Ο μουσικός, που κουβαλά στα μπαγκάζια του τον καινούριο του δίσκο με τίτλο «Elysium», καταφτάνει στο Gazarte για μία μοναδική μουσική παράσταση, το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου. Πριν από τη συναυλία θα πραγματοποιηθεί masterclass -για επαγγελματίες, αλλά και για ερασιτέχνες μουσικούς- προκειμένου ο Αλ Ντι Μέολα να διδάξει κάποια από τα μυστικά της μοναδικής του τέχνης. Μπορεί να γίνει αυτό; Διδάσκεται αυτή η κιθαριστική επιδεξιότητα; Γενικότερα ίσως όχι, ειδικότερα -αφού ο λόγος γίνεται για τον Μέολα- ναι.

Η απάντηση είναι καταφατική, αφού πρόκειται για έναν, εν ζωή, μύθο. Οπως και να προσπαθήσεις να τον περιγράψεις -ως «δεξιοτέχνη κιθαρίστα», «παγκοσμίου φήμης κιθαρωδό», «τον ζωντανό θρύλο των κλασικών χορδών»- σίγουρα θα πεις πολύ λίγα. Και είναι δεδομένο ότι θα υποπέσεις στο αμάρτημα των φανταχτερών δημοσιογραφικών κοινοτυπιών. Το βέβαιο είναι πως έπειτα από 21 άλμπουμ, 3 χρυσούς δίσκους, αμέτρητα βραβεία, «χρυσές» συνεργασίες και πωλήσεις δίσκων που ξεπερνούν τα 6 εκατομμύρια, ίσως σου διαφεύγει κάτι βασικό: πρόκειται για έναν -εδώ και τρεις δεκαετίες- διαπρεπή βιρτουόζο που παραμένει σεμνός.

Γεννήθηκε το 1954, έχει ιταλική καταγωγή και είναι Αμερικανός – μέχρι σήμερα αναπνέει στο Νιου Τζέρσι. Ηταν πολύ μικρός όταν κατάλαβε ότι του άρεσε να παίζει κιθάρα και ότι είχε ταλέντο σε αυτό. Οι σπουδές του στο αμερικανικό ίδρυμα ανώτατης μουσικής εκπαίδευσης, στο Μπέρκλι της Βοστόνης, ήταν κάτι σαν φυσικό και επόμενο. Ομως, ποτέ δεν ολοκλήρωσε τη σπουδή του εκεί, αφού ήταν πιτσιρικάς είκοσι ετών όταν ο πιανίστας Τσικ Κορία τον προσκάλεσε να γίνει μέλος του τζαζ γκρουπ «Return To Forever».

Ετσι ξεκίνησαν όλα, μπερδεύτηκαν γλυκά και δεν υπήρχε «return». Η κλασική κιθάρα με τη σάλσα, το φλαμένκο, το ταγκό, η παραδοσιακή βραζιλιάνικη και αφρικάνικη μουσική, συνυπήρχαν στους πειραματισμούς του που έγιναν βινύλια και cd. Εγιναν συνεργασίες με άλλους «τεράστιους» καλλιτέχνες της μουσικής ιστορίας, βλέπε Στίβι Γουόντερ, Φρανκ Ζάπα, Παβαρότι, Φιλ Κόλινς, Κάρλος Σαντάνα, Πολ Σάιμον. Πήραν τη μορφή ενός ιστορικού τρίο, παρέα με τους Τζον ΜακΛάφλιν και Πάκο ντε Λουθία, σπάζοντας κάθε σχετικό ρεκόρ πωλήσεων, που τους έφερε στην Αθήνα, στο θέατρο Λυκαβηττού, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Οσο περνούσε ο καιρός και αντιλαμβανόταν καλύτερα τον μουσικό εαυτό του, μπορούσε να εξελίσσει, αντίστοιχα, και τη μουσική του κατάρτιση. Από την ηλεκτρική κιθάρα, στο παίξιμο της οποίας υποκλίνεται ακόμα και ο Σαντάνα, στράφηκε στην ακουστική-κλασική και από ένα σημείο και μετά της δόθηκε ολοκληρωτικά. Εμπλούτισε την τεχνική του με μουσικές κουλτούρες από όλον τον κόσμο και έτσι έγινε ο Μέολα που τον ακούς και χάνεσαι ο νους σου, ό,τι και να σκαρώσει στην κιθάρα του.

Αν το καλοσκεφτείς, ο Αλ δεν είναι απλώς κιθαρίστας, αλλά ένας ολοκληρωμένος μουσικός. Δεν είναι μόνο ότι παίζει επαγγελματικά κιθάρα από το 1974, δίχως διαλείμματα, αλλά είναι τραγουδοποιός, παραγωγός, παίζει keyboards, ντραμς, τσέλο, τραγουδά. Ούτε, τελικά, είναι μόνο μουσικός. Ναι, είναι ο άνθρωπος-ορχήστρα! Δώσ’ του τζαζ, παράλλαξέ την με fusion τζαζ, πρόσθεσε έθνικ στοιχεία ή και μόνο λάτιν και μπορείς να τον κάνεις ό,τι θες. Αυτό που δεν μπόρεσαν, δηλαδή, οι δισκογραφικές, προσπαθώντας να τον βάλουν να παίξει ό,τι πίστευαν εκείνες πως θα ήταν πιο προσοδοφόρο. Πέντε εταιρίες έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και αυτό λέει πολλά. Σημαίνει ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος ότι προτιμά να μην παίζει «εμπορικά», με την αντικειμενική έννοια του όρου. Η «τρέλα» του είναι οι γρήγοροι και περίπλοκοι αυτοσχεδιασμοί – αυτά κάνει και στα λάιβ του ή μέσα σε ένα καλά ηχομονωμένο στούντιο.

Η συγχορδία που λέγεται «Ελλάδα»

O Αλ ντι Μέολα ή Αλ Λόρενς Ντιμέολα, όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του, είναι παλιόφιλος της μουσικής Ελλάδας. Οπως έγραφα πιο πάνω, πρώτη φορά ήρθε εδώ στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τo 1987 o Αλ ήρθε πάλι για vα παίξει με τηv κιθάρα τoυ τρία ελληvικά τραγoύδια τωv Μαvώλη Χιώτη, Γιώργoυ Ζαμπέτα και Τάκη Μωράκη, υπό τις «λάτιv» επιρροές της δεκαετίας τoυ ‘50. Η ηχογράφηση ήταν για τoν δίσκo τoυ Γιώργoυ Νταλάρα «Latin». Εκείνο τo καλoκαίρι o Μέολα έδωσε συvαυλία στο πλαίσια τoυ Φεστιβάλ Πάτρας, όπου συμμετείχε κι o Νταλάρας. Τoν Νoέμβριo τoυ 1988 oι δυο τους συναντήθηκαν ξανά, όταν ο Νταλάρα «όργωσε» συναυλιακά τηv Αμερική. Συγκεκριμένα, ο Αλ συμμετείχε στα δύο λάιβ που έκανε ο έλληνας καλλιτέχνης στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν, στη Νέα Υόρκη. Πέρασαν έξι χρόvια, φτάσαμε στον Απρίλιo τoυ 1994, και ο Μέολα έπαιξε στη συvαυλία του Νταλάρα για τηv Κύπρo, στο Νιου Τζέρσι. Ετσι, φάνηκε απόλυτα λογικό να καλέσει ο Μέολα τον δικό μας «Χόρχε» vα συμμετάσχει στoν δίσκo τoυ «Orange and blue» – εκεί, υπήρχε ένα τραγούδι αφιερωμέvo στηv Κύπρo. Το  καλοκαίρι του 2000, οι δύο καλλιτέχνες συναντιούνται ξανά, στη συναυλία που έδωσε ο Μέολα στον Λυκαβηττό.

Η επόμενη «επαφή» τού Αλ με την Ελλάδα έγινε μέσω της σύμπραξής του με τον δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Μιχάλη Παούρη. Ταυτόχρονα, έχει γνωριστεί με τον επίσης μπουζουξή Γιάννη Τατασόπουλο και τον γιο του, τον Νίκο. Και ας μην ξεχνάμε και τη μελωδική του σύμπραξη με τον εξαιρετικό κιθαρίστα Παναγιώτη Μάργαρη στον δίσκο «Duende», με τη συμμετοχή της Ελένης Πέτα – που δεν είναι τόσο ποπ όσο πιστεύαμε. Ο κολλητός του φίλος, από παιδιά μαζί, είναι Ελληνας – μαζί έμαθαν να παίζουν κιθάρα, από τον ίδιο δάσκαλο, και συμμετείχαν μαζί σε μπάντες, στα πρώτα τους βήματα. Το όνομά του είναι Μάικ Βουγιούκας και ήταν εκείνος που έδωσε, χωρίς να το ξέρει ο Αλ, ένα ντέμο -από ζωντανή εμφάνιση- στον Τσικ Κορία, το πολύ μακρινό 1974. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως ο Μέολα δεν θα είχε την ίδια εξέλιξη αν δεν υπήρχε αυτός ο Ελληνας. Α, ναι. Και το πρώτο του παιδί έχει ελληνίδα μητέρα.

Και τώρα, ο Αλ έρχεται ξανά στα λημέρια μας. «Elysium», όπως λέει ο Μέολα, σημαίνει «ο τόπος της απόλυτης ευτυχίας» και επέλεξε αυτόν τον τίτλο επειδή αντικατοπτρίζει τη νοητική φάση στην οποία βρίσκεται τώρα. Σε αυτό ακριβώς το δημιουργικό του μομέντουμ έρχεται στο Gazarte για να μας θυμίσει ιστορίες του από τη 40χρονη καριέρα του. Θα κουβαλά δικές του κλασικές, αλλά και καινούριες συνθέσεις, κομμάτια των μουσικών του ηρώων Beatles σε απίστευτες διασκευές, με μπόλικο ταγκό τού Αστορ. Πριν από τη συναυλία θα πραγματοποιηθεί masterclass για επαγγελματίες, αλλά και για ερασιτέχνες μουσικούς, προκειμένου ο Αλ Ντι Μέολα να φωτίσει μυστικά της αξεπέραστης τέχνης του.

"My dad is starting me young!" Ava Olivia Di Meola

And Al is back on tour in Europe now!

Feb 20 Athens, Greece… https://t.co/dEXMGCV9kQ

— Al Di Meola (@aldimeolamusic) February 2, 2016

Διαβάζω ξανά το κείμενο που έγραψα και γελάω μόνος μου: ούτε εγώ κατάφερα να ξεφύγω από τους διθυραμβικούς χαρακτηρισμούς και τα κλισέ – παρά το ότι περιγράφουν επακριβώς το μουσικό του ταμπεραμέντο. Και είναι απόλυτα λογικό. Πιστεύεις πως ξέρεις καλά τα κομμάτια από τον μελωδικό του βίο, θες να τα μοιραστείς και νιώθεις πως ό,τι και να γράψεις για εκείνον, για τον ρυθμό στα χέρια του, είναι λίγο. Είσαι σίγουρος, όμως, ότι τον «γνωρίζεις»;

Ο ίδιος έχει δηλώσει σχετικά: «Ο ρυθμός είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της μουσικής. Και, ή τον έχεις ή δεν τον έχεις. Πώς το ξέρεις; Ερχεται κατευθείαν από τα πόδια…».

Πληροφορίες

Gazarte Theater Stage, Βουτάδων 32-34, Γκάζι

Ωρες masterclass: 16:00-17:30

Τιμή συμμετοχής: γενική είσοδος 35 ευρώ

Live

Ωρα έναρξης: 22:00

Τιμές εισιτηρίων

Προπώληση: A’ ζώνη: 50 € | Β’ ζώνη: 40 € | Όρθιοι 25 €

Ταμείο: A’ ζώνη: 55 € | Β’ ζώνη: 45 € | Όρθιοι 29 €

Τα εισιτήρια είναι θεάματος και δεν περιλαμβάνουν ποτό

Προπώληση: Gazarte, viva.gr, 11876, καταστήματα Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, Ιανός.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News