Πριν από μια βδομάδα, παίδες μου αγαπημένοι, γνώρισα στο σπίτι μιας φίλης μου μια κοπέλα. Νόστιμη ήταν, αν και πολύ προβλέψιμη: τζιν, τίσερτ με τη γλωσσάρα του Τζάγκερ, σταράκια, τα γνωστά. Ενα πράμα ωστόσο ξεχώριζε πάνω της. Τα μούτρα της ήταν τόσο κρεμασμένα που έφταναν μέχρι το πάτωμα (μη σου πω και κάτω από τον καναπέ που καθόταν).

-Τι έχει η φίλη σου ρε συ; ρώτησα διακριτικά τη φίλη μου όταν πήγα την κουζίνα να πάρω μπύρες.

-Γάμησέ τα. Κατάθλιψη, μου απαντάει

-Κανονική ή μούφα; ξαναρωτάω διευκρινιστικά γιατί έχω φλομώσει να μου δηλώνουν ότι έχουν κατάθλιψη με περισπούδαστο ύφος και να στεναχωριέμαι για λογαριασμό τους εγώ μέχρι να ανακαλύψω ύστερα από λίγο ότι απλώς εκνευρίστηκαν που πήγαν στο περίπτερο και δεν βρήκαν τη μάρκα σοκοφρέτας που προτιμούν.

-Κανονικότατη! Πήγε και σε γιατρό, υπερθεμάτισε η δικιά μου με ύφος αλληλέγγυου.

-Γιατί; Είναι απολυμένη;

-Οχι, δουλεύει. Απλώς δεν πληρώνεται

-Γιατί εγώ πληρώνομαι;

-Εσύ δεν δουλεύεις!

-Σωστό κι αυτό (βλέπετε παίδες μου, όταν ακούω το σωστό, το λογικό το επιχείρημα το σέβομαι).

-Αυτή δούλευε σ’ ένα μπαρ (γνωστό), όπου την πλήρωναν κάθε 4 μήνες, όσα μπορούσαν, όταν μπορούσαν. Με τα πουρμπουάρ ζούσε.

-Εμείς που τα δίνουμε τι να πούμε; (σ’ αυτό το σημείο με στραβοκοίταξε και το ‘κοψα. Η αλήθεια είναι πως έχω να αφήσω πουρμπουάρ 4 χρόνια. Θα μου πεις εγώ δεν έχω πουρμπουάρ, τι να δώσω;)

-Την ψήνει λοιπόν το απέναντι μπαράκι (ονόματα δε λέμε, επιχειρήσεις δεν θίγουμε),  να παραιτηθεί και να αναλάβει την πρωινή βάρδια εκεί με μισθό και ποσοστά επί των εισπράξεων παρακαλώ.

-Αυτό έχει να δει πελάτη από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, τι ποσοστά;

-Αυτό δεν το σκέφτηκε είναι αλήθεια. Τα βρόντηξε, έφυγε και έπιασε δουλειά στον απέναντι. Στο τέλος του μηνός πάει στο αφεντικό και ζητάει το μισθό και τα ποσοστά. Τότε αυτός της λέει ότι ποσοστά δεν μπορεί να πάρει αφού δεν υπήρχαν αρκετές εισπράξεις.

-Πήρε όμως μισθό ε;

-Μπαααα. Ο τύπος θρασύτατα της είπε ότι παράκουσε. Δεν της υποσχέθηκε να την πληρώνει ΓΙΑ τη δουλειά αλλά ΟΤΑΝ έχουν δουλειά.

-Με δουλεύετε ρε; Πίστεψε αυτό το λαμόγιο; Αυτός έχει ρίξει τους πάντες.

-Μετά είναι και τα γκομενικά της. Σκατά κι αυτά.

-Κέρατο;

-Παντρεμένος. Που δήλωσε δυστυχής κλπ και πως χωρίζει σε ένα μήνα.

Αρχισα να γελάω από μέσα μου για να μη με ακούσει η καταθλιπτική. Ακόμα πιάνει αυτή η ατάκα ρε γαμώτο; Θα τρελαθώ!

-Και;

-Και έχει περάσει ένας χρόνος.

-Που χώρισε;

-Οχι, που έκανε κι άλλο παιδί.

Εκεί άρχισα να γελάω απ’ έξω μου. Η καταθλιπτική μολονότι δεν μας άκουγε άρχισε να στριφογυρίζει στον καναπέ ενοχλημένη από την χαρούμενη ατμόσφαιρα

-Δε μου λες, η καταθλιπτική ψηφίζει Τσίπρα;

-Ψήφιζε. Τώρα είναι τρομερά απογοητευμένη.

-Που δεν την πήρε σύμβουλο;

-Μην κοροϊδεύεις. Η κοπέλα πίστεψε ότι θα γεννηθεί μια καινούρια Ελλάδα

-Και ποιος θα τη γεννήσει; Ο Κατρούγκαλος;

-Σταμάτα, θα σ΄ακούσει!

-Λοιπόν πες της εκ μέρους μου ότι τσάμπα δίνει το χρήμα στους γιατρούς. Εχω κάνει εγώ τη διάγνωση δωρεάν: δεν είναι καταθλιπτική. Μαλάκω είναι.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News