Η κυβέρνηση Τσίπρα  δεν αντιμετωπίζει καμιά άμεση απειλή. Εχει περάσει δύο δύσκολους κάβους (ψήφιση Μνημονίου το καλοκαίρι του 2015,  πρώτη αξιολόγηση του Ιουνίου του 2016), πιθανότατα θα περάσει και τον επόμενο (δεύτερη αξιολόγηση Σεπτεμβρίου), η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που την στηρίζει είναι συμπαγής. Μάλιστα, κατά τα φαινόμενα, έχει αποκτήσει και δεύτερο κολαούζο, οπότε μπορεί και να διευρυνθεί.

Ετσι, δεν είναι καθόλου απίθανο να επιδιώξει να εξαντλήσει την τετραετία (αυτό κάνουν όλες  οι κυβερνήσεις, όταν φαίνεται ότι θα χάσουν στις επόμενες εκλογές) και μπορεί να το καταφέρει. Όμως, παρά το πλεονέκτημα αυτό, ο Πρωθυπουργός και οι συν αυτώ συμπεριφέρονται με φοβικό τρόπο. Προσπάθησαν ήδη να ναρκοθετήσουν το σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης (αν είναι του αντίπαλου κόμματος) και απέρριψαν την πρώτη σοβαρή ελεγκτική διαδικασία για τα πεπραγμένα των πρώτων μηνών της διακυβέρνησής της. Ας δούμε τα δύο παραδείγματα.

Τις προάλλες η κυβέρνηση αποπειράθηκε να αλλάξει  τον εκλογικό νόμο και να αποσπάσει 200 ψήφους βουλευτών, ώστε η απλή αναλογική να εφαρμοστεί αμέσως και να καταστεί δυσχερής ο σχηματισμός κυβέρνησης από την ΝΔ, αν  κερδίσει τις εκλογές, όπως διαφαίνεται. Βεβαίως, το ίδιο έχει γίνει και στο παρελθόν, με άλλες κυβερνήσεις. Ωστόσο εκείνες είχαν κυβερνήσει επί μακρόν και είχαν γίνει «καθεστώς», όπως λέει απαξιωτικά ο κ. Τσίπρας. Τις μιμείται τώρα ο ίδιος. Αφού έγινε δυο φορές κυβέρνηση με «πλαστή» πλειοψηφία (μπόνους), θέλησε να το καταργήσει τώρα που βλέπει ότι θα το πάρει άλλος. Αυτή δεν είναι στάση αρχών κόμματος της Αριστεράς. Είναι καθεστωτική λογική χωρίς πρόσημο και χρώμα.

Δυστυχώς για τη σημερινή κυβέρνηση έδειξε ότι φοβάται και ο φόβος αυτός την σπρώχνει προς καθεστωτικές αποφάσεις, πριν καλά-καλά κλείσει δυο χρόνια στην εξουσία

Το δεύτερο παράδειγμα είναι ακόμα χειρότερο.  Η κυβερνητική πλειοψηφία (συν ο νέος σύμμαχος Λεβέντης), απέρριψε την πρόταση της αντιπολίτευσης να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή, για να διερευνήσει όσα συνέβησαν την πρώτη περίοδο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ( τρίτο Μνημόνιο, capital controls κτλ). Το γεγονός ότι η ΝΔ περιόρισε την πρότασή της σ’ αυτήν την περίοδο (προφανώς για να μη συμπεριλάβει και την αμαρτωλή περίοδο των κυβερνήσεων Καραμανλή, που αποτέλεσαν τον πρόδρομο της χρεοκοπίας) δεν απαλλάσσει την παρούσα κυβέρνηση από την ευθύνη. Θα μπορούσε αυτή η κυβέρνηση να αντιπροτείνει διεύρυνση της υπό εξέταση περιόδου και να φέρει σε δύσκολη θέση τη ΝΔ.

Αντ’ αυτού απέρριψε αμέσως την πρόταση με το αστείο επιχείρημα, που πρόβαλε ο ατυχής Ευκλείδης Τσακαλώτος, ότι «δεν φέρατε κανένα στοιχείο». Όμως, για Εξεταστική πρόκειται, που θα διερευνήσει, για να βρει τα στοιχεία. Και το χειρότερο είναι ότι από τη συζήτηση απουσίαζαν οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές του περυσινού καλοκαιριού. Ο ένας (Βαρουφάκης) δικαιολογημένα, δεν είναι πλέον βουλευτής. Ο άλλος (Τσίπρας) αδικαιολόγητα. Ετσι, ο Πρωθυπουργός απογυμνώνεται από κάθε επιχείρημα περί «διαφάνειας», που θα χρησιμοποιήσει από εδώ και στο εξής.

Η στάση αυτή του Πρωθυπουργού, των συν αυτώ και του κυβερνητικού λόχου στη Βουλή δεν τιμά την πρώτη φορά κυβερνητική Αριστερά. Ας δέχονταν την πρόταση, ας πρότειναν και άλλες περιόδους για διερεύνηση και αυτό θα ήταν όλο. Ας απέρριπταν στο τέλος κάθε συνέχεια. Η εξαρχής απόρριψη κάθε έρευνας αποτελεί στίγμα για την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Η σκοπιμότητα της ΝΔ δεν αποτελεί άλλοθι για την ίδια. Ετσι καταντάει κενό γράμμα η διακήρυξη «δεν φοβόμαστε τίποτα». Τσίπρας και Καμμένος (κι από κοντά ο Λεβέντης) τής έβαλαν βαριά ταφόπλακα. Δυστυχώς για τη σημερινή κυβέρνηση έδειξε ότι φοβάται και ο φόβος αυτός την σπρώχνει προς καθεστωτικές αποφάσεις, πριν καλά-καλά κλείσει δυο χρόνια στην εξουσία. Της ταιριάζει απολύτως  ο αφορισμός του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Στάινμπεκ: « Η εξουσία δεν  διαφθείρει. Ο φόβος διαφθείρει. Ισως ο φόβος απώλειας της εξουσίας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News