Μπορεί να μην είναι το πιο πετυχημένο αστείο της χρονιάς αλλά σε μερικές περιπτώσεις είναι πιο σημαντικές οι προθέσεις από το αποτέλεσμα. Ειδικά όταν πρόκειται για μια προσπάθεια της Εφημερίδας των Συντακτών να κάνει χιούμορ συνδέοντας το House of Cards, τον ΔΟΛ και τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ.

Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα στο site της συγκεκριμένης εφημερίδας (σ.σ. και μάλιστα στη στήλη των πολιτικών παρασκηνίων) η απόφαση του Mega να μεταδώσει τη δημοφιλή αμερικανική σειρά οφείλεται χωρίς αμφιβολία στον ισχυρό άνδρα του ΔΟΛ Σταύρο Ψυχάρη. Απόδειξη; Μα επειδή μια από τις τελευταίες προσφορές του ΔΟΛ στους αναγνώστες ήταν τα βιβλία του Τέως!

Και τι σχέση έχει ο Τέως με το House of Cards είναι η επόμενη (σ.σ.: λογική) ερώτηση. Μα είναι απλό! Σύμφωνα με τον συντάκτη (σ.σ.: «Α.Ψ.» τα αρχικά του…) ο Κέβιν Σπέισι που πρωταγωνιστεί είναι ολόιδιος με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο! Αρα οι τηλεθεατές θα βλέπουν τον Φράνκ Αντεργουντ να δολοπλοκεί και χάρη στην ομοιότητα θα δέχονται υποσυνείδητα μηνύματα υπέρ του Βασιλιά! «Και αυτός ένας έμμεσος τρόπος για να ολοκληρωθεί η αναδόμηση της εικόνας του Κωνσταντίνου στην οποία επιδόθηκαν ασμένως τα στελέχη του «Βήματος», καταλήγει υπερήφανα ο συντάκτης.

Ναι πράγματι κάποιοι μπορεί να παρεξηγήσουν το παραπάνω δημοσίευμα και να το πάρουν στα σοβαρά. Αλλά αυτό είναι ένας από τους λόγους που κάνουν ένα αστείο πετυχημένο. Ο άλλος είναι η ελπίδα ότι πρόκειται γι’ αστείο.

Και ξαφνικά μέσα στα διασταυρούμενα πυρά του twitter, εκεί που η Ολγα Γεροβασίλη διεξάγει τις τιτανομαχίες των 140 χαρακτήρων με τον Γιώργο Κουμουτσάκο, ξεπροβάλλει το tweet του Θεόδωρου Πάγκαλου. Στα Ιταλικά. Με ένα διάλογο που πιθανότατα έχει να κάνει με την παρουσία καραμπινιέρων στα ελληνοαλβανικά σύνορα αλλά που όσο και να προσπαθήσει κανείς να το κατανοήσει θα βρεθεί σε λογικό αδιέξοδο. Εκτός αν είναι γνώστης μιας ειδικής κωδικής διαλέκτου»: των «παγκαλικών».

Σε ελεύθερη μετάφραση πάντως η παρέμβαση του πρώην υπουργού έχει ως εξής: «-Τι στο διάολο συμβαίνει Ρέντσι; Είσαι ο νέος Μουσολίνι με τους Αλβανούς στα ελληνικά σύνορα;
-Άντε γ… Αλέξη! Είμαι ο Ντούτσε της Ιταλίας»

«Το σαχλαμαριστάν, το εκσυγχρονιστάν των προοδευτικών Κέντρου, Αριστεράς και Δεξιάς για το θέμα της γλώσσας πρέπει να τελειώσει». Με αυτές τις τυπικά «Ζουράρειες» εκφράσεις ο βουλευτής των ΑΝΕΛ απευθύνθηκε κατά τη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, στην αναπληρώτρια υπουργό Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου ζητώντας να αναθεωρηθεί το θέμα της διδασκαλίας της γλώσσας των Ελληνικών στα σχολεία καθώς η γλώσσα συνδέεται άρρηκτα με το ήθος και την ταυτότητα του Ελληνισμού. Και εκ παραλλήλου προτείνει οι ξένες γλώσσες να αρχίσουν να διδάσκονται από την 5η δημοτικού και μετά.

Μοιράζονται κοινή αντίληψη για την επιλογή προσώπων (σ.σ.: με κορυφαίο παράδειγμα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας). Την ίδια αγάπη για τις προσλήψεις και τους διορισμούς. Τις ίδιες ατάκες – πυροτεχνήματα για τη διαπλοκή και τα συμφέροντα. Την ίδια αντίληψη για το πώς φτάσαμε στο μνημόνιο (σ.σ.: η σχετική εξεταστική επιτροπή σταματούσε άλλωστε το 2009…). Εχουν αλληλεγγύη και ποτέ ο ένας δεν στρέφεται εναντίον του άλλου. Ε, καιρός να μοιραστούν και το ίδιο παρατσούκλι.

Σύμφωνα με τον Βηματοδότη, ο Αλέξης Τσίπρας παραπονιέται τελευταία σε συνομιλητές του ότι είναι «κουρασμένος». Μάλιστα το ρεπορτάζ επικαλείται και δηλώσεις ενός πολύ κοντινού του ανθρώπου: του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη οποίος παραδέχεται επίσης πως ο Αλέξης είναι «κουρασμένος αλλά αισιόδοξος».

Ναι. Αυτήν ακριβώς τη λέξη χρησιμοποίησε! Που είχε χρησιμοποιηθεί από τον Κώστα Καραμανλή προς το τέλος της διακυβέρνησής του σύμφωνα με διαρροές και του έμεινε σαν εμβληματικό προσωνύμιο μέχρι σήμερα. Τυχαίο; Είναι κι αυτό κομμάτι της γενικότερης «καραμανλοποίησης» του Αλέξη Τσίπρα ή η προσήλωση στο πολιτικό του «είδωλο» είναι τόση που αρχίζει να αυθυποβάλλεται και να του μοιάζει έστω και μετά από ένα μόλις χρόνο στην εξουσία;

Αν μέσα στους επόμενους μήνες πάντως, εμφανιστεί και ένα playstation στο Μέγαρο Μαξίμου, θα είμαστε σίγουροι.

Λίγους μήνες πριν τον διορισμό του Νίκου Καρανίκα που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ της 2ας Ιανουαρίου 2016 ήδη η αδελφή του Ξανθίππη, εκλεγμένη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου 2012, είχε ήδη μπει στο Δημόσιο ως γραμματέας του προέδρου του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα Δημοκρατία.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα η Ξανθίππη Καρανίκα τον περασμένο Μάιο επιλέχτηκε από τον πρώην πρόεδρο του ΟΛΘ (σ.σ.: νυν γενικό γραμματέα του υπουργείου Παιδείας) Γιάννη Παντή όταν εκείνος για τις νέες αρμοδιότητές του αναζητούσε γραμματέα στο λιμάνι και προσλήφθηκε μέσω εργολαβίας, αφού προσλήψεις στην ΟΛΘ δεν γίνονται στο πλαίσιο των λεγόμενων «εργολαβικών προσλήψεων βοηθητικών εργασιών».

Οταν ο Γιάννης Παντής αποχώρησε από τη θέση του Προέδρου του ΟΛΘ η θέση του παραμένει άδεια – όχι όμως και της γραμματέως του που παραμένει στη θέση της. Βέβαια ο μισθός της κυμαίνεται στα 540 ευρώ (σ.σ.: δηλαδή το 1/4 του μισθού του αδερφού της και διαφέρει κατά πολύ από τους παλιότερους έφταναν τα 1.800 ευρώ μεικτά.

Βέβαια η ουσιαστική αργομισθία της Ξανθίππης Καρανίκα της έδινε άπλετο χρόνο για ακραίες και ενίοτε επιθετικές παρεμβάσεις μέσω των social media. Χαρακτηριστική είναι η ανάρτηση του Θανάση Χειμωνά στο facebook λίγο αφότου αποκαλύφθηκε το θέμα: «το όνομα Ξανθούλα Καρανίκα είναι γνωστό σε όλους εμάς τους “γερμανοτσολιάδες” των social media. Από τα πλέον χυδαία και ανήθικα συριζοτρόλ, πρωτοστάτησε στις περισσότερες ιντερνετικές επιθέσεις και στοχοποίησεις που πραγματοποίησαν οι έμμισθες ορδές της Κουμουνδούρου τα τελευταία έξι χρόνια. Μιλάμε για το άτομο που εμμέσως δικαιολόγησε την εν ψυχρώ δολοφονία από τρομοκράτες του 50χρονου ταξιτζή στην Πάρο ενώ πρόσφατα ταύτισε τον αδερφό της με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Μαθαίνω πως η Ξανθούλα διορίστηκε και αυτή στο Δημόσιο. Όχι άδικα. Τόσα χρόνια τη μάτωνε τη φανέλα».

Σε ένα νοσταλγικό προσκλητήριο των φιλοβασιλικών της Νέας Δημοκρατίας όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 είχαν πάει ομαδικά στο Λονδίνο για να παραστούν στο γάμο του Παύλου με τη Μαρί Σαντάλ, επιδόθηκε από την εκπομπή του στο ΑΡΤ ο Γιώργος Καρατζαφέρης.

Αφορμή ήταν ένα σχόλιο του προέδρου του ΛΑΟΣ για τον Πάνο Καμμένο και για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στα Δωδεκάνησα όταν ξαφνικά με την αναφορά του ονόματος του υπουργού Εθνικής Άμυνας ο Γιώργος Καρατζαφέρης αρχίζει να καρφώνει τον κυβερνητικό εταίρο του Αλέξη Τσίπρα: «Μαζί είχαμε πάει Πανούλη Καμμένο στου άλλου Παύλου τον γάμο στο Λονδίνο που μου ‘λεγες “θα με πάρεις μαζί” και σε πήρα και πήγαμε…; Εσύ δεν ήσουν εκεί που στριμωχνόσουν να βγεις μπροστά;».

Στη συνέχεια μάλιστα η συμπαρουσιάστρια του Γιώργου Καρατζαφέρη, ενώ ο ίδιος έκανε δήθεν ότι θέλει να προχωρήσει η εκπομπή του ζήτησε να παραμείνουν στο θέμα. Και όλως τυχαίως, αμέσως έπεσε video από εκείνο τον γάμο (σ.σ.: όπου πάντως δεν εμφανίζεται ο Πάνος Καμμένος γιατί σύμφωνα με τον Γιώργο Καρατζαφέρη είχε μείνει μέσα να χαιρετίσει).

Κι ενώ το video έδειχνε τους νεοδημοκράτες βουλευτές να βγαίνουν από τον ναό για να μπουν στο πούλμαν (σ.σ.: σαν σχολική εκδρομή…) ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ άρχισε να τους κατονομάζει: «Ο Βουγιουκλάκης είναι εδώ… ο Βυζοβίτης που έφυγε πιο πέρα – τι ωραία εποχή ρε παιδί μου, πα… πα… πα… – ο Μπουλούκος ήτανε…».

Η αναφορά του Γιώργου Καρατζαφέρη δεν φαίνεται τυχαία καθώς πρόσφατα ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να ιδρύσει νέο κόμμα (σ.σ.: άλλο ένα νέο κόμμα δεξιότερα της ΝΔ) και ο Πάνος Καμμένος αποτελεί ίσως την σημαντικότερη δεξαμενή ψηφοφόρων. Τώρα βέβαια αν ο χαρακτηρισμός «φιλοβασιλικός» αποτελεί κάτι αρνητικό για τους ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ, παραμένει άλλο θέμα.

Είναι λίγο ειρωνικό, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας (σ.σ.: ο άνθρωπος που είχε χρησιμοποιήσει λίγο καιρό πριν τον όρο «τεχνοφασισμός» και που είχε μιλήσει για τους servers που «καρφώνουν» τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων…) μίλησε στο Digital Economy Forum 2016 που έγινε το βράδυ της Τετάρτης στο Intercontinental.

Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν και ο γενικός διευθυντής ΣΕΠΕ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής & Επικοινωνιών) Γιάννης Σύρρος που ανάμεσα σε άλλα μίλησε για την «υποχρέωση να συντονιστεί η χώρα μας στο νέο περιβάλλον ψηφιακής τεχνολογίας, δημιουργώντας ταυτόχρονα χιλιάδες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης, που θα αν

Λίγα λεπτά πριν από αυτή την εικόνα ο χρυσαυγίτης ευρωβουλευτής Ελευθέριος Συναδινός είχε πει ότι «οι Τούρκοι είναι σαν τα σκυλιά: γαβγίζουν και όταν έλθει ο εχθρός, οπισθοχωρούν». Και αποβλήθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα από τον πρόεδρο Μάρτιν Σουλτς. Στο video φαίνεται καθαρά ο κύριος Συναδινός να κάνει πώς δεν καταλαβαίνει. Και ο Μάρτιν Σουλτς να καλεί τον «κλητήρα» για να τον βγάλει έξω.

Μόνο που η εμφάνιση του «κλητήρα» θυμίζει περισσότερο «ντουλάπα». Και βλέποντάς τον ο χρυσαυγίτης κάνει ακριβώς ό,τι κατηγορούσε τους Τούρκους: Αφού «γαύγισε», μπροστά στον κίνδυνο να τον πιάσει από το σβέρκο ο κλητήρας και να τον οδηγήσει έξω σαν κουτάβι, υποχωρεί.

Με τον δικό του πανηγυρικό τρόπο, σε μια ομαδική φωτογραφία με στρατιώτες που ανέλαβαν τις εργασίες να τον σηκώνουν στα χέρια, ο Ηλίας Ψινάκης ανακοίνωσε μέσω social media την ολοκλήρωση των υποδομών στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα προκειμένου να φιλοξενηθούν 100 πρόσφυγες, όπως έχει ήδη συμφωνηθεί με το κυβερνητικό συντονιστικό όργανο.

«Μόλις τελειώσαμε με τα παιδιά τις εργασίες και είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε 20 οικογένειες προσφύγων με τα παιδάκια τους για να τους παράσχουμε μια αξιοπρεπή φιλοξενία και να απαλύνουμε τις τραυματικές τους εμπειρίες» σημειώνει στη λεζάντα της φωτογραφίας που ανέβασε στο instagram.

Η αλήθεια είναι ότι κάθε μεγάλος καλλιτέχνης παράγει το ίδιο έργο σε διαφορετικές παραλλαγές. Γιατί για να παραχθεί μεγάλη Τέχνη πρέπει ο δημιουργός να βουτήξει μέσα στις εμμονές του, να αντιμετωπίσει τους δαίμονές του και να τους φέρει στην επιφάνεια. Το ίδιο συμβαίνει και με την μεγάλη «καλλιτέχνιδα των συνεντεύξεων» που ακούει στο όνομα Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Εργα της (σ.σ.: δηλαδή συνεντεύξεις της) δημοσιεύονται συνέχεια σε έντυπα του εσωτερικού και του εξωτερικού. Και όλα ακολουθούν την ίδια περίπου «χορογραφία»: Πρώτες ενδείξεις προδοσίας, έναρξη του πολέμου στο πρόσωπό της λόγω της αδιαπραγμάτευτης στάσης της, άρνηση υιοθέτησης πορισμάτων επιτροπής, προδοσία και συνθηκολόγηση, αοριστίες για τις εναλλακτικές λύσεις, βρίσιμο Τσίπρα.

Και ναι μεν όταν επαναλαμβάνεις κάτι πολλές φορές στο μυαλό του κοινού μετατρέπεται από άποψη σε γεγονός (σ.σ.: «τόσες φορές τα έχει πει η γυναίκα, άρα έτσι θα έγιναν…» σκέφτεται ο μέσος ακροατής). Μόνο που κάθε φορά, ειδικά στις μεγάλες παραστάσεις πρέπει να εισάγεις καινούρια στοιχεία ώστε να τραβήξεις το ενδιαφέρον του κοινού (σ.σ.: ας πούμε για το κλίμα «κατήφειας» στο Μαξίμου μετά το δημοψήφισμα έχει μιλήσει πιο παραστατικά ήδη ο Γιάνης Βαρουφάκης…) και να δώσεις στους δημοσιογράφους που θα αναπαράγουν την «παράσταση» μια δικαιολογία για τα πολλά θαυμαστικά που θα χρησιμοποιήσουν. Αρκεί τα καινούρια στοιχεία να μην αναιρούν τα προηγούμενα.

Και η αλήθεια είναι ότι στην πρόσφατη συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στις «Ιστορίες» του Σκάι (σ.σ.: την «ερπύστρια της προπαγάνδας» όπως έχει αποκαλέσει το κανάλι η ίδια), μπήκαν στην αφήγηση δύο νέα στοιχεία. Πρώτον, η βεβαιότητά της ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε συμφωνήσει με τους δανειστές πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου (σ.σ.: «Δεν το υιοθετώ ως θεωρία, είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι ο κ. Τσίπρας, ενδεχομένως και πριν τις εκλογές, είχε συμφωνήσει με τους δανειστές» είναι ακριβώς τα λόγια της. Ομως ΚΑΙ «απολύτως πεπεισμένη» ΚΑΙ «ενδεχομένως» γίνεται; ). Και δεύτερον ο χρόνος κατά τον οποίο ο Γιάνης Βαρουφάκης παρουσίασε το σενάριο των παράλληλων πληρωμών με IOU (σ.σ.: πρώτη φορά αναφέρεται ότι ήταν ήδη έτοιμο το σχέδιο από τον Μάιο οπότε και της το παρουσίασε).

Και ναι μεν η αποκάλυψη (σ.σ.: διότι περί αποκάλυψης πρόκειται) για το σχέδιο παράλληλου νομίσματος είναι πρώτη φορά που μπαίνει στο ρεπερτόριο από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου αλλά το θέμα της συμφωνίας του Αλέξη Τσίπρα με τους δανειστές πριν τις εκλογές, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με παλαιότερες συνεντεύξεις της (όπου ο Αλέξης Τσίπρας έπεσε θύμα εκβιασμού κατά τη 17ωρη διαπραγμάτευση).

Ισως για την ανακολουθία αυτή να φταίει η πιεστική ανάγκη του «καλλιτέχνη» για νέο υλικό. Ισως πάλι να φταίει η μεγάλη εξοικείωση με το σενάριο που αφηγείται κάθε (μα κάθε…) φορά. Εξοικείωση που την έκανε να χαλαρώσει υπερβολικά. Πάντως αν αποφασίσει τελικά να ακολουθήσει το σενάριο σύμφωνα με το οποίο όλα ήταν στημένα πριν καν εκλεγεί ο Αλέξης Τσίπρας ίσως χρειαστεί πέρα από το «είμαι απολύτως βέβαιη» και κάποιες αποδείξεις παραπάνω. Αλλιώς κινδυνεύει να κλονιστεί η αξιοπιστία της ως μάρτυρας κατηγορίας – που λένε και στους αγαπημένους τους χώρους, τα δικαστήρια.

Και αν συμβεί αυτό τότε ακόμα και εκείνοι που την καλούν στα πλαίσια μιας ευηθούς αντιπολιτευτικής επικοινωνιακής στρατηγικής (σ.σ.: κάτι σαν «έλα Ζωή, πες μας πόσο κακός είναι ο Αλέξης…») δεν θα μπορούν πλέον να την χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά.

Το καραβάνι προχωράει αλλά πολλοί επιλέγουν να μην το ακολουθούν πλέον. Και ένας από αυτούς που το εγκατέλειψαν στην τύχη του – και μαζί με αυτό και τον Αλέξη Τσίπρα – είναι η σκιώδης image maker των πρώτων μηνών της πρωθυπουργίας του, η Ζωή Χαλιδιά. Πρόκειται για την κυρία που παραχώρησε το διαμέρισμά της (σ.σ.: με τη γάτα Ιμαλαΐων εντός του) για τις συναντήσεις που πρωταγωνίστησαν στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών. Πρόκειται επίσης για την καλοντυμένη γυναίκα με το αυστηρό ύφος που εμφανιζόταν πάντα πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα τον παλιό καλό καιρό κρατώντας μάλιστα ακριβές τσάντες (σ.σ.: που δεν είχαν μείνει ασχολίαστες). Και πρόκειται για τη γυναίκα που έπειτα από τη μεταστροφή του Αλέξη Τσίπρα εγκατέλειψε το project του «σουλουπώματός» του.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει στη στήλη του στα Νέα ο Γιώργος Παπαχρήστος, η απουσία της έχει κοστίσει πολύ και στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Και όχι ψυχολογικά. Και εξωτερικά η απουσία της είναι πλέον ορατή και δια γυμνού οφθαλμού. Τα ρούχα του π.χ., λόγω της αύξησης βάρους έχουν αρχίσει να πέφτουν στραβά επάνω του και να δίνουν την εντύπωση ότι ασφυκτιά μέσα τους. Οι στάσεις του σώματός του έχουν ξεφύγει (σ.σ.: ξανά) προς το το look καφετέριας. Και οι νέοι συνεργάτες του (σ.σ.: βλέπε Νίκος Καρανίκας) δίνουν την εντύπωση ότι η μάχη μέσα του ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον καταναλωτή χύμα τσίπουρου έχει κριθεί οριστικά υπέρ του δεύτερου.

Ολα τα παραπάνω δεν αποκλείεται να είναι συνέπειες της απουσίας της κυρίας Χαλιδά που από την αρχή προσπάθησε να μεταλαμπαδεύσει την αστική και κοινωνική της παιδεία στον νέο πρωθυπουργό αλλά τον εγκατέλειψε όταν διαπίστωσε πως «το κλίμα του Μαξίμου δεν της αρέσει πλέον».

Τι κι αν ο Αλέξης Τσίπρας της πρότεινε διορισμούς στη Βουλή… Τι κι αν της πρότεινε αξιώματα στο Μαξίμου, εκείνη αρνήθηκε (σ.σ.: και αν κρίνουμε από τη σημειολογία της παρουσίας της, μέλλον προσβλήθηκε κιόλας). Και πάντα σύμφωνα με τον Γιώργο Παπαχρήστο, τσακώθηκε με το «πουλέν» της σε τέτοιο βαθμό που ο Αλέξης να εξομολογηθεί πως «κανείς δεν του έχει μιλήσει ποτέ έτσι ξανά». Βέβαια, πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η απάντησή της είχε να κάνει με την «διάψευση των ελπίδων του λαού», με το «πού οδηγεί τη χώρα ο Αλέξης» και με το γεγονός ότι η κυβέρνησή του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι πραγματικά αριστερή κυβέρνηση» κοκ.

Ποιο είναι το δίδαγμα από όλα αυτά; Ότι το κακό με τους πραγματικά χρήσιμους και ικανούς (σ.σ.: και τους εύπορους μάλλον…) ανθρώπους είναι ότι κάνουν κάτι επειδή το θέλουν. Και ότι γι’ αυτούς μετρούν κυρίως οι προσωπικές σχέσεις (σ.σ.: και το κέφι τους) και όχι τα ανταλλάγματα σε διορισμούς ή οι αμοιβές.

Σε 134 χαρακτήρες ενός tweet υπό μορφή κουίζ, συνόψισε η πρώην υπουργός τις ανακολουθίες της πρωθυπουργικής επίσκεψης: «Τουρκία: Αριστερός Διδάκτορας σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο και ανακοίνωση συνεργασίας στον τομέα ΜΜΕ μετά το κλείσιμο της Ζaman. Ποιος είναι;»

Πάλι καλά δηλαδή που οι γυναίκες δημοσιογράφοι στις οποίες προσέφεραν λουλούδια ο Αλέξης με τον Αχμέτ δεν φορούσαν μαντίλες – όπως απαιτεί διακριτικά το τουρκικό καθεστώς – γιατί τότε δεν θα της έφταναν καμιά 10ριά tweets.

Ο Ευάγγελος Αντώναρος είναι ο άνθρωπος που κατά πάσα πιθανότητα έφτιαξε λογαριασμό στο twitter για να μπορεί να αποθεώνει τον Κώστα Καραμανλή. Μια στις δύο αναρτήσεις του αφορούν έμμεσα ή άμεσα τον πρώην πρωθυπουργό το φως της ζωής του, τον φάρο που τον οδηγεί, τον καλύτερο πρωθυπουργό του Σύμπαντος, τον άνθρωπο που τον έκανε για μια μικρή στιγμή στον χωροχρόνο κυβερνητικό εκπρόσωπο. Και ο Κώστας Καραμανλής, ο πρίγκηπας της Πρώτης Σερρών, του έκανε την τιμή να τον χρίσει «κύκλο» του. Που σημαίνει ότι μπορεί να ντουμπλάρει πλέον το «σιωπηλό τοτέμ της Ραφήνας» και να μιλάει για λογαριασμό του (σ.σ.: κάτι σαν τις μεταγλωττίσεις των βραζιλιάνικων σειρών), βγάζοντάς τον (σ.σ.: και από αυτόν…) τον κόπο!

Ακόμα κι όταν απέτυχε να πείσει τους νεοδημοκράτες να ψηφίσουν τον εκλεκτό του Καραμανλισμού, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο μεγάλος ευεργέτης του, το πολιτικό κεφάλαιο, η χρυσή εφεδρεία της χώρας που λάμπει σαν τον ήλιο πάνω στη θάλασσα της Ραφήνας (σ.σ.: όπως φαίνεται από τις παραλιακές ταβέρνες), δεν του κράτησε κακία. Ο Κώστας Καραμανλής έχοντας εντρυφήσει στο ευ αγωνίζεσθαι μέσα από ατέλειωτες ώρες αθλητικών προσομοιώσεων στο playstation, φάνηκε μεγαλόψυχος. Και τον συγχώρεσε, επιτρέποντάς του να συνεχίσει να ζει ως «κύκλος» του.

Γι’ αυτό και η επέτειος της 7ης Μαρτίου, της ημέρας που ο «Μεγάλος Διοριστής» (σ.σ.: αυτό θα ήταν το ινδιάνικο όνομα του Κώστα Καραμανλή) ήρθε στην εξουσία, είναι για τον Ευάγγελο Αντώναρο ό,τι είναι ο Άγιος Βαλεντίνος για τους ερωτευμένους: ημέρα γιορτής της αφοσίωσης και του πάθους. Και το γιόρτασε με – τι άλλο; – ένα εμβληματικό tweet: «Σαν σήμερα πριν 12 χρόνια ο Κώστας Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές κι έγινε ένας από τς δυο σημαντικώτερους (sic) πρωθυπουργούς της Μεταπολιτευσης». Πώς αλλιώς να γιορτάσεις τον δεύτερο Χρυσό Αιώνα που αξιώθηκες να ζήσεις αν όχι αποθεώνοντας αυτόν που σου έδωσε τη δυνατότητα από τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου να ρίχνεις τις ευθύνες για τις πυρκαγιές στα πεύκα;

ΥΓ.: Οσο για το «σημαντικώτερους» ας μη βιαστούμε να προσάψουμε στον Διόσκουρο του Καραμανλισμού, άγνοια ορθογραφίας. Προφανώς ο Λάνσελοτ της Ραφήνας, θέλει με τον τρόπο αυτό να αποτίσει φόρο τιμής στον άλλο μεγάλο στυλοβάτη του Καραμανλισμού: τον Αλέξη Τσίπρα (σ.σ.: ίσως μάλιστα να είναι αυτός ο άλλος «σημαντικΩτερος» πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, ποιος ξέρει…). Γιατί υιοθετώντας  και τον εναλλακτικό τρόπο γραφής (σ.σ.: μακριά από τους μικροαστικούς ορθογραφικούς περιορισμούς) του Νίκου Καρανίκα, του νέου συμβούλου του πρωθυπουργού, ουσιαστικά τον τιμάς. Και χωρίς άλλο, αυτό ακριβώς είχε σκοπό να κάνει ένας gentleman σαν τον Ευάγγελο Αντώναρο με αυτή τη μικρή (εκούσια ασφαλώς…) ανορθογραφία, γράφοντας το «σημαντικότερος» με ωμέγα.

Ηταν μια επιτηδευμένη κίνηση γνήσιου συριζαϊκού αντικομφορμισμού: Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης βγάζει δύο σακούλες (σ.σ.: μια με φρούτα και μια που περιείχε μόνο ένα μυστηριώδες ασημόχαρτο την οποία ακούμπησε πάνω στη φθαρμένη κλειστή θήκη ενός i-pad) και αρχίζει να τα καθαρίζει όση ώρα περίμενε να αρχίσει η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα.

Φυσικά η φωτογραφία έκανε τον γύρο του Διαδικτύου. Συνοδευόμενη από τα αναμενόμενα σχόλια έκπληξης – ειδικά από όλους εκείνους που οι «αστικές» τους αγκυλώσεις στους κανόνες καλής συμπεριφοράς δεν μπορούν να συλλάβουν αυτό που συνέβαινε. Μόνο που κανείς δεν σκέφτηκε ότι αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος της: να κάνει ένα statement.

Αν κοιτάξουμε την εικόνα προσεκτικά, θα δούμε ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν ταιριάζουν. Κατ’ αρχήν στη σακούλα βρίσκονται ένα πορτοκάλι, δύο αχλάδια και ένα μήλο. Αν είχαν αγοραστεί από κάποιο μανάβη καθ’ οδόν προς την Κεντρική Επιτροπή δεν θα ήταν χύμα μέσα στη σακούλα – κανείς δεν φεύγει με μια σακούλα ετερόκλητα (σ.σ.: και αζύγιστα) φρούτα από τον μανάβη. Πιθανότατα λοιπόν τα έφερε από το σπίτι. Επί τούτου. Για να τα καθαρίσει μπροστά στις κάμερες. Και να δείξει σε όλους ότι η Κεντρική Επιτροπή είναι μια προέκταση της κουζίνας της. Και ότι στον κόσμο της επανάστασης εκείνο που μετράει περισσότερο από τους μικροαστικούς καλούς τρόπους είναι η ανάγκη για τις βιταμίνες που σου δίνει ένα φρούτο.

Γιατί όμως τότε δεν έφερε μαζί και ένα κατάλληλο μαχαίρι; Όλοι γνωρίζουμε ότι τα φρούτα καθαρίζονται καλύτερα με εκείνα τα μυτερά μαχαίρια με την πλαστική λαβή που βρίσκει κανείς χύμα στις λαϊκές αγορές. Αντί για αυτό όμως η αναπληρώτρια υπουργός κρατάει ένα απλό μεταλλικό μαχαίρι πολύ μικρότερης αποτελεσματικότητας. Ξέχασε να το φέρει από το σπίτι; Ή έκανε ένα ακόμα statement ότι στο αξιακό σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα μαχαίρια είναι ίσα και ότι η αξιολόγηση των μαχαιριών αποτελεί μνημονιακό κατάλοιπο που πρέπει επιτέλους να εκλείψει;

Επειτα δεν μάθαμε ποτέ τι απέγιναν τα φρούτα που καθάρισε. Τα έφαγε όλα εκείνη – λίγο απίθανο για μια πολιτικό που με κάθε ευκαιρία μιλάει για ολιγάρκεια (σ.σ.: ας θυμηθούμε την μινιμαλιστική φιλοσοφία των γεμιστών ή την λαϊκή σοφία της πίτας που έχει κατά καιρούς χρησιμοποιήσει ως οδηγίες επιβίωσης σε εποχές λιτότητας). Τα μοίρασε στους γύρω της πραγματοποιώντας ένα άτυπο συσσίτιο; Ή τα τοποθέτησε μέσα στο αλουμινόχαρτο της δεύτερης σακούλας για να τα φάει αργότερα; Και αν ισχύει το τελευταίο δεν την απασχόλησε ότι το μήλο θα μαυρίσει (σ.σ.: όπως συμβαίνει μετά από λίγη ώρα στα φρεσκοκαθαρισμένα μήλα) και ότι το πορτοκάλι θα πικρίσει (σ.σ.: όπως επίσης συμβαίνει μετά από λίγη ώρα στα φρεσκοκαθαρισμένα πορτοκάλια); Και επιπλέον, μετά το καθάρισμα, δεν θα έπρεπε να πλύνει κάπου τα χέρια της; Ή δεν την απασχολούσε γιατί τα χέρια που κολλάνε από ζουμιά φρούτων δεν είναι χέρια διαπλεκόμενων αλλά χέρια με ηθική ανωτερότητα;

Προφανώς τίποτα από αυτά δεν απασχόλησε την Θεανώ Φωτίου, πιθανότατα γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν έχει πραγματικά σημασία. Το μήνυμα που μεταφράζεται ως «εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους τους καθωσπρέπει που μας οδήγησαν εδώ αλλά λειτουργούμε αυθόρμητα και αυτό πρέπει να το εκτιμήσετε και να μας τα συγχωρήσετε όλα», είχε ήδη σταλεί στους κατάλληλους αποδέκτες.

Εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι από τις πρώτες πολιτικο-γαστριμαργικές παρεμβάσεις της κυρίας Φωτίου ήταν οι περίφημες «μαρμελάδες για τους άπορους». Παρέμβαση που έγινε μπροστά στην Ραχήλ Μακρή κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής ανταλλαγής μπινελικίων και που ξεχάστηκε στη συνέχεια με τις πολύ πιο «πιασάρικες» αναφορές για τα γεμιστά. Όμως η μνήμη της πρώτης δημόσιας ασυναρτησίας σου δεν σε αφήνει εύκολα. Και επιστρέφεις σε αυτήν με κάθε ευκαιρία, έστω και υποσυνείδητα. Διότι ας μην το ξεχνάμε: Οι μαρμελάδες από φρούτα δεν γίνονται;

Η μετακόμιση της ΝΔ στα νέα γραφεία στην οδό Πειραιώς 62 έχει ήδη αρχίσει να δημιουργεί τους πρώτους προβληματισμούς. Οχι τόσο στα στελέχη του κόμματος ή στους βουλευτές που πρέπει να προσαρμοστούν στο «λαϊκό» περιβάλλον του Ταύρου (σ.σ.: ειδικά γύρω από τα γραφεία υπάρχει το ημι-αστικό τοπίο μιας συνεργειακής no mans land) όσο στους δημοσιογράφους που καλύπτουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Διότι ως γνωστόν οι δημοσιογράφοι συνηθίζουν να χρησιμοποιούν την περιοχή στην οποία βρίσκονται τα γραφεία του κόμματος για να μην επαναλαμβάνουν συνέχεια την ονομασία του. Π.χ. «Από τη Ρηγίλλης έγινε γνωστό…» έλεγαν όταν ήθελαν να μιλήσουν για τη Νέα Δημοκρατία την εποχή που είχε τα γραφεία της στην οδό Ρηγίλλης. Ή μετά όταν μετακόμισε στη Συγγρού (σ.σ.: τη λεωφόρο που είναι έτσι κι αλλιώς φορτισμένη από τον Εθνάρχη) έλεγαν π.χ. για «… πληροφορίες από τη Συγγρού που αναφέρουν ότι…».

Τώρα όμως; Τι θα λένε; «Η απάντηση του Μοσχάτου στον ΣΥΡΙΖΑ είναι…»; Ή «ο Ταύρος διεμήνυσε στους βουλευτές…»; Δεν πάει.

Γι’ αυτό και οι περισσότεροι έχουν ξεκινήσει μια εκστρατεία αναβάθμισης της περιοχής. Και σε όποια ρεπορτάζ κάνουν σχετικά με τα νέα γραφεία δεν αναφέρουν καθόλου την περιοχή παρά μόνο την οδό Πειραιώς. Φροντίζοντας να τονίσουν (σ.σ.: αυθαίρετα…) ότι η περιοχή στην οποία θα εγκατασταθεί η ΝΔ είναι «ανερχόμενη» σα να πρόκειται για ένα νέο trend τύπου «Γκάζι», όπου τα βιομηχανικά κτίρια αποκτούν ένα μεταμοντέρνο χαρακτήρα. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα έχει άλλη γνώμη.

Λες και οι Τούρκοι το κάνουν επίτηδες για να διαψεύσουν τη Θεανώ Φωτίου. Η μόνιμη τουρκική αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, ανέβασε στον λογαριασμό της στο twitter μια εικόνα από τις πίτες που προσέφερε ο Αχμέτ Νταβούτογλου στην γερμανίδα καγκελάριο,  Ανγκελα Μέρκελ και τον Μαρκ Ρούτε με σχόλιο «οι συζητήσεις συνεχίζονται. Ερχεται τουρκική πίτα».

Την ίδια στιγμή, γίνεται γνωστό ότι η τουρκική πλευρά, απαιτεί 15 δις ευρώ για να πραγματοποιήσει όσα ζητάει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Με δεδομένο ότι στην εικόνα φαίνονται γύρω στα 10 κομμάτια πίτα, συμπεραίνει κανείς ότι μιλάμε για κόστος 1,3 δις ευρώ το κομμάτι…

Ας σταματήσουμε κάπου εδώ. Μπορεί για αιώνες το Εθνος να ταλανίζεται από υπαρξιακά ερωτήματα όπως «ποιοι είμαστε;», «πού πάμε», «πού ανήκουμε στον σύγχρονο κόσμο;» αλλά είναι μάταιο να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Γιατί η απάντηση σε όλα τα παραπάνω βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας και αποκαλύπτεται σε μια και μόνο φωτογραφία από το χθεσινό υπουργικό συμβούλιο: λοιπόν η Ελλάδα είναι η χώρα εκείνη που ο υπουργός Οικονομικών της, σε περίοδο κρίσης και μεγάλης οικονομικής αγωνίας έχει ένα κόκκινο λούτρινο πιθηκάκι κρεμασμένο στο σακίδιό του. Αυτό τα εξηγεί όλα.

Δεν έχει νόημα να συζητάμε (σ.σ.: ή ενδεχομένως και να τσακωνόμαστε) για το αν αυτό είναι καλό ή κακό. Διότι το ίδιο το γεγονός ξεπερνάει αυτούς τους συμβατικούς διαχωρισμούς. Το πιθηκάκι στο σακίδιο του Ευκλείδη Τσακαλώτου είναι τόσο εξωπραγματικό σαν ιδέα, τόσο εκκωφαντικά σουρεαλιστικό σαν σύλληψη, που δεν μπορεί να αντέξει τέτοια κριτική. Είναι απλώς η αποστομωτική απάντηση της πραγματικότητας.
Και το παράξενο είναι ότι ο συνδυασμός Ευκλείδη Τσακαλώτου και λούτρινου πιθηκακίου κρεμασμένου στο σακίδιο, δεν μοιάζει καν παράταιρος. Ούτε μοιάζει παράταιρη η σκέψη ότι αυτό το προεφηβικού τύπου αξεσουάρ έχει παραστεί σε κρίσιμα Eurogroup, έχει συνεβρεθεί με υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και περάσει άπειρες ώρες με τους θεσμούς. Αυτοί με τους πολυτελείς χαρτοφύλακες των ενηλίκων κι εμείς με το λούτρινο πιθηκάκι. Γιατί; Μα γιατί μπορούμε!
ΥΓ.: Για την ιστορία, η εταιρία Kipling που παράγει τα σακίδια σαν αυτό που χρησιμοποιεί ο υπουργός Οικονομικών τοποθετεί πάντα στο φερμουάρ των προϊόντων της ένα τέτοιο πιθηκάκι-μπρελόκ, σαν μια χαριτωμένη λεπτομέρεια. Που αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν της. Βέβαια πολλοί τα βγάζουν. Ε, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν βρήκε κανένα λόγο να το κάνει.

Αυτή η φωτογραφία της φοιτητικής (;) παρέας με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα σε εκείνο το ταπεινό τσιπουράδικο (σ.σ.: ας μην ξεχνάμε ότι «το τσίπουρο και τον ήλιο δεν μπορούν να μας τα πάρουν ποτέ…», είπε πρόσφατα ο πρωθυπουργός) φαίνεται ότι αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα πιστοποιητικά δεξιοτήτων για τη σημερινή κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που από τις πρώτες κιόλας ημέρες, έσπευσε έτσι κι αλλιώς να απαξιώσει την έννοια της αριστείας ως αστικό νεοφιλελεύθερο κατάλοιπο και να αναζητήσει νέες μορφές αξιολόγησης.

Εκείνη η παρέα του τσιπουράδικου λοιπόν ήρθε η στιγμή να αναλάβει την εξουσία. Και να εφαρμόσει επιτέλους την ιδεολογία της που συνοψίζεται εν πολλοίς στη φράση «Η καριέρα είναι σαν τη χολέρα». Υπο αυτή την έννοια, είναι απολύτως φυσιολογικός ο διορισμός του Νίκου Καρανίκα του αδιόριστου εκπαιδευτικού – σερβιτόρου (σ.σ.: όπως αυτοπροσδιορίζεται στο βιογραφικό του) στη στη θέση του ειδικού συμβούλου στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού. Κατ’ αρχήν διότι ο Νίκος Καρανίκας έχει συμπεριλάβει τη φράση περι «καριέρας και χολέρας» στο βιογραφικό του. Και κατά δεύτερον, διότι ο Νίκος Καρανίκας βρίσκεται σε εκείνη την ιστορική φωτογραφία από το φοιτητικό τσιπουράδικο. Αρα κάνει.

Ο νέος σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού έχει φροντίσει να κάνει γνωστή τη φιλοσοφία του από την αυτοπαρουσίασή του ως υποψήφιος του συνδιασμού Ανοιχτή Πόλη όπου γράφει τα εξής: «Αδιόριστος εκπαιδευτικός-σερβιτόρος. Γεννήθηκα το ’69, σχολείο πήγα, γράμματα έμαθα, όπως με προέτρεπαν και οι γονείς μου για να γίνω άνθρωπος. Από τα εφηβικά μου χρόνια όμως, κατάλαβα ότι άνθρωπος γίνεσαι στο συλλογικό και στους κοινωνικούς αγώνες και επίσης, ότι η καριέρα είναι σαν την χολέρα. Από μαθητής, μέλος της Κ.Ν.Ε. -ως το ’92, ιδρυτικό μέλος της νεολαίας ΣΥΝ., αρνητής στράτευσης και μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης. Ιδρυτικό μέλος του ελληνικού κοινωνικού Φόρουμ, συμμετείχα ενεργά σ’ όλες τις ευρωπαϊκές και τοπικές κινητοποιήσεις. ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού». Σαφές.

Τα χρήσιμα συμπεράσματα όμως, βγαίνουν από τους λογαριασμούς του Νίκου Καρανίκα στα social media. Εκεί που σε καθημερινή βάση, αφήνει την φιλοσοφία ζωής του να διαχυθεί στους 1.331 followers του στο twitter. Εκεί ας πούμε, μαθαίνουμε ότι είναι fan της Ελένης Μενεγάκη (σ.σ.: γνωστή ηγερία του στρατηγικού σχεδιασμού): «Το ζήτημα είναι ότι δεν μας κοιμίζεις και προσωπικά με διατηρείς ορεξάτο και βλέποντάς σε οργανώνω τις δουλιές (sic) μου» της γράφει στις 18 Νοεμβρίου το 2011. Ενώ στις 2 Φεβρουαρίου του 2012 γίνεται πιο προσωπικός: «Τι μποτάκια φοράς; Τέλος πάντων, Ελένη και σήμερα κούκλα είσαι».

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα παράξενο σε αυτό. Στον Νίκο Καρανίκα αρέσουν οι συλλογικότητες και η Ελένη Μενεγάκη αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ριζοσπαστικές συλλογικότητες στην Ελλάδα. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται στο tweet που της απευθύνει: «Ελένη είσαι Θεά ριζοσπαστικότατη (σ.σ.: !!!). Είπε: Ο άνθρωπος δεν πρέπει να χαρακτηρίζετε (σ.σ.: ναι με έψιλον το γράφει ο εκπαιδευτικός!) από την ηλικία» (σ.σ.: εντάξει, την κέρδισε την άδεια ο Alpha. Αρκεί να διατηρήσει την Ελένη Μενεγάκη).

Εξάλλου ο Νίκος Καρανίκας βρίσκεται πολύ κοντά στον Νίκο Παππά. Οπότε δεν αποκλείεται να πει και μια καλή κουβέντα για τον σταθμό που έχει στο πρόγραμμά του την αγαπημένη του παρουσιάστρια. Διότι όπως προκύπτει από τις παρεμβάσεις του νέου συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού στο twitter η αγάπη
του στον Νίκο Παππά αγγίζει τα όρια της εμμονής. Ιδιαίτερα πυκνά είναι τα αποθεωτικά tweets για τον υπερ-υπουργό Επικρατείας, Τύπου και Εξωδίκων. Τα οποία πυκνώνουν ακόμα περισσότερο (σ.σ.: ένα στα τρία είναι του τύπου «αυστηρό μήνυμα Παππά στη διαπλοκή») εκεί κοντά στα Χριστούγεννα λίγες ημέρες πριν τον διορισμό του που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 2 Ιανουαρίου 2016. Μπά, μάλλον τυχαίο θα είναι…

ΥΓ.: Αν πάντως ψάξουμε δείγματα της στρατηγικής σκέψης του νέου συμβούλου, πέρα από την εξαντλητική αναμετάδοση δηλώσεων και αποθεωτικών σχολίων για τον Νίκο Παππά (σ.σ.: ορίστε στρατηγικός σχεδιασμός καριέρας για τους δύσπιστους…) σε tweet του της 27ης Αυγούστου το 2013 δίνει και μια πιο συγκροτημένη πρόταση για την στρατηγική του κόμματός του: Υπό τον τίτλο «Η προσευχή του μάγκα / Ντουμανιές», κοινοποιεί ένα ρεμπέτικο στο οποίο περιλαμβάνεται ο στίχος «Ρίξε Θεέ μου τουμπεκί, στο ναργιλέ μου απάνω».

UPDATE: Στο προσωπικό του blog με την ονομασία «Πεταλούδα» ο Νίκος Καρανίκας έχει γράψει εκτός των άλλων και ένα κείμενο για την 11η Σεπτεμβρίου όπου η επίθεση στους δίδυμους πύργους περιγράφεται ως εξής: «είδα τον εμβολισμό και την κατάρρευση των δίδυμων πύργων ως έργο τέχνης – καταστροφής και αλλαγής του εικαστικού τοπίου στο Μανχάταν. Ένα έργο τέχνης που, αν δεν είχε ανθρώπινα θύματα θα ήταν ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.» (σ.σ.: το υπόλοιπο κείμενο εδώ)

Για να δείτε παλιότερες «Βαβέλ» πατήστε ΕΔΩ