Πολλοί είναι εκείνοι που, χωρίς να είναι fan του φαινομένου «Βαγγέλης Βενιζέλος», έχουν καταλήξει να παρακολουθούν με κάτι σαν κόλλημα τις κοινοβουλευτικές του (και όχι μόνον…) παρουσίες, αφότου ο κ. Βενιζέλος απελευθερώθηκε από το άγαρμπο και ακατάλληλο γι’ αυτόν φορτίο της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και των μετενσαρκώσεών του σε ΕΛΙΑ+ΔΗΠΑ μέχρι να γίνει η σημερινή ΔΗΠΑΡ. Ολοι αυτοί και -στοιχηματίζουμε- πολύ περισσότεροι θα είχαν απολαύσει το ρεσιτάλ που έδωσε ο Βαγγέλης στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (άσχετα αν την ανάφλεξη την έφερε εκεί ο Αδωνις Γεωργιάδης με αναφορές στον Αλέξη Τσίπρα ως τυχοδιώκτη, χειρότερο Πρωθυπουργό και στον ΣΥΡΙΖΑ ως στα όρια της σχιζοφρένειας, οδηγώντας τον Γιάννη Αμανατίδη σε αποχώρηση).

Η πολυπρισματική παρέμβαση Βενιζέλου σάρωσε μια σειρά απο ζητήματα. Που, αρκετά, τα πήγε σε βάθος. Πρώτα-πρώτα, το Προσφυγικό και τις επιπτώσεις του. Μίλησε αρκετά σκληρά για την ικανότητα της «Ευρώπης» να ανταποκριθεί, καθώς προκύπτει «πολύ λίγη» (η έκφραση δική του, sic) μπροστά στις διεθνείς διαστάσεις του προβλήματος, το οποίο θάπρεπε – ακριβώς ως διεθνές – να είχε ανέβει σε επίπεδο ΟΗΕ, Συμβουλίου Ασφαλείας (καθώς ακριβώς ως θέμα ασφαλείας κινείται πλέον το Προσφυγικό). Θεωρεί, μάλιστα, ότι η Ελλάδα θα όφειλε να έχει η ίδια αναλάβει τέτοιες πρωτοβουλίες, αντί να αναμένει να προσκληθεί (ή μη) από την Αυστρία ή να κάνει κινήσεις όπως η ανάκληση πρέσβεως από την Βιέννη.

Επίσης, έσπευσε να παραμερίσει την χρησιμότητα των εκκλήσεων για ειρήνευση στην Συρία ως μέσου ανακοπής των προσφυγικών ροών – από χθες υποτίθεται ότι είμαστε σε εκεχειρία, που ήδη παραβιάζεται – όχι επειδή κατάπαυση του πυρός και πορεία προς ειρήνη δεν είναι κάτι το επιθυμητό, αλλά επειδή το backlog προσφύγων σε Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανο είναι τέτοιο ώστε και το οικονομικό βάρος και η περιπέτεια της αποδοχής προσφύγων με τίποτε δεν θα επηρεαστούν, πάντως  σε χρήσιμο ορίζοντα χρόνου.

Αφήνοντας λίγο κατά μέρος τις προτάσεις για πλωτά hotspots/πλοία έξω από τις Τουρκικές ακτές κ.λπ. (αυτά πάνε στις Βενιζέλειες πατέντες), ή ακόμη και εκείνες για διαμόρφωση χερσαίων διαδρομών (ώστε να μην έχουμε να κάνουμε με ναυαγούς, όπου η έννοια και μόνον της ταυτοποίησης δεν υπάρχει:  αυτά όμως ήδη προσπεράστηκαν), έθεσε το ζήτημα της ανταπόκρισης της Ελλάδας στις υποχρεώσεις της, πώς; Με την ανακίνηση του ζητήματος του κύρους των ελληνικών εγγράφων που χορηγούνται εική και ως έτυχε σε πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες, οπότε σταθερά πλέον αμφισβητούνται και στην Ευρώπη/Σένγκεν αλλά και στα σύνορα με πΓΔΜ από αστυνομικούς Σκοπίων και μισής ντουζίνας άλλων Βαλκανικών και Βίζεγκραντ χωρών…

Αφήνοντας λίγο κατά μέρος τις προτάσεις για πλωτά hotspots/πλοία έξω από τις Τουρκικές ακτές κ.λπ. , ή ακόμη και εκείνες για διαμόρφωση χερσαίων διαδρομών, έθεσε το ζήτημα της ανταπόκρισης της Ελλάδας στις υποχρεώσεις της

Πέραν τούτου, ο κ. Βενιζέλος κατέγραψε ως «ολέθριο πολιτικό λάθος» (πάλι δικό του, verbatim) το να προχωρήσει η επιχειρούμενη σύνδεση της τρεχούσης αξιολόγησης/το οικονομικό ζήτημα με το Προσφυγικό και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής – ακόμη και τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» που θα συμπαρασύρει κάτι τέτοιο. Ούτως ή άλλως, με την προσφυγή στην λύση του ΝΑΤΟ – όπου μετέχει ισότιμα η Τουρκία, όπως δεν μετέχει στην ΕΕ (ενώ μετείχε στην ΔΕΕ!) – θα βγουν πλέον στην επιφάνεια όλα τα ζητήματα του Αιγαίου: γκρίζες ζώνες, χωρικά ύδατα/εναέριος χώρος, αποστρατικοποίηση (που ανακίνησε ο ανεφοδιασμός της  πτήσης Τσίπρα), διοικητική διευθέτηση της έρευνας και διάσωσης, ακόμη περισσότερο η ενιαία αντιμετώπιση Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου (που θέτει ζήτημα συνέχειας της Δωδεκανήσου).

Οσο για την αναταραχή γύρω από την αυριανή συμμετοχή ή μη της χώρας στην ζώνη Σένγκεν, η προσέγγιση Βενιζέλου ήταν να μην κοιτάξουμε τόσο την διάσταση μιας τυπικής αποχώρησης (που δεν τίθεται, όπως δεν τέθηκε τελικά και ζήτημα Grexit), όσο μήπως βρεθούμε να λειτουργούμε μεν εντός Σένγκεν άρα με τους περιορισμούς πχ στις διαδικασίες χορήγησης βίζας, όμως με σειρά κρατών να εισάγουν ελέγχους στα σύνορα για ό,τι μας αφορά εμάς. (Αντίστοιχα δηλαδή με ό,τι συνέβη και με την εντός Ευρωζώνης χρεοκοπία, που πάει να καταλήξει σε «στασιμοχρεοκοπία». Και που κάνει την Ελληνική οικονομία να μπορεί να πορεύεται μόνον … χάρις στα capital controls!).

Και πολλά άλλα κατέθεσε στους Δελφούς ο Βαγγέλης: και για την μη-δυνατότητα Οικουμενικής^. και για τη λειτουργία των τριπλών εκλογών του 2015 που κέρδισε «το αφήγημα της αμφιθυμίας»^. και για την «στρατηγική και ιδεολογία» που κατ’ αυτόν κρύβεται πίσω από παρεμβάσεις της σημερινής κυβέρνησης στις ανεξάρτητες αρχές ή και στην δικαιοσύνη. Ομως εκείνα που καταγράψαμε πιο διεξοδικά παραπάνω, ήταν αληθινό ρεσιτάλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News