«Το 61,3 % που είπαμε το συντριπτικό, ηχηρό και περήφανο ΟΧΙ. ΟΧΙ, τέλος τα πειράματα της άγριας λιτότητας στις πλάτες μας. ΟΧΙ, κάτω τα χέρια από τη Δημοκρατία. Το ΟΧΙ είναι η άρνησή μας στην άρνησή τους να είμαστε ένας κυρίαρχος λαός. Το ΟΧΙ είναι η μόνη θετική και καταφατική απάντηση του λαού».

Αυτά τα ωραία και περήφανα περιλαμβάνονται σε κείμενο, με το οποίο καλείται ο λαός να συγκεντρωθεί την Παρασκευή στην πλατεία Συντάγματος. Υπάρχει, μάλιστα, μια ακόμα ενδιαφέρουσα φράση: «καλούμε τους πολιτικούς του ΝΑΙ να σεβαστούν την απόφασή μας και να τη στηρίξουν, είναι υποχρεωμένοι από το Σύνταγμα».

Να το δούμε όλο αυτό με βάση τη στοιχειώδη λογική. Το ΟΧΙ της περασμένης Κυριακής, συνοδεύτηκε με το σύνθημα «όχι στη λιτότητα». Κάτι το οποίο επαναλαμβάνεται μάλιστα στη νέα συγκέντρωση της Παρασκευής. Ωστόσο, αυτό που γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα, είναι πως από τη Δευτέρα και έως σήμερα, η κυβέρνηση (την οποία στηρίζουν κατά βάση αυτοί που οργανώνουν τη συγκέντρωση), συζητάει με τους δανειστές για ένα νέο, τρίτο κατά σειρά μνημόνιο! Και εδώ, υπάρχει ο απόλυτος παραλογισμός. Το 61,3% ψηφίζει κατά της λιτότητας, έξι ημέρες μετά οργανώνεται νέα συγκέντρωση κατά της λιτότητας, ενώ ο πολιτικός εκφραστής αυτών των συγκεντρώσεων συζητάει νέο πρόγραμμα λιτότητας! Αν αυτό δεν είναι παράλογο, τι είναι; Μπορείς βέβαια να του δώσεις τον προσδιορισμό «πολιτική απάτη», αλλά ας μην οξύνουμε τα πνεύματα.

Αν ξαναδείτε τη δεύτερη παράγραφο, υπάρχει στο τέλος και αυτή η φράση που καλεί τους πολιτικούς του ΝΑΙ να σεβαστούν την απόφαση του 61,3%. Και αυτό παράλογο μου φαίνεται. Οι πολιτικοί και τα κόμματα που στήριξαν το ΝΑΙ, από την Κυριακή το βράδυ και κάθε ημέρα με μεγαλύτερη ένταση, στηρίζουν την κυβέρνηση προς την κατεύθυνση να υπογράψει το νέο μνημόνιο, αυτό της νέας λιτότητας. Ίσως μάλιστα αυτοί οι πολιτικοί, στηρίζουν την κυβέρνηση με μεγαλύτερο φανατισμό απ' ό,τι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, ποια απόφαση τους καλούν να σεβαστούν; Αυτή την οποία δεν σέβεται η ίδια η κυβέρνηση που στήριξε το ΟΧΙ, αλλά τώρα συζητάει νέο μνημόνιο;

Νομίζω, πως ζούμε στην εποχή του απόλυτου παραλογισμού. Μεγάλες κοινωνικές ομάδες χειραγωγούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να στηρίζουν μια κυβέρνηση η οποία τους καλεί να πουν «όχι στη λιτότητα» και όταν αυτοί υπάκουα το κάνουν, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για ένα νέο μνημόνιο αυστηρής λιτότητας! Δεν ξέρω πόσα θαυμαστικά να βάλω σ' αυτό το συμπέρασμα.

Βέβαια, υπάρχει ένα κομμάτι αυτών των υποστηρικτών της κυβέρνησης που πιστεύει ότι υπάρχουν και καλά μνημόνια. Από εκείνα που δεν αγγίζουν τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Προφανώς, δεν θα έχουν ακούσει πως οι τελευταίες προτάσεις της κυβέρνησης πριν το δημοψήφισμα, περιελάμβαναν νέα λιτότητα, μείωση συντάξεων, αύξηση φόρων για τους πολλούς και άλλα τέτοια. Η καλή εκδοχή θα ήταν να συμφωνούσαν τώρα αυτά τα μέτρα με τους δανειστές. Φοβάμαι πως θα είναι πολύ χειρότερα. Πολύ χειρότερα, για αυτούς που πίστεψαν ότι ψηφίζοντας ΟΧΙ, λένε «όχι στη λιτότητα».

Επειδή η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της δεν αντέχουν τη μετάβαση στη δραχμή (μια τέτοια επιλογή μαζικής εξαθλίωσης θα τους συνόδευε με αρνητικό πρόσημο για πάρα πολλά χρόνια), πιστεύω ότι το νέο τρίτο σκληρό μνημόνιο θα υπογραφεί. Και αυτόματα δημιουργείται η απορία: αυτοί που την Παρασκευή θα συγκεντρώνονται για να πουν «όχι στην λιτότητα», τι ακριβώς θα λένε μετά; Η πιο ανησυχητική απορία μου όμως, είναι άλλη. Όταν ένα μεγάλο μέρος αυτών των ανθρώπων επένδυσε στην επιλογή του ΟΧΙ, με συνθήματα για «γερμανοτσολιάδες» και «νενέκους», πώς θα εκτονωθεί αυτό το πλήθος με αυτά τα συνθήματα μετά; Τότε, που οι «γερμανοτσολιάδες» θα είναι αυτοί που ενίσχυαν τους ανιστόρητους και επικίνδυνους αυτούς παραλληλισμούς…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News