Σήμερα, στη Βουλή, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χειροκρότησαν θερμά τον Πρωθυπουργό. «Με κατηγορήσατε για οίηση» είπε -απευθυνόμενος προς την κυρία Μπακογιάννη- «Θα είχε κάθε δικαίωμα και θα ήταν δικαιολογημένη μια μικρή οίηση σε κάποιον που δεν προέρχεται από "τζάκι"» και κατάφερε στα σαράντα του να γίνει πρωθυπουργός». Αναγνώρισε έτσι το δικαίωμα στην έπαρση ή ακόμα και στην αλαζονεία, αν αποδεχτούμε τη σχετικότητα της «οίησης» στην ερμηνεία.

Χθες, ένας άλλος υπουργός της κυβέρνησης, ο γιατρός Πολάκης, πρωταγωνίστησε σε μία συνέντευξη Τύπου γεμάτη ένταση και συγκρούσεις με τους δημοσιογράφους. Και για κερασάκι στην τούρτα της «παράστασης» αναφέρθηκε στον ιό του «Χιβ» (HIV)…

Τι νόημα βγαίνει από την καθημερινότητα της πολιτικής μας ζωής; Οτι η γλώσσα, το ύφος, η ιδιόλεκτος και η μονοσήμαντη κουλτούρα των στελεχών της κυβερνώσας Αριστεράς συνεχίζει να υποστηρίζει, με συνέπεια, τον ρόλο του «εκδικητή» του πολιτικού συστήματος. Και εν ονόματι αυτής της εκδίκησης, νομιμοποιεί κάθε απόκλιση, γκάφα ή «οίηση» στον δημόσιο λόγο. Ισως μάλιστα, χρειαστεί να περάσει πολύ μεγάλο διάστημα εξουθένωσης των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ για να ενοχληθούν από την ανεπάρκεια και την αλαζονεία των κυβερνητικών στελεχών.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Αλέξης συνεχίζει να απολαμβάνει ασυλία και να αφήνεται χαλαρά στους αυτοσχεδιασμούς του. Επικαλείται άλλωστε, αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν πρωθυπουργό: Το νεαρό της ηλικίας, την  ωρίμανσή του σε ένα κομματικό αντισυστημικό «θερμοκήπιο» και στο ότι είναι ο πρώτος εκλεγμένος πρωθυπουργός, μετά από μια δεκαετία, που δεν ανήκει σε πολιτικό τζάκι. Δικαιούται λοιπόν να φέρει στους ώμους του, για ένα μεγάλο διάστημα ακόμα, την έπαρση του αμοραλισμού και της μετριότητας. Στην έκφραση ημιμάθειας, στην αυθαιρεσία των αποφάσεων και στην οίηση της πολιτικής συμπεριφοράς.

Από την άλλη, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Πολάκης, επηρμένος κι αυτός και εμφορούμενος από «λαϊκό» οίστρο, χρησιμοποιεί στη διαλεκτική του δύο βασικά εμμονικά στοιχεία: Τη βεβαιότητα ότι η προσωπική του σημειολογία  είναι γνωστή και στους άλλους (ΧΙΒ= HIV)… και την οργισμένη ειρωνική αντίδραση σε όποιον θεωρεί ότι τον απειλεί με τις ερωτήσεις του.

Τι κοινό έχουν ο Τσίπρας και ο Πολάκης; Kαι οι δύο αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα του Ελληνα της μεταπολίτευσης που κουβαλάει μέσα του το «ηθικό πλεονέκτημα» του επαρχιωτισμού και της άρνησης του αστικού καθωσπρεπισμού. Και οι δύο είναι τα πρότυπα του μέσου ανθρώπου που αντιστρατεύεται την ευπρέπεια ως κατάλοιπο ενός αστικού καθωσπρεπισμού. Και όσο απέναντί τους θα έχουν αντιπάλους της παλιάς «ψευτοαστικής» σχολής, τύπου Ντόρας, που προφέρουν το «σσσς» ή το «τζζζζ» στην κυριαρχία των φθόγγων (πιτζζζζάμες, σσσομόν κτλ) θα κυριαρχούν χωρίς απώλειες και πολιτικές αβαρίες.

Παρ' όλα αυτά, εμείς παραμένουμε προσηνείς και ευπροσήγοροι. Αναμένουμε όμως, πάντα το απροσδόκητο και το αναπάντεχο σοκ. Αυτό που θα έρθει σαν αντίδραση στην αντίδραση! Να ανατρέψει δηλαδή την οίηση που έμαθε απρόσμενα ο Πρωθυπουργός και τη χρησιμοποιεί χωρίς ίχνος οίησης! Μπέρδεμα γενικώς και αμηχανία. Φευ της αβελτηρίας λοιπόν, φευ της αλαζονείας, «χιβ» της οιήσεως και της παραδοξολογίας…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News