Τα κορίτσια είναι τα «μαργαριτάρια» του ISIS.  Δημοσίως δεν έχουν ρόλο, ούτε θα πιάσουν ποτέ όπλο στο χέρι τους. Ως «μαργαριτάρια» παραμένουν σφραγισμένα στα σπίτια τους. Ο ρόλος που τους επιφυλάσσουν οι τζιχαντιστές της τρομοκρατικής οργάνωσης που αυτοαποκαλείται Ισλαμικό Κράτος είναι μεγαλύτερος: Ο ρόλος της γυναίκας, δηλαδή της οικογένειας, είναι να «χτίζει την Ummah (κοινότητα), να παράγει άνδρες και να τους στέλνει έξω στην αγριότητα της μάχης», όπως σημειώνει αναφορά της οργάνωσης.

Για αυτήν την αγριότητα προετοιμάζουν οι τρομοκράτες του ISIS τα μέλη του αντίθετου φύλλου. Οι νεοσύλλεκτοι πρέπει να είναι αγνοί, να μην έχουν υιοθετήσει κοσμικές αντιλήψεις ή ιδεολογίες, να είναι άγραφοι χάρτες. Ετσι θα χωνέψουν γρηγορότερα τις διδαχές της Σαρία, θα υιοθετήσουν με μεγαλύτερη αφοσίωση τον τρόπο ζωής που ορίζει το Ισλαμικό Κράτος και θα προπαγανδίσουν με τον ίδιο ζήλο αυτή τη ζωή στις επόμενες γενιές. Πρέπει να είναι τολμηροί, ανώριμοι, σχεδόν απερίσκεπτοι. Ετσι θα ακολουθήσουν ευκολότερα επικίνδυνες αποστολές, και ίσως πατήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη το διακόπτη που θα δώσει τέλος στη ζωή τους για τον «σκοπό». Πρέπει να είναι παιδιά. Ακόμα καλύτερα αγέννητα – όπως τα 31.000 έμβρυα που υπολογίζει σε έκθεσή της η αντι-εξτρεμιστική δεξαμενή σκέψης Quilliam ότι βρίσκονται στις κοιλιές γυναικών που ζουν σε περιοχές ελεγχόμενες από το χαλιφάτο.

«Αυτό δεν γίνεται τυχαία σε καμία περίπτωση, αυτή είναι μία πολύ μακρόχρονη προετοιμασία ώστε να μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά με αυστηρή θρησκευτική, θεολογική και εθνική πλύση εγκεφάλου», όπως δήλωσε η Νικίτα Μαλί, μία από τους ερευνητές της Quillam. Με άλλα λόγια, για τους μαχητές του ISIS η επιβίωση και το μέλλον της οργάνωσης βρίσκεται στις φουσκωμένες κοιλιές των γυναικών που βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους και στα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που μεγαλώνουν στο χαλιφάτο –ανάμεσά τους υπολογίζονται και 50 παιδιά της Βρετανίας. Αρκεί να περάσουν από την κατάλληλη εκπαίδευση και έτσι θα δημιουργηθεί η επόμενη γενιά των μουτζαχεντίν.

Η εκπαίδευση είναι το σημαντικότερο στάδιο της στρατολόγησης γι’ αυτό και είναι υποχρεωτική για τις ηλικίες 10 έως 15 ετών, από την Κυριακή ως την Πέμπτη. Αλλά πάνω απ’ όλα πρέπει να εκπαιδευτούν οι δάσκαλοι. Αν εργάζονταν στο προηγούμενο εκπαιδευτικό σύστημα –πριν πάρει τον έλεγχο το ISIS- πρέπει να επιδείξουν μετάνοια που υπηρετούσαν ένα «άπιστο» πρόγραμμα, «μεθοδολογία του αθεϊσμού», όπως το χαρακτηρίζουν, και να παρακολουθήσουν μία σειρά μαθημάτων της Σαρία. Από εκεί και πέρα αφοσιώνονται στο νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ISIS. Αλλιώς μπορεί να βρεθούν θύματα απαγωγής, όπως συνέβη σε τέσσερις δασκάλους στη Μοσούλη τον Ιανουάριο του 2015, ή να εκτελεστούν, όπως συνέβη σε άλλον δάσκαλο του δημοτικού στο Ταλ Αφάρ στις 30 Μαρτίου του 2015.

Η ζωγραφική, η μουσική, η φιλοσοφία, οι κοινωνικές επιστήμες έχουν απαγορευτεί, το μάθημα της γεωγραφίας περιορίζεται στην ονομασία των ηπείρων ενώ η μόνη Ιστορία που ανακαλύπτουν οι μαθητές είναι η ισλαμική. Το μαθητικό πρόγραμμα περιστρέφεται γύρω από την ισλαμική θρησκεία -απομνημόνευση του Κορανίου, δίδαγμα του «tawheed» (μονοθεϊσμός), του fiqh (νομολογία), salat (προσευχή), aqeeda (σύστημα ηθικών αξιών), Hadith Sura (η ζωή του Μωάμεθ)- τη σωματική εκπαίδευση -ρουτίνες γυμναστικής, πολεμικές τέχνες, ιστορικό οπλισμού, πρακτική διαχειριση όπλων, συναρμολόγηση, πυρά, καθαρισμός και αποθήκευση- και τη βία.

Πώς συνηθίζει ένα μικρό παιδί στη βία; Αν αντί για μία μπάλα ποδοσφαίρου του δώσεις ένα κομμένο κεφάλι, όταν το βάζεις να παρακολουθεί μία εκτέλεση και να «συνοδεύει» τον κρατούμενο μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή, αν τον κάνεις βοηθό σε μία εκτέλεση και, ακόμη πιο σημαντικό, κάθε φορά που γίνεται ο ίδιος δέκτης βίας. Ετσι εξοικειώνεται ο νεοσύλλεκτος του ISIS με την «αγριότητα» στην οποία πρέπει να μυηθεί ως μουτζαχεντίν. Και επειδή συνήθως το παιδί δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τρομοκρατών με τη θέλησή του -υπολογίζεται ότι περίπου 800 με 900 παιδιά έχουν γίνει θύματα απαγωγής- πρέπει να πειστεί ότι θέλει να βρίσκεται εκεί.

Η απάντηση βρίσκεται και πάλι στη σκληραγώγηση. Ο νεοσύλλεκτος περνά από ψυχολογικές και σωματικές δοκιμασίες -ένα στρώμα γεμάτο ψείρες για παράδειγμα. Είναι απομονωμένος, μακριά από την οικογένειά του, οπότε βρίσκει νέα οικογένεια στους υπόλοιπους νεοσύλλεκτους που περνάνε τα ίδια με αυτόν. Και τότε δεν θέλει καν να επιστρέψει στην οικογένειά του. Ειδικά όταν επιβραβεύεται από τους ανώτερούς τους. Και η πρώτη επιβράβευση έρχεται με την αποφοίτηση: δημόσια παρέλαση των αποφοίτων με καφέ στολές και αυτόματα όπλα δεμένα στον λαιμό. Ηρθε η ώρα να επιδείξουν στο κοινό τι έμαθαν στην εκπαίδευση του ISIS. Κάθονται ακούνητοι και οι διοικητές τους χτυπούν με βέργες. Δύναμη και πειθαρχία. Η οδηγία που δίνει το ίδιο το Κοράνι, όπως το μεταφράζουν οι τζιχαντιστές σε ανακοίνωση επεξηγηματική των εκπαιδευτικών μεθόδων τους: «Ο Μεγάλος έχει πει: Προχώρα μπροστά, είτε ελαφρύς είτε βαρύς, κόπιασε με τον πλούτο σου και την ψυχή στο όνομα του Θεού. Αυτό είναι το καλύτερο για εσένα, αν πραγματικά γνωρίζεις» [Qur’an 9:41]’.

Τα παιδιά είναι οι πιο ανυποψίαστοι κατάσκοποι. Γι’ αυτό αρχίζουν να γίνονται «χρήσιμοι» συλλέγοντας πληροφορίες για τους συγγενείς, τους φίλους τους γείτονες και καρφώνοντας τους «άπιστους». Υστερα αναλαμβάνουν μεγαλύτερα καθήκοντα. Είναι πειστικοί προπαγανδιστές. Παθιάζονται περισσότερο με ένα «σκοπό», πείθουν ευκολότερα έναν συνομήλικό τους και μπορούν να ασκήσουν πίεση σε νέους υποψηφίους πιο αποτελεσματικά. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Φεβρουάριο του 2016 βρέθηκαν 254 περιπτώσεις προπαγάνδας όπου πρωταγωνιστούσαν παιδιά.

Φυσικά ο λόγος που τους εξοικειώνουν με τη βία από την πρώτη κιόλας τάξη είναι για να ανταποδώσουν σε κάποια φάση με τη βία. Από μικρές ηλικίες τα αγόρια του ISIS γίνονται σκοπευτές ή φύλακες αρχηγείων, πυροδοτούν βόμβες ή γίνονται οι ίδιοι οι βόμβες -μόνο τον Ιούλιο του 2015 καταγράφηκαν από το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα 19 υποθέσεις βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας που είχαν πραγματοποιήσει παιδιά. Και η μεγαλύτερη ευθύνη που μπορεί να αναλάβει ένα νεαρό μέλος του ISIS είναι η εκτέλεση των άπιστων.

Το συμπέρασμα ποιο είναι; «Αυτή είναι μία από τις πιο σοβαρές καταστάσεις για παιδιά πάνω στη Γη», γράφουν οι συγγραφείς της έκθεσης. Αλλά κοιτούν και αυτοί στο μέλλον. «Ελπίζουμε αυτή η αναφορά να δώσει μία προοπτική στην αγωνία αυτών των παιδιών, που με τη σειρά της θα διαφανεί στις πράξεις των πολιτικών, στις οργανώσεις για την προστασία παιδιών, στις κυβερνήσεις, και όσους απασχολούνται με τον τερματισμό των συγκρούσεων στο Ιράκ και τη Συρία».

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News