Τα θύματα της τραγωδίας των Μαλαισιανών αερογραμμών ένωσαν τους Ολλανδούς. Θυμόμαστε όλοι εκείνη την επιμνημόσυνη τελετή των οικείων, όπου οικογένειες και κράτος ακούμπησαν την οδύνη τους και τον σεβασμό τους στα 298 φέρετρα.

Αντίθετα, τα θύματα της τραγωδίας στην Άγκυρα δίχασαν εκ νέου τους Τούρκους, ανατροφοδότησαν το κυνήγι μαγισσών, τη στοχοποίηση και τη συνωμοσιολογία, εμβάθυναν μια ανώμαλη κατάσταση.

Για το σύστημα Ερντογάν, η σφαγή έγινε απ’ τους «εχθρούς της Τουρκίας» – δηλαδή το ΡΚΚ, το κίνημα του Γκιουλέν, το καθεστώς Άσαντ, τους «τρομοκράτες-δημοσιογράφους» και τους συνοδοιπόρους τους στο στρατό. «Όποιος επικρίνει τον Πρόεδρο Ερντογάν είναι μέρος μιας εβραιο-αγγλοσαξωνικής συνωμοσίας, με άλλα λόγια είναι “εχθρός της Τουρκίας” αυτή είναι η τρέχουσα κυβερνητική ρητορεία» σημειώνεται σε αρθρογραφία της «Χουρριέτ».

Κατά την αντιπολίτευση, είναι η εξωτερική πολιτική της Άγκυρας -η στάση της απέναντι στη Συρία και το γεγονός ότι έμεινε η χώρα χωρίς έναν φίλο στη διεθνή σκηνή- η πηγή του κακού, μαζί και η παραφροσύνη του συστήματος εξουσίας. «Όταν στοχοποιούνται 200 άνθρωποι, ανάμεσά τους και μαθητές σχολείου, 7 ιδιωτικά συνδρομητικά κανάλια (ανάμεσά τους και ένα με παιδικό πρόγραμμα!), ένας 90χρονος Τουρκο-εβραίος επιχειρηματίας, τότε ο ISIS αποενοχοποιείται» επισημαίνεται.

Αναμφίβολα, η αιματοχυσία στην Άγκυρα έδειξε σοβαρά κενά στο σύστημα ασφαλείας. Οι πληροφορίες αναφέρουν συγκεκριμένα, πως ενώ υπήρχαν μαρτυρίες ενός «επικείμενου κακού» οι εξελίξεις αφέθηκαν να εκδηλωθούν.

«Τον ξέραμε» λένε οι αρμόδιες αρχές για τον βομβιστή αυτοκτονίας που ταυτοποιήθηκε – και λοιπόν; Πώς είχαν αξιοποιήσει αυτή τη γνώση; Ή μήπως είχαν βάλει την πληροφορία σε κάποιο χρονοντούλαπο, γιατί δεν τους εξυπηρετούσε σε κάποιο σχέδιο; Εκεί όπου έβαλαν και τις μαρτυρίες που συνόδευσαν την άγρια κακοποίηση δημοσιογράφου και τις απειλές «σε λυπηθήκαμε κι είσαι ζωντανός»; Και  άρα, σωστά σε τούτη τη λογική, ο υπουργός Εσωτερικών δήλωσε μετά ταύτα, πως «δεν βλέπει τον λόγο» γιατί θα έπρεπε να παραιτηθεί, αφού «δεν υπήρξαν προβλήματα ασφαλείας»…

Πέραν πάσης αμφιβολίας εξάλλου, όταν οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας μπορούν ελεύθερα να χαρακτηρίζουν «προδότες» όσους ασκούν κριτική στην κυβέρνηση και να ονομάζουν «τρομοκράτες» τους Κούρδους αδιάκριτα (επειδή έστρεψαν τα νώτα τους στο κόμμα Ερντογάν), τότε αφήνουν ελεύθερο το πεδίο δράσης στους πραγματικούς τρομοκράτες.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε, ότι σύμφωνα με μια περσινή δημοσκόπηση, το 10% των Τούρκων δεν θεωρεί «τρομοκράτες» τους τζιχαντιστές που αποκεφάλιζαν τα θύματά τους…

(Σε λίγες μέρες, την 1η Νοεμβρίου, γίνονται και πάλι εκλογές στην Τουρκία, μετά από την πρόσφατη αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης. Προσδεθείτε και μην καπνίζετε, γιατί η περιοχή είναι εύφλεκτη).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News