«Είστε φοιτήτρια; Μπροστά παρακαλώ, οι φοιτητές κάθονται στις μπροστινές σειρές». Με καθοδήγησε στην τέταρτη σειρά, ανάμεσα στους υπόλοιπους πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς προσκεκλημένους. Ο Φρανσουά Ολάντ, το τιμώμενο πρόσωπο του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε ζητήσει κάποια από τα μπροστινά καθίσματα να φιλοξενήσουν «τη νεολαία». Μια παράκληση που, άλλωστε, ταίριαζε στον λόγο για τον οποίο συγκεντρωθήκαμε στην Πρυτανεία, την Παρασκευή λίγο μετά τις 3μιση, κάτω από τη βροχή που έπεφτε από το πρωί στο κέντρο της Αθήνας: Την αναγόρευση του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, η οποία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου στα Προπύλαια – στην ίδια αίθουσα που αυτές τις μέρες, ορκίζονται δυο-τρεις ομάδες πτυχιούχων την ημέρα. 

Η αίθουσα – κατάμεστη – είχε απ’ όλα: Πανεπιστημιακούς, στρατιωτικούς στολισμένους με παράσημα, πολιτικούς -νυν και πρώην κυβερνητικούς- πρώην υπηρεσιακούς πρωθυπουργούς, αρχιεπισκόπους, με τη χαμογελαστή Μαριάννα Βαρδινογιάννη ανάμεσά τους, πρεσβευτές, γάλλους διπλωμάτες και πολιτικούς συμβούλους που ήταν έτοιμοι να φορέσουν τα ακουστικά τους – όλοι τους περίμεναν την άφιξη του γάλλου πολιτικού. Οι πιο ήσυχοι καλεσμένοι ήταν οι πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις που κάθονταν υπομονετικά, καθένας κάτω από μια επιβλητική τήβεννο, στο μπροστινό μέρος της αίθουσας. Η υπόλοιπη αίθουσα δονούνταν από ένα εύθυμο βουητό.
«Η Αυτού Εξοχότης της Γαλλικής Δημοκρατίας…» -σιγή- «η Αυτού Εξοχότης της Ελληνικής Δημοκρατίας» – κινητά και ipad στραμμένα στον διάδρομο – ακούστηκε από τα ηχεία που πλαισίωναν τις κολώνες της αίθουσας. Πριν από τις «εξοχότητες» πέρασε ο Πρύτανης του ΕΚΠΑ, Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος, ύστερα το τιμώμενο πρόσωπο της ημέρας, ο κ. Ολάντ, και ο έλληνας ομόλογός του, Προκόπης Παυλόπουλος, και κατόπιν ο – φίλος τού Ολάντ τον τελευταίο χρόνο και πρωθυπουργός της χώρας που τον φιλοξένησε  – Αλέξης Τσίπρας.

Οι δύο Πρόεδροι της Δημοκρατίας έστρεψαν την πλάτη στο κοινό, ώστε να καθίσουν σε δυο καρέκλες που θα μπορούσαν να είναι και θρόνοι, ο έλληνας Πρωθυπουργός έσπευσε στην πρώτη σειρά, ενώ ο Πρύτανης ανέβηκε στο βήμα για να κάνει το εγκώμιο (laudatio) του κ. Ολάντ, κι ύστερα να παραδώσει τη σκυτάλη στον αναπληρωτή Πρύτανη του ΕΚΠΑ, Ναπολέοντα Μαραβέγια, ο οποίος θα έκανε την αναγόρευση μιλώντας και στα ελληνικά και στα γαλλικά. Και οι δυο πανεπιστημιακοί εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους και έδωσαν τα συγχαρητήριά τους, εξηγώντας, παράλληλα, για ποιον λόγο απονέμεται αυτός ο τίτλος στον κ. Ολάντ, «μολονότι, όπως πολλοί θα επισημάνουν, δεν έχει ολοκληρώσει την πολιτική του θητεία», όπως σημείωσε ο κ. Μαραβέγιας. Υπενθύμισαν τα σπουδαία ονόματα που έχουν τιτλοφορηθεί στο ΕΚΠΑ – «πριν από 136 χρόνια ήταν ο γάλλος πρόεδρος Λεόν Γκαμπετά (Λέων Γαμβέτας)», θύμισε ο κ. Δημόπουλος – και φρόντισαν να εντάξουν τη συγκεκριμένη απόφαση του πανεπιστημίου στην επικαιρότητα, που θέλει τον Ολάντ σύμμαχο της Ελλάδας, ή «κηδεμόνα της στα ευρωπαϊκά», όπως περιγράφεται από πολλούς αυτές τις μέρες.

Μετά τις σύντομες ομιλίες των δύο, και την ανάγνωση του τίτλου από τον Πρόεδρο του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Χρήστο Λυριντζή, ανέβηκε στο βήμα ο κ. Ολάντ. Με άλλον αέρα. Κουνούσε τα χέρια του, σε κοίταζε στα μάτια, ανεβοκατέβαζε τον τόνο της φωνής του, και, τέλος πάντων, καταλάβαινες ότι ήταν η ώρα που μιλούσε ένας πολιτικός. Δήλωσε συγκινημένος για ό,τι έχει ακούσει τις δυο μέρες που βρέθηκε στην Αθήνα, και συγκίνησε, ο ίδιος, το ακροατήριο – ο κ. Τσίπρας, για παράδειγμα, χαμογέλασε πλατιά – όταν ομολόγησε ότι δεν ακούει «τόσο συχνά καλά λόγια, ενώ συχνά» εισπράττει «επικρίσεις». Μολονότι αναφέρθηκε κι εκείνος στον Γκαμπετά, τον Ζορζ Κλεμανσό αλλά και τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Μίκη Θεοδωράκη που έχουν τιμηθεί με τον ίδιο τίτλο από το Πανεπιστήμιο, ο λόγος του είχε, κατά βάση πολιτική χροιά – τουλάχιστον με έμμεσο τρόπο.

«Πρέπει να προωθείται το μήνυμα της επιλογής» ή «υπάρχει και ο δρόμος της βούλησης», έλεγε και θυμόσουν τη στήριξη που παρείχε ο γάλλος πρόεδρος το περασμένο καλοκαίρι, τις μέρες που παραλίγο να βρεθεί η Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη. «Υπάρχουν πολλές δυνάμεις που θέλουν να μας πείσουν ότι δε διαγράφεται καμία πρόοδος» και «υπάρχουν αυτοί που νοσταλγούν το παρελθόν», συμπλήρωνε και το μυαλό σου πήγαινε στους πιο απαιτητικούς εταίρους ή, ακόμα χειρότερα, στις αντιευρωπαϊκές φωνές που μολύνουν την ατμόσφαιρα της Γηραιάς Ηπείρου. Φυσικά δεν παρέλειψε να επαναλάβει αρκετές φορές τη λέξη που στοιχειώνει το πρόσφατο παρελθόν, παρόν και μέλλον της Ελλάδας, τις «μεταρρυθμίσεις». Ούτε ξέχασε να τονίσει τη λέξη που έχουν, σχεδόν, λησμονήσει κάποιες χώρες της ανατολικής Ευρώπης στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες, την «αλληλεγγύη».

Ο γάλλος πρόεδρος έκλεισε αφιερώνοντας ένα δεκάλεπτο στην τύχη των ακροατών που ήθελε να τον παρακολουθήσουν από τις μπροστινές σειρές. Ο κ. Ολάντ θέλει να γίνει η Γαλλία η χώρα που θα δέχεται τους περισσότερους έλληνες φοιτητές, θέλει να αυξήσει τις υποτροφίες που προσφέρονται στους έλληνες πολίτες και την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και να πολλαπλασιαστούν οι ελληνογαλλικές συμφωνίες στον χώρο της παιδείας, μέσα από τα προγράμματα μεταπτυχιακών, το Erasmus Mundus, και τις ανταλλαγές φοιτητών. «Η παιδεία και ο πολιτισμός δεν πρέπει να αμφισβητούνται», τόνισε με νόημα.

«Αν με δεχθήκατε σήμερα εδώ, ξέρω ότι το κάνατε για τη Γαλλία, τη Γαλλία που σας υποστηρίζει», δήλωσε, ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο τιμώμενος πρόεδρος. Με αυτά τα λόγια η Ελλάδα πήρε μια ακόμη ανάσα. Μέχρι να συναντηθούν την επόμενη φορά ο κ. Ολάντ και ο κ. Τσίπρας, όχι στην Πρυτανεία, το Γκαζάρτε ή την Ακρόπολη, αλλά στις Βρυξέλλες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News