Οι πρώτοι τρεις μήνες του Γιούργκεν Κλοπ στο «Ανφιλντ» έχουν διχάσει τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Η ίδια η ομάδα τους φροντίζει -με τα αλλόκοτα αποτελέσματα και τις αντιφατικές εμφανίσεις της- να δικαιώνει, εναλλάξ: πότε τους αισιόδοξους, πότε τους απαισιόδοξους.

Το Σάββατο ήταν η σειρά των απαισιόδοξων, να βάλουν τον δείκτη στον κρόταφο. Οι «κόκκινοι» έχασαν 2-0 στην έδρα της Γουέστ Χαμ, η οποία τους προσπέρασε στον βαθμολογικό πίνακα. Ηταν η δεύτερη ήττα τους από τα «σφυριά» στην ίδια σεζόν, για πρώτη φορά μετά το 1963-1964. Πίκρα…

Σε αυτό το παρθενικό ματς της Premier League για το 2016, ο Κλοπ κουνούσε απογοητευμένος το κεφάλι του βλέποντας τη Λίβερπουλ του πρώτου ημιχρόνου. Απορούσε με όσα έκαναν οι ποδοσφαιριστές του στον αγωνιστικό χώρο. Για την ακρίβεια, με όσα δεν έκαναν… Οι περισσότεροι βρέθηκαν σε πολύ κακή μέρα. Αντριάν, Κοουτίνιο και Μπεντεκέ ήταν εκτός τόπου και χρόνου, ο Φιρμίνο το ίδιο. Μια ομάδα χωρίς προσανατολισμό, χωρίς εμπνεύσεις, χωρίς πάθος, που έφτανε πάντα δεύτερη στην μπάλα.

Με εξαίρεση το δοκάρι του Τσαν, στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους, δεν κατάφερε καν να ανησυχήσει τη Γουέστ Χαμ, ακόμη κι όταν την έπαιζε στο μισό γήπεδο. Κι εκείνη, πήρε τη νίκη έτσι απλά, με δυο «σφυριές». Μία από τον Μίκελ Αντόνιο -απόκτημα του καλοκαιριού από τη Νότιγχαμ Φόρεστ με 9.000.000 ευρώ- και μια από τον Αντι Κάρολ, που κάποτε υπήρξε η ακριβότερη μετεγγραφή της Λίβερπουλ. Πάνω που οι αισιόδοξοι είχαν αναθαρρήσει, μετά τις δύο διαδοχικές νίκες (1-0 τη Λέστερ και 1-0 τη Σάντερλαντ, με τα γκολ του Κριστιάν Μπεντεκέ), ήρθε η έκτη ήττα για τους «κόκκινους», οι οποίοι μετρούν και έξι ισοπαλίες (και οκτώ νίκες) στη φετινή Premier League.

Αντιθέτως με ό,τι ισχύει σε οποιοδήποτε άλλο πρωτάθλημα, στην Αγγλία καμία ήττα δεν «απαγορεύεται». Ιδίως στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, όλες οι κορυφαίες ομάδες του Νησιού έχουν πάθει μεγάλα στραπάτσα. Στην περίπτωση της Λίβερπουλ, όμως, αυτό που ταλανίζει τους οπαδούς της, είναι το άλυτο μυστήριο των φοβερών μεταπτώσεων που παρουσιάζει η ομάδα τους, από αγώνα σε αγώνα.

Ο γερμανός τεχνικός κάθισε στον πάγκο της στις 17 Οκτωβρίου 2015. Στο ντεμπούτο του, τα πήγε μιά χαρά: 0-0 στο Λονδίνο με την Τότεναμ (που φέτος είναι σκληρό καρύδι). Υστερα, αρχίζει το… πάρτι των αισιόδοξων. Το 3-1 επί της πρωταθλήτριας Τσέλσι, στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ήταν το πρώτο μήνυμα που έστειλε ο Κλοπ, οτι τα πράγματα άλλαξαν. Το δεύτερο, ακόμη πιο ηχηρό, ήταν το 4-1 απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, πρωταθλήτρια το 2012 και το 2014 – και γκραν φαβορί για τον φετινό τίτλο (μαζί με την Αρσεναλ). Για να ακολουθήσει το απόλυτο ξενέρωμα: ήττα από τη Νιούκαστλ (στη χειρότερη εμφάνιση της ομάδας επί Κλοπ) και, στο καπάκι, 2-2 με τη Γουέστ Μπρομ στο «Ανφιλντ». Επειτα δυο καθησυχαστικές νίκες και, το Σάββατο, αυτό το πισωγύρισμα στις εποχές του Μπρένταν Ρότζερς (του πρώην προπονητή της Λίβερπουλ), όπως σημειώνει ο αγγλικός Τύπος.

Να ανησυχούμε, γιατρέ μου; Για την επιστήμη του ποδοσφαίρου, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι ανεξήγητο. Ο Κλοπ -εκτός από καλός τεχνικός- είναι μια ισχυρή, εξωστρεφής προσωπικότητα που εμπνέει τους γύρω του. Όπως τον γνωρίσαμε στην Μπορούσια του Ντόρτμουντ, οπου έχτισε τη φήμη του. Το ακριβώς αντίθετο του Ρότζερς, θα έλεγε κανείς. Ο οποίος, λίγο έλειψε (παρά ένα γλίστρημα του Στίβεν Τζέραρντ) να χαρίσει στη Λίβερπουλ το πρώτο της Πρωτάθλημα έπειτα από 24 χρόνια -18 μήνες πριν από την απόλυσή του-, αλλά ως χαρακτήρας ήταν συντηρητικός, εσωστρεφής, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, και φοβόταν την ήττα.

Ο γερμανός έφερε αμέσως έναν άλλον αέρα στο «Ανφιλντ». Αυτές οι αλλαγές -στον ψυχολογικό τομέα- δεν απαιτούν πολύ χρόνο. Πέρα από την εξέδρα, ο ερχομός του ενθουσίασε και τους παίκτες. Και σε αυτόν τον ενθουσιασμό οφείλονται, εν πολλοίς, οι απρόσμενες επιτυχίες της Λίβερπουλ απέναντι στην Τσέλσι, τη Σίτι και την Τότεναμ. Σε αυτά τα ματς, ο Κλοπ συγκέντρωσε επτά βαθμούς (εκτός έδρας, μάλιστα), ενώ ο Ρότζερς κόντρα στις κορυφαίες αγγλικές ομάδες είχε να επιδείξει μόνο μία νίκη σε 12 αγώνες.

Από την άλλη, όμως, ο γερμανός δεν είναι μάγος. Οταν πέρασε ο «μήνας του μέλιτος» -ο πρώτος ενθουσιασμός οτι μόνο και μόνο η συμφωνία με τον επιτυχημένο προπονητή θα έφερνε αυτομάτως καλύτερες μέρες-, τα χρόνια αγωνιστικά προβλήματα της Λίβερπουλ βγήκαν ξανά στην επιφάνεια. Κι αυτά, θέλουν υπομονή για να λυθούν. Πλάνο (που είναι copy paste από τα ένδοξα χρόνια στη Βεστφαλία), μεθοδική δουλειά και -οπωσδήποτε- κάμποσες μετεγγραφές.

Oπως αποκαλύπτει η Mirror, αυτές ήδη σχεδιάζονται. Ο 48χρονος τεχνικός θέλει να ανταμώσει πάλι με τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι (τον οποίο είχε πάρει στην Ντόρτμουντ, από τη Λεχ Πόζναν, το 2010), παρά το γεγονός οτι η Λίβερπουλ διαθέτει στο ρόστερ της τέσσερις κυνηγούς (Μπεντεκέ, Στάριτζ, Ινγκς και Ορίτζι) και έχει παραχωρήσει δανεικό τον Μπαλοτέλι στη Μίλαν. «Είναι απίστευτη η ικανοποίηση, να βλέπεις πώς παίζει σήμερα ένας ποδοσφαιριστής που πήρες από την Πολωνία, από έναν μικρό σύλλογο», παρατήρησε πρόσφατα -ίσως όχι τυχαία- ο Κλοπ για τον πρώην παίκτη του στους Βεστφαλούς, με τον μάνατζερ του Λεβαντόφσκι να έχει εκφράσει την πρόβλεψή του, πως το μέλλον του πελάτη του μπορεί να μην είναι στην Μπάγερν Μονάχου…

Η αγγλική εφημερίδα σημειώνει πως, πέρα από τον 27χρονο πολωνό στράικερ, ο Κλοπ έχει βάλει στο μάτι και τον Αντρέ Αγιού, που εντυπωσιάζει στο ξεκίνημα της φετινής Premier League με τη Σουόνσι. Εναν παίκτη, τον οποίο είχε προσπαθήσει δύο φορές, τα τελευταία χρόνια, να πάρει στην Ντόρτμουντ.

Επίσης, ο Κλοπ έχει διαγνώσει πρόβλημα στη θέση του τερματοφύλακα, καθώς, τόσο ο Μινιολέ όσο και ο αναπληρωματικός -ο Μπογκντάν- πέφτουν συχνά σε λάθη. Σύμφωνα με τον αγγλικό Τύπο, ο γερμανός προπονητής έχει στα υπόψιν τον συμπατριώτη του, Μαρκ-Αντρέ Τερ Στέγκεν, που θεωρείται μεγάλο ταλέντο, αλλά δεν παίζει βασικός στην Μπαρτσελόνα, επειδή έχει πέσει πάνω στον Κλαούντιο Μπράβο, ο οποίος πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις και είναι αναντικατάστατος.

Μόνον όταν έρθουν στο Λίβερπουλ οι εκλεκτοί του Κλοπ, αυτοί ή κάποιοι άλλοι, η ομάδα θα είναι δική του. Και το παιχνίδι της, ευθύνη του. Προς το παρόν, ο γερμανός προσπαθεί, πάνω απ’ όλα, να δώσει αυτοπεποίθηση στους παίκτες που βρήκε στο «Ανφιλντ». Τους σπρώχνει μπροστά, χειροκροτεί τις καλές ενέργειες και αντιδρά έντονα στις κακές. Αλλά η αυτοπεποίθηση, με αυτή την άμυνα, που εξακολουθεί να δείχνει ευάλωτη στην πίεση και τις στατικές φάσεις, δεν είναι εύκολο πράγμα.

Απόδειξη οτι ο Κλοπ δουλεύει, αυτή την εποχή, πρωτίστως στο γήπεδο της νοοτροπίας, είναι αυτό που συνέβη στις 13 Δεκεμβρίου. Μετά το 2-2 με τη Γουέστ Μπρομ, που δεν το λες και καλό αποτέλεσμα σε εντός έδρας παιχνίδι, ο Γερμανός τεχνικός πήρε από το χέρι τους παίκτες του και τους οδήγησε προς την εξέδρα των φανατικών οπαδών της ομάδας, για να κάνουν το περίφημο «όλε». Κάτι που συνηθίζεται έπειτα από μεγάλες νίκες, προκρίσεις ή κατακτήσεις τίτλων. Πολλοί είπαν πως ήθελε να… πουλήσει, στο κοινό της Λίβερπουλ, αυτή την ισοπαλία για επιτυχία. Λάθος. Μάθημα παρέδιδε ο Κλοπ. Οι παίκτες του είχαν ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις (στο 96′), και ήθελε να τους δείξει πόσο σπουδαίο θεωρούσε, το γεγονός οτι δεν παράτησαν το ματς και κυνήγησαν το αποτέλεσμα μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο… Αλλά και να ευχαριστήσει τους οπαδούς, που τραγουδούσαν για την ομάδα τους ακόμη κι όταν αυτή βρισκόταν πίσω στο σκορ.

Οι υπερβολικές προσδοκίες που -εδώ και πολλά χρόνια- συνοδεύουν κάθε νέο προπονητή της Λίβερπουλ, μεγαλώνουν τον βαθμό δυσκολίας της αποστολής του Κλοπ. Το ένδοξο παρελθόν και η βαριά φανέλα των «κόκκινων» είναι μια ποδοσφαιρική κληρονομιά που λύγισε όσους προσπάθησαν μετά το 1991 -στη μετά Νταλγκλίς εποχή- να οδηγήσουν την ομάδα εκεί που ιστορικά ανήκει. Ακόμη και τον ίδιο τον Κένι Νταλγκλίς (στην επιστροφή του, πριν από τέσσερα χρόνια), που γνώριζε την αποθέωση ακόμη κι όταν… σηκωνόταν από τον πάγκο του. Ο γερμανός, όμως, έχει έναν δικό του, μοναδικό τρόπο να κάνει την εξέδρα να τον εμπιστεύεται. Την εξέδρα, αλλά και τον Τύπο. Που στη Βρετανία, κανείς δεν αντέχει να τον έχει «απέναντι». Ετσι, θα τους πείσει να κάνουν υπομονή. Οτι κάτι καλό γίνεται.

Οχι πως δεν γίνεται, δηλαδή… Ακριβώς πριν από ένα μήνα, στις 2 Δεκεμβρίου 2015, ο Κλοπ συμπλήρωσε στον πάγκο των «κόκκινων» 11 παιχνίδια. Οσα ακριβώς μετρούσε ο Ρότζερς, μέχρι να απολυθεί. Με τον βορειοϊρλανδό στον πάγκο της, η Λίβερπουλ έγραψε τέσσερις νίκες, πέντε ισοπαλίες και δυο ήττες, με τέρματα 14-15. Με τον γερμανό, είχε επτά νίκες, τρεις ισοπαλίες και μια ήττα, με γκολ 21-8. Με δύσκολα, εκτός έδρας, παιχνίδια: με Τσέλσι, Μαν. Σίτι, Σαουθάμπτον, Ρούμπιν Καζάν και Τότεναμ.

Στο «Ανφιλντ», απαισιόδοξοι είναι σήμερα όλοι αυτοί που περίμεναν να ξαναδούν την κραταιά Λίβερπουλ του παρελθόντος μέχρι να πουν… Κλοπ. Οπως εκείνος ο απίθανος οπαδός της που, μόλις έγινε γνωστό οτι ο γερμανός έκλεισε, μπήκε στην παγκόσμια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia και πρόσθεσε στο όνομά του μερικούς τίτλους: αυτούς που ΘΑ κατακτήσει με τους «κόκκινους» ώς το… 2025.

Αισιόδοξοι παραμένουν εκείνοι που αντιλαμβάνονται πως -για φέτος- ρεαλιστικός στόχος είναι μια θέση στη πρώτη τετράδα της τελικής βαθμολογίας, που θα σημάνει την επιστροφή της Λίβερπουλ στο Champions League. Και οτι τα υπόλοιπα μεγαλεία θα έρθουν. Στην ώρα τους.

Θα θυμάστε την απάντηση που έδωσε ο ίδιος ο Κλοπ, κατά την παρουσίασή του στο «Ανφιλντ», σε έναν δημοσιογράφο ο οποίος τον ρώτησε αν η Λίβερπουλ μπορεί να πάρει φέτος τον τίτλο: «Είστε τρελός;»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News