Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου, λέει το γνωστό άσμα της Μαρινέλλας, που έχει χιλιοτραγουδηθεί, ειδικά σε στιγμές χαλάρωσης, όπου ένα ποτήρι από το «νέκταρ των θεών», ευφραίνει καρδίαν. Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθεις τόσο τυχερός που η Ηπειρώτικη (και όχι μόνο) γη, βγάζει τέτοιους θησαυρούς. Κι έρχεται η κυβέρνηση, να… αλλάξει τους στίχους του Πυθαγόρα, αντικαθιστώντας το κρασί, με κάτι φθηνότερο, προκειμένου να… ευφράνει τα ταμεία.

Το οικονομικό επιτελείο έψαξε από εδώ, έψαξε από εκεί και τελικά κατέληξε στην αύξηση της φορολογίας στο κρασί, καταλαμβάνοντας εξαπίνης 200.000 Έλληνες αμπελουργούς, 20.000 εργαζόμενους στον οινοποιητικό κλάδο και περίπου 700 οινοποιητικές επιχειρήσεις, αρκετές εκ των οποίων και στην Ήπειρο.

Το όφελος, όπως αναφέρουν από το υπουργείο Οικονομικών, θα ανέλθει στα 45 εκατ. ευρώ, εφόσον βέβαια δεν μειωθεί η κατανάλωση, κάτι που θεωρείται αδύνατο, μιας και μιλάμε για ένα προϊόν που απευθύνεται, κατά κύριο λόγο στα λαϊκά στρώματα.

Το μέτρο λαμβάνεται ως ισοδύναμο μαζί με το τέλος στα τυχερά παιχνίδια, προκειμένου να καταργηθεί ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Φυσικά, μέχρι να φθάσουμε στο κρασί, σύμφωνα με την «Καθημερινή», στο τραπέζι έπεσαν πολλά ισοδύναμα μέτρα. Για παράδειγμα, αύξηση του ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας, φορολόγηση του κυνηγιού, διπλός συντελεστής ΦΠΑ στην εκπαίδευση, που απορρίφθηκε από την Κομισιόν, ή ακόμα και φοροαπαλλαγές στους γονείς που πηγαίνουν τα παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια.

Τελικά, λόγω αδυναμίας εφαρμογής των παραπάνω και χωρίς να προηγηθεί ο απαραίτητος διάλογος, με παραγωγούς και επιχειρήσεις, μια και αυτή είναι μια τακτική που αποφεύγει η κυβέρνηση, προτιμώντας τις αποφάσεις της στιγμής, αποφασίστηκε να την «πληρώσει» το κρασί.

Το πολυνομοσχέδιο που περιλαμβάνει την επιβολή φόρου, 40 ευρώ ανά εκατό λίτρα, κατατέθηκε τα μεσάνυχτα της Τετάρτης στη Βουλή, προκαλώντας σωρεία αντιδράσεων, από τον κλάδο, ο οποίος, με τα χρονικά περιθώρια να είναι κάτι παραπάνω από στενά, ζητά από την κυβέρνηση, πριν την ψήφισή του, να βάλει… νερό στο κρασί της και να εξετάσει εκ νέου το θέμα, προκειμένου να βρεθεί λύση.

Το ελληνικό κρασί έχει καταγραφεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης ως «success story» και μία επίσκεψη στα οινοποιεία της Ηπείρου το επιβεβαιώνει περίτρανα.

Οι «εδώ» παραγωγοί, που τα τελευταία χρόνια έχουν βιώσει στο «πετσί» τους την επίδραση της οικονομικής δυσπραγίας, στην κατανάλωση του κρασιού, επιμένουν να παράγουν ένα προϊόν που έχει κάνει την περιοχή μας διάσημη, εντός και εκτός των τειχών.
Κατάφεραν να αντέξουν τη «στροφή» στα χύμα κρασιά, χωρίς ταυτότητα, αλλά δε μπορούν να μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα, μπροστά σε αυτό το, κάτω από τη μέση, «χτύπημα».

«Ο κλάδος της οινοποιίας, παρ’ όλες τις δυσκολίες της περιόδου αυτής, εξακολουθεί να παράγει, να υποστηρίζει την αγροτική οικονομία, να κάνει συγκροτημένες προσπάθειες εξωστρέφειας με απτά αποτελέσματα, να δημιουργεί εθνική ταυτότητα στον χώρο της αγροτικής οικονομίας και να διατηρεί εν γένει μια δυναμική την οποία λίγοι παραγωγικοί κλάδοι σήμερα διαθέτουν».

Ο Θωμάς Γκλίναβος εκπρόσωπος του κτήματος «Γκλίναβος», στο οποίο παράγεται κρασί, με διακρίσεις, μας μετέφερε την έντονη αντίδραση του κλάδου.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για μια απαράδεκτη μεθοδολογία, καθώς καμία χώρα, κανένα κράτος – μέλος της ευρωπαϊκής κοινότητας που είναι χώρα παραγωγής οίνου, δεν έχει επιβάλει Ε.Φ.Κ. στο κρασί (ούτε η Γερμανία).

Αντίθετα, κράτη – μέλη που δεν παράγουν κρασί, για ευνόητους λόγους το έχουν κάνει.

«Μιλάμε για ένα καθαρά αγροτικό προϊόν, που ενισχύει την εθνική Οικονομία και το 80%, αφορά τα λαϊκά στρώματα. Η επιβολή φόρου, θα επιφέρει αυξήσεις από 25 έως 50%, αυξήσεις που δεν αντέχει η τσέπη του καταναλωτή», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Γκλίναβος.

Μάλιστα, ο ίδιος θα αντιπρότεινε, την εφαρμογή του μέτρου κλιμακωτά σε κρασιά «πολυτελείας», με τιμή άνω των 8 ευρώ, για να γλιτώσει «ένα λαϊκό προϊόν, με διατροφική και ψυχαγωγική αξία».

Οι Ηπειρώτες καταναλωτές, από την πλευρά τους, ζητούν να συνεχίσουν να έχουν την «πολυτέλεια», εν καιρώ κρίσης, να συνοδεύουν το γεύμα ή το δείπνο τους, με ένα ποτήρι ντόπιο κρασί, που δεν κοστίζει ακριβά.

Εξάλλου, σύμφωνα με τον Robert Louis Stevenson, το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση. Και πάνω σε αυτό, δεν υπάρχει καμία διαφωνία… Ούτε καν, από την Τρόικα!
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News