Διαβάζω το βιογραφικό του Μεϊμαράκη. Καταγωγή από πολιτική οικογένεια με πατέρα και θείο βουλευτές (δεν το 'ξερα) και σημαντική κομματική πορεία, που έφθασε έως και τη θέση του γραμματέα της Ν.Δ. Πάνω από δέκα φορές βουλευτής (συνεχώς από το '89) και σε πολιτικές θέσεις (υφυπουργός Αθλητισμού, υπουργός Εθν. Άμυνας και πρόεδρος της Βουλής). Όλες "ανεύθυνες". Καμία θέση ευθύνης που προκαλεί πολιτική φθορά σε "καυτά" υπουργεία (Υγεία, Παιδεία, Οικονομικά κ.λπ.). Επίσης, απ' ό,τι θυμάμαι, δεν διεκδίκησε ποτέ την ηγεσία, ούτε παρουσιάστηκε ποτέ σα δελφίνος, παρόλο που το βιογραφικό του θα δικαιολογούσε μια τέτοια πρόθεση. Τώρα, αν βγάλω το συμπέρασμα, ότι ο τύπος ξέρει να φυλάγεται, θα με πείτε προκατειλημμένο;

Και κοίτα τώρα πώς τα φέρνει η κακιά η ώρα. Του 'ρχεται του Σαμαρά η φλασιά να παραιτηθεί μετά το δημοψήφισμα και τον διορίζει προσωρινό πρόεδρο. Ε, σου λέει, θα κάνω για ένα φεγγάρι και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, θα πάρω καλύτερο μισθό και σύνταξη. Και μετά από λίγο, καπάκι, παραιτείται ο Τσίπρας και πάμε σ' εκλογές. Φεύγει κι ο Λαφαζάνης με τους δικούς του και αρχίζει να γίνεται σοβαρός ο κίνδυνος να γίνει πρωθυπουργός. Και τι πρωθυπουργός. Αυτός που θα κληθεί να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο με τόσα πολλά δύσκολα μέτρα και πιθανόν με έναν ατύπως επανενωμένο ΣΥΡΙΖΑ απέναντί του. Αυτός δηλαδή που πάντα φυλαγόταν, να αναγκαστεί να παίρνει αποφάσεις που θα τον κυνηγάνε θεοί και δαίμονες. Είμαστε με τα καλά μας; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, να το αποφύγει. Αυτό που δεν γνωρίζω, είναι αν πραγματικά, πια, μπορεί να τ’ αποφύγει. Και υποψιάζομαι ότι θα δούμε σκηνές απείρου κάλλους. Αυτές οι εκλογές, θα μείνουν στην ιστορία σαν οι εκλογές που όλοι θέλανε να χάσουν.

Πάντως, ο τρόπος που έμπλεξε έχει πολύ γέλιο. Άμα δεν σε θέλει, δεν σε θέλει. Όπως λέει και το τραγούδι, όσο κι αν κανείς προσέχει, άμα είναι να σου 'ρθει το κακό, δε γλυτώνεις με τίποτε.

Τώρα βέβαια το τραγούδι δεν εννοεί αυτό ακριβώς, αλλά τέλος πάντων…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News