Φαντάζομαι πως για να θέλει κανείς να γίνει δάσκαλος θα έχει τους λόγους του. Υποθέτω ότι θα του αρέσει η επικοινωνία με τα παιδιά, θα διαθέτει κάποιο χάρισμα μεταδοτικής ενέργειας και οπωσδήποτε, η πνευματικότητά του θα είναι τέτοια που θα θέλει να τη «μεταλαμπαδεύσει» στους νέους ανθρώπους.

Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Μπορεί εκείνος να θεωρεί τον εαυτό του «υπερήρωα» των σχολικών τάξεων αλλά κάποιος από την πολιτεία θα πρέπει να τον κρίνει ότι δεν έχει υπερεκτιμήσει τον εαυτό του.

Επομένως, δεν αρκεί μόνο να θέλεις κανείς να προσφέρει στην κοινωνία αλλά να μπορεί και να το κάνει. Να κριθεί κατάλληλος δηλαδή, για το εκπαιδευτικό του έργο.

Σήμερα, Παρασκευή, ανακοινώθηκαν οι βαθμοί των πανελλαδικών εξετάσεων και μέσα στο καλοκαίρι, θα βγουν και οι βάσεις. Στα παιδαγωγικά τμήματα όμως, η επιλογή των μαθητών ήταν πολύ περιορισμένη. Κι αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί δεν διορίζονται πια στο Δημόσιο και δεύτερον, γιατί με το νέο σύστημα, χρειάζονται Μαθηματικά για την Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών και Ιστορία για τις ομάδες Θετικών και Οικονομικών. Μαθήματα δηλαδή, όπου οι μαθητές αναλογικά με το αντικείμενό τους απεχθάνονται.

Και να λοιπόν, τα στατιστικά στοιχεία για όσους επέλεξαν αυτόν τον συνδυασμό μαθημάτων, προκειμένου να έχουν πρόσβαση στις Παιδαγωγικές Επιστήμες: Από τους «Θετικούς», το 84,48% είναι κάτω από τη βάση στην Ιστορία και από τους «Θεωρητικούς», το 66,19%, κάτω από την βάση στα Μαθηματικά!

Τηρουμένων λοιπόν, των αναλογιών και δεδομένης της χαμηλής ζήτησης στις παιδαγωγικές σχολές, είναι πολύ πιθανόν να εισαχθούν στις ακαδημίες υποψήφιοι δάσκαλοι με Μαθηματικά και Ιστορία κάτω από τη βάση!

Γιατί μας εκπλήσσει βέβαια το γεγονός, αν λάβουμε υπόψη μας ότι το ελληνικό κράτος ποτέ του δεν χρησιμοποίησε ρεαλιστικά κριτήρια για να προετοιμάσει παιδαγωγούς; Και με το προηγούμενο σύστημα, δεν υπήρχαν ας πούμε, τα Μαθηματικά ως προϋπόθεση. Επίσης οι περισσότεροι πέρναγαν στην δεύτερη ή τρίτη επιλογή τους στο μηχανογραφικό, επειδή αποτύγχαναν στην πρώτη.

Επομένως, η χώρα παρήγαγε στο παρελθόν δασκάλους που οι ίδιοι δεν ήθελαν να γίνουν δάσκαλοι, ενώ τώρα θα παράγει δασκάλους που θέλουν μεν αλλά κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορούν!

Πόσο ωραίος και σουρεαλιστικός ελληνικός κόσμος! Από τη μία, η μονιμότητα στο Δημόσιο απαγορεύει από εδω και πέρα να μπουν στο εκπαιδευτικό σύστημα νέοι με όρεξη και ταλέντο κι από την άλλη επιλέγει δασκάλους, κατά τύχη, με επιείκεια, από σπόντα και κατά λάθος!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News