Στη νέα συνεδρίαση της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, την Τρίτη, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης απέσυρε τον εκπρόσωπό του, Θεόδωρο Αμπαζόγλου, έως ότου καθοριστούν οι προδιαγραφές και προκηρυχθεί πρώτα ο διαγωνισμός για την εταιρεία που θα αναλάβει την εκλογική διαδικασία. Από την άλλη, η εκπρόσωπος του Απόστολου Τζιτζικώστα, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, δήλωνε με νόημα στους δημοσιογράφους ότι «μόλις είχαμε συμφωνήσει ομόφωνα σε όλα και ήρθε ο πρόεδρος και συνέβη ό,τι είδατε!». Αν συνυπολογίσει κανείς και τις θέσεις των άλλων δύο εκπροσώπων, καταλαβαίνει εύκολα ότι ο Μειμαράκης αποστασιοποιείται και θέτει ευθέως ερωτήματα για το μέλλον της διαδικασίας.

Το πιθανότερο είναι πως ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ ετοιμάζει μια ηρωική έξοδο, δεδομένης της τροπής που παίρνει η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος. Ένα ζήτημα που τον απασχολεί είναι η έλλειψη «κατανόησης» από τον «ιδιοκτήτη». Ίσως αντιλαμβάνεται ότι δεν κρατάει στοιχειώδεις αποστάσεις, όπως του είχε υποσχεθεί, και πως οι μηχανισμοί πήραν φωτιά υπέρ του «πολλά υποσχόμενου» Τζιτζικώστα. Το άλλο είναι η σκοτεινή -για πολλούς- στάση του Παπαμιμίκου, σχετικά με την ανάθεση σε συγκεκριμένη εταιρεία της διαδικασίας της εκλογής. 

Ο πιο ρεαλιστικός, όμως, λόγος που ο Μεϊμαράκης δυσανασχετεί και θέλει, ίσως, να εγκαταλείψει την κούρσα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τις εκλογές! Διαισθάνεται τον κίνδυνο μιας τεράστιας φάρσας που μπορεί να εξευτελίσει όχι μόνο τον ίδιο αλλά και την παράταξη. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι και οι δύο αναμετρήσεις μπορεί να στοιχίσουν έως και ένα εκατομμύριο, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει για να εγγυηθεί το κύρος και τα εχέγγυα του εγχειρήματος.

Η περίπτωση της ΝΔ είναι άλλο ένα δείγμα της επικείμενης κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος που ακόμα κρατιέται οριακά, προσπαθώντας να παίξει με τους παλιούς όρους. Και αναρωτιέται κανείς αν μπορούν τα παλιά και καταχρεωμένα κόμματα να διεκδικούν ηγετική θέση σε μια κοινωνία που δεν έχει πια τη δυνατότητα να τα συντηρήσει. Αν μπορούν να «θρέψουν» όλους αυτούς τους ανθρώπους και τους μηχανισμούς που συντηρούσαν ως τώρα, εις βάρος του ελληνικού λαού. Γνωρίζει, επίσης, κανείς πόσα χρήματα από την τσέπη τους θα ξοδέψουν οι υποψήφιοι για τις συγκεντρώσεις τους, τη «διέγερση» του ενδιαφέροντος για τους ψηφοφόρους τους και για τις «εντυπωσιακές» τους πορείες ως την ημέρα των εκλογών; Από ποιον περισσεύει αυτό το πολιτικό χρήμα -δημόσιο και ιδιωτικό- για να ξοδεύεται αφειδώς στην προσπάθεια να πειστεί, ανορθόδοξα πάντα, ο πολίτης για τις προθέσεις προσώπων, ομάδων και υπόγειων κομματικών συστημάτων;

Νομίζω πως αργά ή γρήγορα, θα καταλάβουν όλοι ότι το μέγεθος που εξισορροπούσε τα πράγματα ως τώρα και στήριζε τους τακτικισμούς της εξουσίας ήταν το κρατικό χρήμα, που μόλις τελείωσε. Αυτό χρηματοδοτούσε τις οικογένειες, τις ομάδες και τις φατρίες των κομμάτων και τώρα πια δεν υπάρχει. Ο Μεϊμαράκης φαίνεται να είναι από τους πρώτους που το συνειδητοποιεί και ετοιμάζεται να διορθώσει το λάθος της υποψηφιότητάς του. Όσο για τους άλλους, όποιος κι αν είναι ο νικητής, θα πρέπει να ξέρει πως παραλαμβάνει ένα κόμμα με πλούσια στελέχη αλλά με φτωχά και άδεια ταμεία. Και με τον τρόπο που είναι δομημένα τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, χωρίς  χρήμα, οι μηχανές δεν λειτουργούν και το σύστημα καταρρέει. Εκτός κι αν έχει τη μαγκιά και το σθένος, να βγει και να ζητήσει χρηματοδότες, διαλύοντας μια για πάντα τις παλιές στρατιές των τρωκτικών που συνήθισαν να αρμέγουν με κάθε τρόπο την κρατική αγελάδα. Μόνο έτσι, και με μια νομοθετική αλλαγή θα λυθεί το ζήτημα αυτής της «έντεχνης» υποκρισίας που καθυστερεί την εξυγίανση των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News