Παρουσία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, του Υπουργού Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Γιαν Άσελμπορν και του Ευρωπαίου Επιτρόπου, Δημήτρη Αβραμόπουλου θα ξεκινήσει την Τετάρτη, από το «Ελευθέριος Βενιζέλος», η διαδικασία της μετεγκατάστασης προσφύγων από την Ελλάδα, με χώρα-προορισμό το Λουξεμβούργο. Η πρώτη αποστολή (ανάμεσά τους μικρά παιδιά) αφορά έξι οικογένειες από τη Συρία και το Ιράκ. 30 νοματαίοι. Αναρωτιέμαι μάλιστα ποιοι θα είναι περισσότεροι. Οι τυχεροί πρόσφυγες ή οι αξιωματούχοι μετά των ακολούθων, που θα συνωστίζονται στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του αεροδρομίου.

Φαντάζομαι ότι η παράσταση θα είναι αντάξια των περιστάσεων. Μια κάμερα αίφνης να ζουμάρει σε ένα χαρούμενο προσωπάκι, που επιτέλους βλέπει ότι οδεύει σε ασφαλή παράδεισο. Η εικόνα της τέλειας ψευδαίσθησης. Τη χρειαζόμαστε. Μια στάλα ανακούφισης για την οδύνη που βιώσαμε από τα νεκρά παιδάκια, οι σοροί των οποίων ξεβράζονται στο Αιγαίο και έχουν μετατραπεί στο μεγαλύτερο τηλεοπτικό υπερθέαμα των τελευταίων ετών. Πόσα άραγε είδαμε σε τηλεοράσεις και social media‎. Χάσαμε τον λογαριασμό. Και το συνηθίσαμε επίσης.

Πιθανότερο, λοιπόν, να δούμε την άλλη πλευρά της ίδιας παραληρηματικής εκδοχής, που ζήσαμε στη Βουλή, με τον ακατάσχετο λυρισμό του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος, μάλιστα, με τον σολοικισμό του μας οδήγησε σε συναισθηματική σύγχυση. Δεν ξέραμε αν έπρεπε να δακρύσουμε από οδύνη ή από τα γέλια. Πάντως η αυριανή τελετή είναι μια καλή ευκαιρία να μοιράσει ο Πρωθυπουργός την ντροπή του με τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ενδεχομένως να συνειδητοποιήσουν και οι δυο μαζί ότι στην μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση της Ευρώπης οι μικροί συμβολισμοί και τα πανηγύρια φλερτάρουν με το γκροτέσκο.

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά έχω την αίσθηση ότι η επικοινωνιακή διαχείριση χάσκει επικίνδυνα μπροστά στη μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη και τις αξίες της. Ποιος αντέχει τόσο μεγάλες δόσεις πανικόβλητης ευαισθησίας. Ίσως μάλιστα η πρώτη σοβαρή συμβολή θα ήταν να απαλλάξουμε την πολιτική ρητορική από τον ποιητικό οίστρο και τη θυμωμένη συγκίνηση. Αποτελούν το ασφαλέστερο καταφύγιο της δημαγωγίας, του ανεξέλεγκτου λαϊκισμού και της υποκρισίας. Θα γλιτώσουμε έτσι και από τις λεκτικές ακροβασίες.

Οι κύριοι Τσίπρας και Σουλτς ετοιμάζονται να μεταβούν στη Λέσβο. Ας μη το κάνουν, έπιασαν και μποφόρια. Μπορούν να μιλήσουν με τον διοικητή του νοσοκομείου στο νησί για να τους περιγράψει την αμηχανία των νοσηλευτών μπροστά στα αραδιασμένα πτώματα. Δεν γνωρίζουν το τελετουργικό οι άνθρωποι για το τελευταίο κατευόδιο. Άλλωστε ζουν σε μια χώρα που διδάσκει ανθρωπιά, αλλά δεν διαθέτει ένα τζαμί για νεκρώσιμη ακολουθία… Με την ευκαιρία. Ο πρωθυπουργός συγκαλεί ευρεία σύσκεψη με τη συμμετοχή μητροπολιτών για την προσφυγική κρίση. Ας τους αναθέσει αυτό το καθήκον για να μην ξεχνάμε και την αξία του διαθρησκευτικού διαλόγου-  να ρωτήσουν δηλαδή τους «ομόλογούς» τους στη Συρία για το τι πρέπει να κάνουμε.

Άλλο πάντως είναι το στοίχημα για τον κ. Σουλτς. Γενναία βοήθεια στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Μάλτα, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ή την Τουρκία, ώστε να οργανώσουν υποδομές φιλοξενίας και ταυτοποίησης αυτών των ανθρώπων και μια πραγματική αερογέφυρα για την κατανομή τους σε όλη την Ευρώπη. Πως θα γκρεμίσουν οι φράχτες, δηλαδή.

Η ευθύνη του κ. Τσίπρα, επίσης, είναι να αποδείξει ότι διαθέτει σχέδιο και μπορεί να κινητοποιήσει τον άθλιο κρατικό μηχανισμό για την υλοποίησή του. Αν μάλιστα επιθυμεί συμβολισμούς, ας ακυρώσει τον διαγωνισμό για τις καθαρίστριες στο υπουργείο Οικονομικών ως… «ισοδύναμο» για βοήθεια στους αυτοδύτες και τους άλλους εθελοντές στα νησιά. Αυτοί, ναι, δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς.

Ο κ. Μουζάλας (ευτυχώς ξέμεινε από την οικουμενική και γλιτώσαμε από κάποιο μπαρουτοκαπνισμένο στα γραφεία της Κουμουνδούρου στέλεχος…) ξεκίνησε από τη Δευτέρα το αυτονόητο. Συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς για το προσφυγικό. Η πραγματική άσκηση ωστόσο είναι με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων και ευρύτερες συμφωνίες τόσο για την οριοθέτηση των hot spots, όσο και για την ατμόσφαιρα που οφείλουμε να διαμορφώσουμε. Κοινές αποφάσεις για τον φράχτη στον Έβρο, τις διεκδικήσεις από την Ευρώπη και τις υποδομές.

Παρεμπιπτόντως, μια 20άδα βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας κατέθεσε ερώτηση-καταγγελία κατά της κυβέρνησης για τις αστοχίες και τους αυτοσχεδιασμούς στο προσφυγικό. Πριν πάντως πιάσουν στασίδι κήνσορα, ας αναλογιστούν τις δικές τους δράσεις στο μεταναστευτικό. Οι πολιτικοί καβγάδες είναι η χειρότερη υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στο τόπο τους και η καλύτερη στην πιο μαύρη εκδοχή του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Σε κάθε περίπτωση, τα δεδομένα και η δυναμική της προσφυγικής κρίσης είναι ασύλληπτα μεγάλα για να χωρέσουν σε τόσο μικρό πολιτικό «λυρισμό»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News