Η κρισιμότητα και η ρευστότητα της κατάστασης, τόσο σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Η υποτιθέμενη «Αριστερά» που θα έφερνε την ελπίδα και το «καινούργιο», απέτυχε παταγωδώς στο να ξεμπερδέψει με το παλιό και να ξεκαθαρίσει το κομματικό καθεστώς.

Το κομματικό κράτος που άφησε κληρονομιά το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, καλά κρατεί και συνεχίζει να ευδοκιμεί στο εύφορο έδαφος της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Η χώρα, πλέον, πλέει σε αχαρτογράφητα νερά και ουδείς μοιάζει έτοιμος να αρπάξει το τιμόνι και να την οδηγήσει σε μια νέα κατεύθυνση. Ο χρόνος πια αποτελεί πολυτέλεια, για παράλογες κινήσεις και ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις. Επίσης η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρόλο που έχει φορέσει το μανδύα του «μεταρρυθμιστικού κέντρου», παραμένει πιστή  στους βαθύτατα «μπλε» και συντηρητικούς πυλώνες του στρατηγικού της σχεδιασμού.

Το 2015, αποτέλεσε τη χρονιά κατάρρευσης των πολιτικών ψευδαισθήσεων, καθώς το παρόν και το μέλλον της χώρας, έμελε να αλλάξουν δραματικά.

Η άλλοτε κραταιά Κεντροαριστερά, η πολυπληθέστερη ιδεολογική κατεύθυνση της χώρας, που εδώ και 40 χρόνια εκπροσωπούνταν από το ΠΑΣΟΚ μέσα σε μερικούς μήνες κατακερματίστηκε, διασπάστηκε, απέκτησε περισσότερους εκπροσώπους (ΔΗΜ.ΑΡ, ΚΙΔΗΣΟ, Ποτάμι) που τα συνολικά τους ποσοστά, ζήτημα είναι να ξεπερνούν το 10%. Πλέον στις τάξεις της, επικρατεί η πολυφωνία και οι κομματικές συνεργασίες, ας μην ξεχνάμε την «Ελιά» την πρωτοβουλία του Ευάγγελου Βενιζέλου, την Κίνηση «58» και ακόμα μένει να δούμε την πορεία της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης».

Η Κεντροαριστερά πλήρωσε το τίμημα, να το πω βαριά καταστράφηκε, το κραταιό ΠΑΣΟΚ, βίωσε τη διάσπαση  και τα ποσοστά του καταβαραθρώθηκαν. Η συνοχή της Κεντροαριστεράς δεν υπάρχει πλέον, οι διαρροές είναι πολλές και η ουσία της Κεντροαριστεράς κινδυνεύει τόσο από τον ανεύθυνο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από την «μεταρρυθμιστική» Νέα Δημοκρατία. Που θα καταλήξει όμως όλο αυτό.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, στην Ελλάδα η Κεντροαριστερά, είναι η πολυπληθέστερη ιδεολογική κατεύθυνση. Μπορεί ναι μεν οι διαρροές της να ήταν πολλές, αλλά υπάρχουν ακόμα κάποιοι οι οποίοι δεν καλύπτονται από το φαινομενικά «νέο» που προσφέρουν τα δύο τωρινά κόμματα εξουσίας. Κάποιοι που αναζητούν το πραγματικά ΝΕΟ!

Η Φώφη Γεννηματά, ίσως έκανε μια προσπάθεια, με το κάλεσμα της στις υγιείς φωνές της Κεντροαριστεράς, αλλά αν ειδωθεί από μια πιο συνολική ματιά, το κάλεσμα φαντάζει σαν κερί μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, η Κεντροαριστερά έχει τα καθήκον, έχει την ιστορική ευθύνη, να πατήσει φρένο στην «κατρακύλα», να υψώσει ένα τοίχος προστασίας, αποβάλλοντας από πάνω της οποιαδήποτε σφραγίδα που να την συνδέει με το παλιό. Να αυτοδιαλυθεί και να ξαναγεννηθεί από τις ίδιες της, τις στάχτες!

Η αναδιαμόρφωση του κατακερματισμένου Κεντροαριστερού χώρου, θα δημιουργήσει ένα νέο πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής έκφρασης, να πραγματοποιηθεί πάνω σε στέρεες βάσεις μακριά από τυχόν εγωισμούς και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ώστε να επέλθει η σύμπλευση των κομματικών δυνάμεων και φορέων που αναπροσδιορίζονται ως Κεντροαριστεροί μακριά από λαϊκίστικες κορώνες και ανώφελες διαμάχες.

Η ώρα έχει έρθει, δίδεται μια δεύτερη ευκαιρία στην Κεντροαριστερά και στους αυτοπροσδιοριζώμενους φορείς της, ώστε να μην μείνουν στα «λόγια» ή σε ένα απλό κείμενο διαμαρτυρίας, όπως συνηθίζουν τον τελευταίο καιρό και να προχωρήσουν ουσιαστικά στον δρόμο της αναδιαμόρφωσης, να γίνουν βήματα μπροστά προς αποφυγή του ολοκληρωτικού ναυαγίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News