Κοντεύει κιόλας ένας χρόνος. Ενας χρόνος από την στιγμή που η τρομοκρατία χτύπησε και πάλι την Ευρώπη σε ένα από τα «δυνατά» σημεία της. Στον πολιτισμό και στην ανεκτικότητα. Ο πολιτισμός του Charlie Hebdo (συμφωνείς ή διαφωνείς με τα σκίτσα και τα γραφόμενα δεν έχει σημασία, το πολιτιστικό προϊόν που παράγει το γαλλικό Μέσο είναι σπάνιο στις μέρες μας) και η ανεκτικότητα του Παρισιού και των Γάλλων, γενικότερα.

Το Charlie Hebdo κυκλοφορεί με επετειακό τεύχος, όπως ήταν φυσικό, και το εξώφυλλο, σε συνδυασμό με τον τίτλο και το σκίτσο του, είναι γροθιά στο στομάχι.

«Ο δολοφόνος είναι ακόμη εκεί έξω» γράφουν οι λέξεις κάτω από τον τίτλο, με έναν ηλικιωμένο γενειοφόρο άντρα, ο οποίος αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ύπαρξη του Θεού, να τρέχει με ένα καλάσνικοφ περασμένο στην πλάτη του.

Την Τετάρτη, σε stands, βιβλιοπωλεία και σε διάφορα σημεία πώλησης σε όλη τη Γαλλία, ακριβώς ένα εκατομμύριο αντίτυπα του περιοδικού θα βρίσκονται διαθέσιμα για το κοινό, ενώ δεκάδες χιλιάδες κόπιες θα σταλούν σε όλον τον πλανήτη, κατόπιν παραγγελίας. Κι όλος ο κόσμος θα θυμηθεί τα όσα έγιναν ακριβώς 365 ημέρες πριν, όταν στις 7 του περασμένου Γενάρη τα αδέρφια Σερίφ και Σαΐντ Κουατσί μπήκαν στα γραφεία του Charlie και σκότωσαν 12 άτομα, οχτώ εκ των οποίων εργάζονταν στο περιοδικό.

Το σκίτσο του εξωφύλλου φέρει την υπογραφή του Riss. Ποιος είναι ο Riss; Ο Λοράν Σουρισό, ο οποίος ανέλαβε το γενικό κουμάντο του περιοδικού μετά τα τραγικά γεγονότα του περασμένου Ιανουαρίου. Και δεν είναι το μόνο σημείο του τεύχους που ο γάλλος σκιτσογράφος βάζει την υπογραφή του. Το editorial είναι γραμμένο από τον ίδιο και το ύφος του είναι ενδεικτικό της ατμόσφαιρας που επικρατεί ακόμη στους κόλπους του Μέσου. Θυμωμένο και σε απόλυτη ταύτιση με τα όσα πρεσβεύει τόσα χρόνια το Charlie. Την εκκοσμίκευση και τη μάχη κατά του θρησκευτικού φανατισμού. Ο Riss καταγγέλλει την «κακοποίηση που υφίστανται» πολίτες των αραβικών χωρών «από το ίδιο το Κοράνι», αλλά δεν περιορίζεται μόνο στο Ισλάμ και βάζει στο στόχαστρό του «όλες τις θρησκείες που ακολουθούν παρόμοιες τακτικές». «Παρακαλούσαν και ήλπιζαν να πεθάνουμε όλοι εμείς που τολμήσαμε να γελάσουμε με θρησκευτικά θέματα», γράφει χαρακτηριστικά στο editorial.

«Νιώθουμε μόνοι, τρομερά μόνοι. Ελπίζαμε πως κι άλλα Μέσα κι άλλος κόσμος θα προσπαθούσαν να κάνουν σάτιρα. Κανείς δεν θέλει να κάνει αυτό που κάνουμε εμείς γιατί όλοι φοβούνται»

Πώς είναι, όμως, η ζωή στο Charlie Hebdo έναν χρόνο μετά το μακελειό; Το έχουν ξεπεράσει οι συντάκτες του ή ζουν ακόμη με τον φόβο; Και πόσο έχουν αλλάξει οι επαγγελματικές συνθήκες;

Την απάντηση σε όλα τα παραπάνω τη δίνει ο Ερίκ Πορτό, οικονομικός διευθυντής της επιχείρησης, ο οποίος όχι μόνο ήταν παρών στα όσα έγιναν πέρυσι, αλλά σώθηκε… στο τσακ, όταν κρύφτηκε πίσω από το γραφείο του την ώρα που οι πυροβολισμοί έπεφταν βροχή.

«Νιώθουμε μόνοι, τρομερά μόνοι. Τίποτα απ όλα όσα πιστεύαμε δεν έγινε. Ελπίζαμε πως θα βλέπαμε κι άλλα Μέσα να κάνουν σάτιρα, πως κι άλλος κόσμος θα ακολουθούσε το παράδειγμά μας. Αλλά κανείς δεν θέλει να κάνει όσα κάνουμε εμείς γιατί παντού επικρατεί ο φόβος. Αποδείχθηκε πως μπορεί να πεθάνεις όταν το κάνεις αυτό», λέει ο Πορτό και αποκαλύπτει πως το Charlie Hebdo γνώρισε περίοδο άνθησης στα οικονομικά του, μετά την επίθεση. Εναν μήνα πριν την τρομοκρατική ενέργεια, η πορεία του περιοδικού δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή, με τις πωλήσεις να έχουν σημειώσει πτώση κατά –τουλάχιστον- 30.000 αντίτυπα. Ωστόσο, μετά το συμβάν της 7^ης Ιανουαρίου, αρκετός κόσμος άρχισε να στηρίζει οικονομικά το Charlie, με δωρεές και εράνους. Θυμηθείτε εξάλλου και τις πωλήσεις του πρώτου τεύχους μετά την επίθεση. Πάνω από 7.5 εκατομμύρια αντίτυπα και περισσότερες από 20.000 αιτήσεις για ετήσια συνδρομή.

Πώς θα τιμηθεί η μνήμη των νεκρών

Οπως είναι προφανές –έγινε μάλιστα και στην περίπτωση των θυμάτων της 13^ης Νοεμβρίου- η Γαλλία θα τιμήσει τους νεκρούς του Charlie Hebdo. Και, μάλιστα, θα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γίνει ξανά επίκαιρη –αν και δεν έφυγε ποτέ από την επικαιρότητα- η συζήτηση για την τρομοκρατία, το αίσθημα ασφάλειας και τις ελευθερίες στη χώρα, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα.

Αλλά αυτό θα γίνει με τρόπο διαφορετικό απ ότι είχαμε συνηθίσει ως τώρα. Δεν πρόκειται να γίνουν μεγάλες εκδηλώσεις, δεν πρόκειται να κινητοποιηθούν τεράστιες αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις για να περιφρουρήσουν τους χώρους που θα λάβουν χώρα οι –μάλλον υποτονικές- τελετές μνήμης. Κι αυτό γιατί η Γαλλία –και το Παρίσι συγκεκριμένα- παραμένει σε καθεστώς υψίστης ασφαλείας. Τουλάχιστον δεν θα γίνει την Τετάρτη. Στις 7 Ιανουαρίου, μικρές-μικρές εκδηλώσεις θα λάβουν χώρα και σε μία από αυτές θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια σε πλάκα η οποία θα τοποθετηθεί στα πρώην γραφεία του περιοδικού στα ανατολικά του Παρισιού, όπως τόνισε ο δήμαρχος της πόλης.

Αντίθετα,  στις 10 Ιανουαρίου, μια αρκετά μαζικότερη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Place de la Republique, εκεί που μετά τον Νοέμβριο έχει μεταφερθεί η καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας. Μάλιστα, το «παρών» θα δώσει και ο Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος μάλιστα αναμένεται να είναι κι αυτός που θα φυτέψει το 10 μέτρων δέντρο που θα τοποθετηθεί στην πλατεία.

Στην πλατεία που ακόμη και η Μαντόνα επισκέφτηκε λίγες μέρες πριν και τραγούδησε το Imagine των Beatles.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News