Δεν το χωράει ανθρώπου νους αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες τρεις εβδομάδες στην πανέμορφη Κέρκυρα, ένα από τα «διαμάντια του στέμματος» του Ιονίου, και βεβαίως, μία από τις ναυαρχίδες της βιομηχανίας του ελληνικού τουρισμού: Περιληπτικώς ενημερώνουμε τους αναγνώστες ότι το ζήτημα της αποκομιδης των απορριμάτων στο νησί των Φαιάκων δεν οφείλεται σε κάποιο ξαφνικό γεγονός, αλλα στην επί χρόνια έντονη -και συχνά βίαιη- σύγκρουση μεταξύ των κατοίκων της περιοχής της Λευκίμμης και της Τοπικής Αυτοδοίκησης για το θέμα της χωματερής.

Το ζήτημα έφτασε -όπως ήταν αναμενόμενο- στο απροχώρητο, με τις δύο πλευρές να βρίσκονται πλέον σε απόλυτο αδιέξοδο.

Αυτή τη στιγμή, το νησί – το λιμάνι, τα πέριξ του διεθνούς αεροδρομίου και ειδικά οι δρόμοι της πόλης, όχι μόνο παρουσιάζουν εικόνα εξαθλίωσης, αλλα κυριολεκτικά ζέχνουν.

Επιχειρήσεις, εστιατόρια, ξενοδοχειακές μονάδες, ακόμα και τα μεγαλειώδη «Ανάκτορα», το εμβληματικό κτίριο της παλιάς πόλης, καλύπτονται από βουνά σκουπιδιών που αποσυντίθενται μέσα την αποπνικτική ζέστη. Δεκάδες πολίτες έχουν καταθέσει μηνύσεις, ατομικώς και ομαδικώς, ενώ ο Ιατρικός Σύλλογος της περιοχής έχει εκδώσει επείγουσα προειδοποίηση για έκθεση σε κίνδυνο της δημόσιας υγείας.

Ωστόσο, όλα αυτά τα περίπλοκα, στο παραμικρό δεν ενδιαφέρουν τους επισκέπτες της Κέρκυρας, οι οποίοι σε καμμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένοι να μελετούν… δικογραφιες και εσωτερικά σημειώματα μεταξύ αρμοδίων.

Το μοναδικό πράγμα που καταγράφουν είναι ότι αντί για έναν επίγειο παράδεισο, τους «υποδέχτηκε» ένας σιχαμερός σκουπιδότοπος, στον οποίο είναι υποχρεωμένοι να περάσουν τις πολύτιμες, συνήθως ολιγοήμερες διακοπές τους. Περιττό να σημειώσουμε ότι η Κέρκυρα, λόγω της αρχοντιάς και του υψηλού επιπέδου υπηρησιών της, είναι ένας πολύ ακριβός προορισμός, που απευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, σε ιδιαίτερα απαιτητικούς επισκέπτες από το εξωτερικό.

Εδώ εμείς, μια ελληνική οικογένεια, μαθημένη στη μπόχα που εκπέμπει μια αναστολή των εργασιών καθαριότητας (το έχουμε ζήσει στην πρωτεύουσα αλλα και σε άλλες πόλεις), και πάλι, βρεθήκαμε σε κατάσταση σοκ. Ούτε να φανταστώ δεν μπορώ τι θα σκεφτούν, πώς θα αντιδράσουν, τι θα ποστάρουν στα μέσα δικτύωσης οι τουρίστες που έχοντας προπληρώσει πανάκριβα πακέτα διαμονής, είναι υποχρεωμένοι να αντικρίζουν, να υφίστανται και να… αναπνέουν αυτό το θλιβερό τοπίο καταστροφής και τοξικης αποφοράς.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμμές, πλην των τοπικών αρχών, που θέλοντας και μη βρίσκονται στο νησί, το τρελό είναι ότι δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς, δεν έχει παρουσιαστεί κανείς να δηλώσει «παρών» για δράση. (Θα μου πεις, με τι μούτρα να κυκλοφορήσουν στον κόσμο; Η κοινωνία βράζει από οργή – λογικό είναι, φοβούνται οι αρμόδιοι μήπως τους έρθει κανένα καφάσι τζιτζιμπύρες στο τσερβέλο).

Ε, κι αν φοβούνται, θα τους συνιστούσα να το ξεπεράσουν. Δεν είναι πεντάχρονα. Αλλά και να ήταν, ως και ένα νήπιο μπορεί να αντιληφθεί το προφανές και αυτονόητο: Εδώ συντελείται μια εθνικού μεγέθους καταστροφή – και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθεί. Το υπουργείο Τουρισμού, οι περιφερειακές αρχές, οι εκπρόσωποι του νησιού στο κοινοβούλιο, έπρεπε να έχουν ήδη συγκροτήσει, όπως προβλέπει ο νόμος, επιτροπή διαχείρισης κρίσης. Να έχουν εγκατασταθεί εδώ, με μια οδοντόβουρτσα, ένα σετ μάσκες και μια νταμιτζάνα απολυμαντικό ο καθένας, να μην τρώνε, να μην κοιμούνται, να μη βρίσκουν ησυχία, μέχρι να δρομολογηθεί η αποκατάσταση της (ήδη ανυπολόγιστης) ζημιάς.

Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει! Κάτι σημειώματα, κάτι non papers, κάτι αναφορές του τύπου «δεν φταίω εγώ, κύριε, ο διπλανός μου την αμόλησε τη πορδή», κάτι ανακοινώσεις, κάτι ψηφίσματα, κάτι καταγγελίες να ‘χουμε να λέμε, πάνε κι έρχονται σωρηδόν σε γραφεία και αίθουσες σύνταξης. Λες και δεν είχαμε ήδη αρκετά σκουπίδια.

Η πρωτοφανής απάθεια των αρμοδίων, αλλά και η συνεχόμενη (επί διαδοχικών κυβερνήσεων, τοπικών και εθνικών) ανικανότητα αποφυγής μιας μαθηματικά επερχόμενης καταστροφής, προσωπικά μου φαίνεται πιο απίστευτη – και απείρως πιο τραγική – και από την ίδια ακόμα την καταστροφή.

ΥΓ. Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις (το τελευταίο που χρειάζεται είναι να ρίξουμε λάδι στη φωτιά): Η μία και μόνη φωτογραφία από το εσωτερικό του αεροδρομίου (24-26 Ιουνίου) δεν οφείλεται στην αναστολή αποκομιδής σκουπιδιών της Κέρκυρας αλλά στην επίσχεση εργασίας του προσωπικού καθαριότητος του «Ιωάννης Καποδίστριας», η οποία εν τω μεταξύ, έληξε. Το εσωτερικό του αεροδρομίου πλέον είναι μια χαρά καθαρό – αρκεί, φυσικά, να μην κάνεις το λαθος να βγεις… έξω! Ολα τα υπόλοιπα φωτογραφικά ντοκουμέντα, τα οποία δανείστηκα από την εφημερίδα «Καθημερινή», και τους ιστότοπους www.imerazante.gr, www.corfupress.com, και korfiatiko.blogspot.gr, απεικονίζουν την πραγματικότητα της Κέρκυρας την τελευταία εβδομάδα.
Δυστυχώς, χθες, Κυριακή, που περπατήσαμε και οδηγήσαμε σε ολόκληρη την πόλη και τα περίχωρα προς βόρεια σε ακτίνα 15 χιλιομέτρων, η κατάσταση δεν ήταν όπως στις φωτογραφίες.
Ηταν πολύ, πολύ, (αλλά πάρα πολύ) χειρότερη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News