Κάπως έτσι, οι συλλογισμοί της μπροστά κυρίας. Ηταν σουρεαλιστικό. Καθώς σε εκείνο το σύνθημα που έδινε σε έναν βαριά τραυματισμένο, φάνηκε ότι αποτυπωνόταν η πεμπτουσία αλλά και η λύση του δράματος της αντιπολίτευσης: «Αλλαξε καρέκλα»
Κάπως έτσι, οι συλλογισμοί της μπροστά κυρίας. Ηταν σουρεαλιστικό. Καθώς σε εκείνο το σύνθημα που έδινε σε έναν βαριά τραυματισμένο, φάνηκε ότι αποτυπωνόταν η πεμπτουσία αλλά και η λύση του δράματος της αντιπολίτευσης: «Αλλαξε καρέκλα»
Η κυρία μπήκε αγκαζέ με τον κύριο. Ο κύριος είχε τα σημάδια εγκεφαλικού στο πρόσωπο. Φαινόταν ότι είχε παλέψει, όρτσα σε καιρό, η αριστερή πλευρά του. Η κυρία είχε επιμεληθεί και το ντύσιμο του κυρίου. Ο κύριος ήταν περιποιημένος και αρωματισμένος και γλυκύτατος στο βάσανό του. Η κυρία είχε ένα μάτι γεμάτο φροντίδα και τρυφεράδα για τον κύριο και ένα μάτι «εξουσία» καθώς του έδινε σύνθημα πότε να αλλάζει καρέκλα. «Ελα, προχωρήσαμε, άλλαξε καρέκλα. Εχει μια εδώ!». Ο κύριος υπάκουε αυτόματα ενώ στο βλέμμα, του ενός τουλάχιστον ματιού του, διάβαζες «Τι θα έκανα χωρίς εσένα» ενώ στο άλλο κάτι σαν «Ας όψεται η ανάγκη!». Η κυρία μου έπιασε την κουβέντα. Αυτή και θα σας μεταφέρω.
Ηταν σουρεαλιστικό. Καθώς σε κείνο το σύνθημα που έδινε σ΄έναν βαριά τραυματισμένο, μου φάνηκε ότι αποτυπωνόταν η πεμπτουσία αλλά και η λύση του δράματος της αντιπολίτευσης. «Αλλαξε καρέκλα». Αρα ξεβόλεψε το μυαλό σου. Διάβασε επιτέλους το αίτημα των ψηφοφόρων σου
«Δεν πάει άλλο κυρία μου! ΔΕΝ ΠΑ-ΕΙ Α-ΛΛΟ! Ο γιός μου εργάζεται στο εξωτερικό. Ευ-τυ-χώς! Άρα δεν μπορούσε να έρθει. Η κόρη μου προτίμησε να πάει εκδρομή. Τι να της πεις; Πήρα τον σύζυγό μου και είπα θα πάμε εμείς να εκπροσωπήσουμε τα παιδιά μας. Μήπως και ξεσηκωθεί ο κόσμος, μήπως και ξεκουνηθεί η νεολαία. Δεν γίνεται να στεκόμαστε σαν λαγός στα φώτα του Τσίπρα… ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ! Μας κατέστρεψαν τελειωτικά. Τον ———– τον συμπαθώ. Ωραία του τα λέει όταν του τα λέει. Ξέρει. Αλλά…Το θέμα κυρία μου δεν είναι να χαιρόμαστε πώς τα λένε, ούτε να καταλάβουμε εμείς οι πολίτες της ΝΔ το δράμα αλλά το ίδιο μας το κόμμα να αντιληφθεί. Θέλει ανανέωση. Εχουν βολευτεί παρεούλα-παρεούλα και ο κόσμος καίγεται. Θέλει αλλαγές εκ βάθρων. Μ΄αυτόν είναι σαν να τα κρατάμε όλα στη θέση τους. Με συγχωρείτε ένα λεπτό… -Άλλαξε καρέκλα. Έχει μια εδώ! – Διέκοψα. Δηλαδή νομίζουν ότι θα βάλουμε πλάτη εμείς, για να μην διαταραχτεί τίποτα σ΄αυτούς; Ε, όχι! Τον ———- τον πιστεύω ό,τι έχει την αντίληψη και τη θέληση να το κάνει. Έτσι λέει. Είναι και νέος. Πρέπει να του δώσουμε εμείς δύναμη. Βέβαια στην πολιτική, ποτέ δεν ξέρεις. –Άλλαξε καρέκλα. Εδώ, εδώ!- Με συγχωρείτε και πάλι. Τι λέγαμε; Α! Οτι θα δώσει βάση στην αλλαγή εκ των έσω. Αυτό μας χρειάζεται. Τον ——– ούτε τον ξέρω, ούτε και θέλω να τον μάθω. Επιτρέψτε μου, αν και δεν γνωρίζω τι θα ψηφίσετε εσείς, αλλά είναι δυνατόν; Επειδή εκείνοι εμπιστευτήκανε έναν ηλίθιο (οι του ΣΥΡΙΖΑ εννοούσε) γιατί το μόνο που τους ένοιαζε είναι πού θα έπιαναν πόρτα για «τον χειμώνα», μόνο τα ρουσφέτια τους ένοιαζαν μια ζωή, αυτά μας έφαγαν, εμείς θα βάλουμε έναν βλάκα; Ε, όχι! –Άλλαξε καρέκλα! Προχωράμε ευτυχώς. -Πληρώσαμε ακριβά τα χάλια μας κυρία μου. Τον ——— τον κάνω κέφι. Κάθε κόμμα χρειάζεται έναν τέτοιον. Εργατικός πιο πολύ απ’ όλους και έντιμο παιδί. Δεν θα τους άφηνε σε χλωρό κλαδί αλλά δεν κάνει για αρχηγός μας! Δεν, δεν, δεν. Πώς να σας το πω; Δεν, δεν, δεν…».
Κάπως έτσι, οι συλλογισμοί της μπροστά μου κυρίας. Ηταν σουρεαλιστικό. Καθώς σε κείνο το σύνθημα που έδινε σ΄έναν βαριά τραυματισμένο, μου φάνηκε ότι αποτυπωνόταν η πεμπτουσία αλλά και η λύση του δράματος της αντιπολίτευσης: «Αλλαξε καρέκλα». Αρα ξεβόλεψε το μυαλό σου. Διάβασε επιτέλους το αίτημα των ψηφοφόρων σου. Οσο νομίζετε ότι έχετε καρέκλα ρεζερβέ, μπορεί και να μην βρεθεί μπροστά σας καρέκλα.
