ένα χαμηλών επιδόσεων smartphone.

Εγινε, όμως, κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο, ένα φετίχ που άλλαξε τον τρόπο εργασίας μας και άλλαξε και τον κόσμο ολόκληρο, ακόμα και για ανθρώπους που δεν τον χειρίζονται ακόμα και όσους δεν μπορούν να τον αποκτήσουν.

Η μικρή λεπτομέρεια που περνά λίγο απαρατήρητη από την κυκλοφορία του IBM 5150, του πρώτου προσωπικού υπολογιστή, ήταν ότι η IBM δεν κατασκεύασε από μόνη της το υλικό και το λογισμικό του νέου συστήματος. Με τον ανταγωνισμό να πιέζει, η εντολή της διεύθυνσης της εταιρείας στους μηχανικούς ήταν σαφής: «Φτιάξτε μέσα σε ένα μήνα κάτι που να κοστίζει 1.500 δολάρια».

Η λύση ήταν να χρησιμοποιήσει τον επεξεργαστή της Intel, τον 8088, και το QDOS, το λειτουργικό που έφτιαχνε η Microsoft. Ούτε το ένα ούτε το άλλο ήταν τέλειο, αλλά μαζί δούλευαν με κάποια επάρκεια. Μαζί με ένα πρόγραμμα για γράψιμο και ένα λογιστικό φύλλο, το μηχάνημα ήταν ένα εργαλείο δουλειάς.

Μπορεί, πάλι, να μην ήταν πολύ φτηνή λύση (πάνω από 4.000 δολάρια σε σημερινές τιμές), αλλά ήταν εύχρηστη και αξιόπιστη, παράγονταν μαζικά και ήταν καλή σε επιδόσεις.

Αυτό έκανε τον υπολογιστή ένα αντικείμενο τύπου «το θέλω και εγώ αυτό» για το γραφείο, το σπίτι, το πανεπιστήμιο και την εταιρεία. Εβαλε την IBM στο κέντρο μιας νέας αγοράς, γιατί η εταιρεία ως τότε επένδυε σε μεγάλα, ακριβά συστήματα για εταιρική χρήση. «Ποιος να θέλει να πάρει έναν υπολογιστή στο σπίτι του;» αναρωτιόνταν τότε τα στελέχη της εταιρείας, όπως γράφει σχετικά η Telegraph. Τι περίεργο που φαίνεται αυτό το ερώτημα σήμερα.

Μια δεύτερη λεπτομέρεια: το PC ήταν ανοιχτό σε αλλαγές και την κλωνοποίηση από άλλες εταιρείες. Η Dell και η Hewlett-Packard πολύ γρήγορα  άρχισαν να κατασκευάζουν και να πωλούν τα δικά τους μοντέλα που ήταν συμβατά με την IBM.

Πιο περίτεχνα και πιο ακριβά και ίσως πιο ισχυρά ήταν τα μοντέλα μίας εταιρείας που είχαν στήσει δύο φίλοι, της Apple, που έκανε το λάθος να μην ανοίξει την δική της πρόταση, τον Macintosh που παρουσίασε το 1984. Ούτε τρία χρόνια μετά την  εισαγωγή του PC, η IBM και τα προϊόντα της παρουσιάζονταν κιόλας σαν το έργο ενός Μεγάλου Αδελφού που κρατά τους ανθρώπους δέσμιους σε ένα γκρίζο περιβάλλον. Υπερβολές ίσως της εποχής, διαφημιστικές και μη.

Οπως και αν έχει, τριάντα πέντε χρόνια μετά την παρουσίαση του PC από την IBM έχουμε διανύσει μια πολύ μεγάλη διαδρομή. Η εταιρεία έγινε και πάλι «γκρίζα κυρία της πληροφορικής» και έχει επικεντρωθεί και πάλι σε λύσεις υψηλού κόστους που δεν αφορούν τόσο τον οικιακό καταναλωτή. Πολλοί από τους ανταγωνιστές ανέβηκαν και έπεσαν ή εξαφανίστηκαν και βγήκαν άλλοι στην πρώτη γραμμή – συμβαίνουν αυτά σε αυτόν τον κλάδο.

Μεγάλη διαδρομή έχουν διανύσει και όσοι άνοιγαν τον PC, περίμεναν να φορτώσει, άλλαζαν δισκέτες και δούλευαν σε ένα μηχάνημα χωρίς σκληρό δίσκο και με τόση λίγη μνήμη που δεν θα χωρούσε ούτε μια θολή σέλφι. Τριάντα πέντε χρόνια μετά, τα αντικείμενα-φετίχ της καθημερινότητας είναι διαφορετικά, είναι αυτά στην τσέπη μας που, πριν ανοίξουμε τα μάτια μας το πρωί, μάς φέρνουν ειδήσεις και τους εικονικούς φίλους μας τους στα κοινωνικά δίκτυα. Η επανάσταση δεν τελείωσε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News