667
|

Δεν δικαιούμαστε να ζητάμε αλληλεγγύη

Avatar protagon.import 15 Ιουλίου 2015, 00:56

Δεν δικαιούμαστε να ζητάμε αλληλεγγύη

Avatar protagon.import 15 Ιουλίου 2015, 00:56

Τα τελευταία τρία χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέσβευε ότι θα έκανε μία σκληρή διαπραγμάτευση. Θα αντιστεκόταν στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε και θα τους εξανάγκαζε να υποχωρήσουν. Χρησιμοποιούσε λέξεις όπως «αντίπαλοι» και «εκβιαστές» για να χαρακτηρίσει τους Ευρωπαίους εταίρους και κατέστησε σαφές ότι η Ελλάδα θα υπερασπιζόταν επιτέλους τον εαυτό της. Τώρα πλέον που η επιτευχθείσα συμφωνία δεν είναι συνέπεια των δικών του εκβιασμών αλλά των εκβιασμών των Ευρωπαίων, κάποιοι παραπονιούνται ότι η Ευρώπη δεν επιδεικνύει αλληλεγγύη, ως όφειλε.

Από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση, διαφαίνονταν αντιφάσεις στη φημισμένη συγκρουσιακή διαπραγματευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, αντιφάσεις που θα μπορούσαν να αποδοθούν κυρίως στον λαϊκισμό και στη δίψα του για εξουσία (βλέπε εδώ). Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τον λαό να πιστεύει ότι η Ευρώπη κέρδιζε σε βάρος της Ελλάδας. Ειδικά από τις εκλογές του 2012 και μετά, ήταν σαφές ότι είχε υποκύψει στη λεγόμενη «μεροληψία της σταθερής πίτας» (βλέπε εδώ) και αδυνατούσε να καταλάβει τι είναι «αμοιβαία επωφελής συμφωνία», δηλαδή η παράλληλη βελτίωση των θέσεων όλων των διαπραγματευόμενων πλευρών (βλέπε εδώ). Αδυνατούσε, με άλλα λόγια, να κατανοήσει ότι Ευρώπη και Ελλάδα έχουν αμοιβαίο συμφέρον να υλοποιηθούν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας και να ενδυναμωθεί η οικονομική μας θέση. Βεβαίως δεν ήταν η μόνη διαπραγματευτική μεροληψία στην οποία ήταν ευάλωτος ο ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε εδώ), αλλά η ιδέα της Ευρώπης ως αντιπάλου και εχθρού ίσως ήταν η πιο επιζήμια.

Από την άλλη, δεν έχει την αποκλειστική ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δυσπιστία απέναντι στους εταίρους καλλιεργήθηκε συστηματικά από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στα μνημόνια. Ελάχιστοι είχαν το θάρρος να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό ότι η χρεοκοπία της χώρας οφειλόταν τόσο στην ανεύθυνη πολιτική διοίκηση της χώρας την περίοδο 2004-2009, όσο και στις χρόνιες παθογένειες που προϋπήρχαν του 2004. Όταν κλήθηκε η Ελλάδα να αντιμετωπίσει υπέρογκα προβλήματα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, η λύση της απόδοσης των δεινών στους ξένους φάνταζε πιο εύκολη.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις προτίμησαν λοιπόν να ρίξουν το βάρος των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στους κακούς Ευρωπαίους. Χειρότερη όλων όμως υπήρξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η οποία καλλιέργησε τη θέση ότι όποιος συμφωνούσε με τους Ευρωπαίους είναι πάνω-κάτω προδότης και γερμανοτσολιάς. Μόνη λύση για αυτήν ήταν η αντίσταση και η σύγκρουση με τα «κατεστημένα» εντός και εκτός της χώρας.

Όταν ήρθαν στην εξουσία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ήρθε η στιγμή που επιτέλους κάποιος θα εναντιωνόταν στους κακούς ξένους. Η στιγμή που θα τους εκβιάζαμε αντί να μας εκβιάζουν. Βιώσαμε τις «καμμένες» γραφικότητες τύπου «Κούγκι» και «τζιχαντιστών στο Βερολίνο», αλλά πάνω από όλα επικράτησε το εξαιρετικά επικίνδυνο δόγμα Βαρουφάκη: η νίκη μας περνούσε από τη χρεοκοπία της χώρας και την απειλή εξόδου από το ευρώ. Όσο πιο χρεοκοπημένη η χώρα, τόσο μεγαλύτερη η διαπραγματευτική της δύναμη (βλέπε εδώ). Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περίμεναν τις αγορές να καταρρεύσουν μετά τη χρεοκοπία της χώρας, στην οποία αναμφίβολα οδηγήθηκαν με σχέδιο. Τότε οι εχθροί μας θα εξαναγκάζονταν να υποταχθούν για να διασώσουν το πολύτιμό τους ευρώ. Ενώ όντως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία με απόλυτη ακρίβεια, η υποταγή των ξένων δεν ήρθε ποτέ.

Τι κι αν κάποιοι από εμάς λέγαμε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη (βλέπε εδώ), τι κι αν εξηγούσαμε ότι το παιχνίδι εκβιασμών θα είχε μόνο ένα πιθανό νικητή, τι κι αν λέγαμε ότι η συμφωνία περνάει από το να βλέπουμε τους Ευρωπαίους σαν εταίρους κι όχι σαν εχθρούς (βλέπε εδώ). Ο Βαρουφάκης συνέχισε να χρησιμοποιεί ανυπόστατες, αντιεπιστημονικές στρατηγικές τύπου «Αν δεν διανοηθείς τη ρήξη, δεν μπορείς να διαπραγματευτείς» και συστηματικά καλλιέργησε τη ρήξη με τους εταίρους (βλέπε εδώ). Ήταν πραγματικά αναπόφευκτη η πλήρης κατάρρευση των κόκκινων γραμμών μας (βλ. εδώ) και η επικράτηση των ευρωπαϊκών θέσεων.

Εκ των υστέρων, κάποιοι κατακρίνουν την Ευρώπη πως δεν επέδειξε αλληλεγγύη. Κι όμως, έδειξε ισχυρή αλληλεγγύη και ανωτερότητα, ειδικά η πλευρά της Γαλλίας, αν αναλογιστούμε τον τρόπο που διαπραγματευτήκαμε. Εφόσον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είδε τη διαπραγμάτευση σαν μία μάχη με τον εχθρό, δεν δικαιούμαστε αλληλεγγύη. Βλέπετε, αλληλεγγύη μεταξύ εχθρών δεν νοείται. Μόνο μεταξύ εταίρων. Ώρα να το καταλάβουμε.

*Ο Αλέξης Αρβανίτης διδάσκει Ψυχολογία στο Οικονομικό Κολέγιο Αθηνών

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News